ΠΟΙΟΣ ευθύνεται, όμως, γι’ αυτό; Γιατί δεν υπάρχει κουλτούρα ανακύκλωσης στα νοικοκυριά, αλλά και στις επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στα καταστήματα εστίασης; Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν έγινε κάποια σοβαρή καμπάνια, για να κατανοήσουμε την αξία της ανακύκλωσης. Από τα σχολεία μέχρι και τα ΚΑΠΗ. Από εκεί και πέρα ούτε οι δήμοι, που είναι υπεύθυνοι για την αποκομιδή των απορριμμάτων, έχουν προσπαθήσει ιδιαίτερα. Πόσες φορές έχουμε δει κλασικά απορριμματοφόρα να μαζεύουν τα σκουπίδια από τους κάδους ανακύκλωσης. Υπάρχει, όχι αναίτια, η καχυποψία πως στην ουσία δεν λειτουργεί σωστά το σύστημα ανακύκλωσης. Μπήκαν και κάποια μηχανήματα ανακύκλωσης σε κάποιους δήμους, αλλά αυτά είναι ελάχιστα και ο πολίτης πρέπει να πάει πολύ μακριά από το σπίτι του, για να ρίξει εκεί τα μπουκάλια που έχει μαζέψει.

ΑΡΑ, ας το παραδεχθούμε, έχουμε αποτύχει ως κράτος, αλλά και ως πολίτες, να κάνουμε ανακύκλωση. Πετάμε όλα τα σκουπίδια μαζί χωρίς να μας νοιάζει. Και ποια θα μπορούσε να είναι η λύση; Οχι, πάντως, αυτό που θέλει να επιβάλει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Ενα νέο «τέλος εγγυοδοσίας» σε κάθε πλαστικό μπουκάλι ή κουτάκι αλουμινίου, το οποίο θα επιβληθεί από τα τέλη του 2025, οπότε και θα πληρώνουμε από 0,10 ευρώ έως 0,15 ευρώ όταν θα το αγοράζουμε και θα μας επιστρέφεται όταν θα το πηγαίνουμε σε κάποιο από τα 15.000 σημεία ανακύκλωσης που θα δημιουργηθούν σε όλη τη χώρα.

ΔΗΛΑΔΗ, την ώρα που το κορυφαίο πρόβλημα των νοικοκυριών είναι η ακρίβεια, έρχεται το υπουργείο Περιβάλλοντος και αυξάνει κατά 20% την τιμή στο μπουκαλάκι με το νερό, το οποίο πουλιέται στην ίδια τιμή εδώ και πάνω από μια δεκαπενταετία. Γιατί, θα ήταν άλλο το «τέλος εγγυοδοσίας» να ήταν 2-3 λεπτά στο μπουκαλάκι και άλλο τώρα που θα είναι 10-15 λεπτά.

ΑΥΤΟ δεν είναι λύση. Η «τιμωρητική διδασκαλία» της ανακύκλωσης θα φέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Εκτός κι αν έχει υπάρξει κάποια συμφωνία με τις εταιρίες εμφιαλωμένων νερών, ώστε να απορροφήσουν το κόστος του «τέλους εγγυοδοσίας», κάτι που μάλλον φαντάζει απίθανο. Μήπως θα έπρεπε να γίνει μια καμπάνια ευαισθητοποίησης; Μήπως θα μπορούσε να δίνεται μπόνους σε όσους ανακυκλώνουν, αντί να πληρώνουν παραπάνω; Μήπως θα έπρεπε οι εταιρίες να περάσουν στην εποχή των χάρτινων συσκευασιών στο εμφιαλωμένο νερό; Ας σκεφτούν και οτιδήποτε άλλο. Το υπουργείο πρέπει να βρίσκει λύσεις, όχι εμείς οι πολίτες. Αρκεί να μην καταλήγει στην εύκολη λύση, που φέρνει αυξήσεις σε τιμές προϊόντων.