(Παράλληλα, ως καλός ινδουιστής, κάνει και τον… σταυρό του στον Βισνού που δεν έχει ευρωεκλογές). Ετσι, η βόμβα που έσκασε στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν ήταν φτιαγμένη στις γιάφκες του IRA, αλλά στο γραφείο του αντίστοιχου «Βρετανού Σπράου», του καθηγητή Στατιστικής στο Bayes Business School Λες Μέιχιου, που είναι εμμονικός με την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης και πιλατεύει εδώ και χρόνια τις κυβερνήσεις στο Λονδίνο να την εφαρμόσουν.

Ως αντιπρόεδρος στο Διεθνές Κέντρο Μακροζωίας, o καθηγητής Μέιχιου εκπόνησε μια μελέτη με τίτλο «Ηλικία Συνταξιοδότησης και Δημογραφική Αλλαγή», που καταλήγει στο εξής: η βρετανική κυβέρνηση δεν πρέπει να περιμένει έως το 2044 για να ανεβάσει το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης στα 68 έτη, αλλά οφείλει εδώ και τώρα να καθιερώσει υποχρεωτική αποχώρηση από την εργασία στα… 71 για όσους έχουν γεννηθεί από τον Απρίλιο του 1970 και μετά. Δηλαδή για ανθρώπους σχεδόν 54 χρόνων, που περιμένουν να συνταξιοδοτηθούν στα 66 ή το πολύ στα 67, προγραμματίζοντας ανάλογα τη ζωή τους.

Η ισχύουσα νομοθεσία προβλέπει αύξηση του γενικού ορίου των 66 ετών στα 67 μεταξύ 2026-2028 και στα 68 μετά το 2044. Ο Μέιχιου υποστηρίζει ότι είναι αδύνατη η διατήρηση της αναλογίας εργαζομένων-συνταξιούχων αν το όριο δεν πάει γρήγορα στα 70-71 («ίσως και παραπάνω»). Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ρίχνει την ευθύνη στους Βρετανούς 70άρηδες που παραμελούν την υγεία τους, για το γεγονός ότι το 50% εξ αυτών δεν είναι σε θέση να εργαστεί λόγω ενός βαθμού αναπηρίας ή άλλου προβλήματος.

Ακόμη και το (νεο)φιλελεύθερο Ινστιτούτο Δημοσιονομικών Μελετών (IFS) βρήκε «μη ρεαλιστικές και κοινωνικά δυσβάσταχτες για τους φτωχούς» τις «σωστές κατά βάση» προτάσεις του καθηγητή Μέιχιου, παρόλο που ο πληθυσμός και το εργατικό δυναμικό της Βρετανίας μειώνονται και η συνταξιοδοτική δαπάνη έφτασε στον τελευταίο προϋπολογισμό τα 124 δισ. λίρες.