Ως απόδημο, του έδωσε ο Τσίπρας την ένατη θέση στο ψηφοδελτίο Επικρατείας, χωρίς να έχει εγγράψει ένα ροζ μεροκάματο. Η μετριότατη -και συντομότατη- αρθρογραφία του στον «Κήρυκα Ν. Υόρκης» παρέπεμπε σε «κηραλοιφές» για τη σωτηρία της χώρας. Αλλά στην Κουμουνδούρου ποιoς πρόσεχε» τον ένατο ουρανοκατέβατο; Κανείς εντός του ΣΥΡΙΖΑ. «Κάποιοι» εκτός Ελλάδας…

Μετά τον εκλογικό καταποντισμό στις εθνικές εκλογές, ο Τσίπρας έφυγε οικογενειακώς στην Αμερική και «χάθηκε». Αφησε πίσω του τους δελφίνους να διαγκωνίζονται. Γυρίζοντας, τους είχε… εκπληξούλα: «Εβγαλε» την υποψηφιότητα Κασσελάκη σαν άσο από το μανίκι του, δηλώνοντας ότι αυτός δεν θα έχει ανάμιξη στη διαδικασία. Είπε κάτι για συναντήσεις στις ΗΠΑ; Στην κάλπη, όμως, έγινε θαύμα: Και ο έσχατος έσεται πρώτος.

Τώρα, ο Κασσελάκης, στρογγυλοκαθήμενος στην Κουμουνδούρου, μοιράζεται, ασμένως, την εξουσία του με τον σύζυγό του και ποια ιστορικά στελέχη, γραμματείς και φαρισαίους και καταστατικό. Πετάει έξω τον εξάδελφο και τον τέως ηγετίσκο – κάτι να λέγαμε- χαρακτηρίζοντάς τους και ως «αργόμισθους». Οι εξώσεις μετά λάσπης, ως παλαιότατη μέθοδος αποπομπής, από την Αριστερά…

Μήπως και ο άοσμος Δούκας περίμενε να γίνει δήμαρχος; Ο άγνωστος Χάρης τη χάρη που χρωστάει στον Κώστα Μπακογιάννη δεν την ξεπληρώνει σε μια ζωή. Την επαύριο των εκλογών, που μοιράζονταν τα οφίκια, εις εκ των συλλογικοτήτων τού παρήγγειλε «εμείς σε βγάλαμε γιατί πήγαμε πόρτα πόρτα στις γειτονιές και μοιράζαμε τα ψηφοδέλτιά σου, να μη βγει ο Μπακογιάννης. Δεν μπορείς να κάνει ό,τι θέλεις». Και δεν έκανε. Είναι προσαρμοστικός.

Καθώς το σκέφτομαι, φοβάμαι ότι ένας τρόπος υπάρχει να γλιτώσει ο Δούκας από την Κοτζιά – όπου δύσθυμος διαλογίζεται τους 4 βαθμούς λιγότερης ζέστης που υποσχέθηκε προεκλογικά στους Αθηναίους, ατενίζων τις λαμπρές οροφογραφίες: Να μεταβεί ως σωτήρ στη Χαριλάου Τρικούπη. Τόσο εύκολα -και απρόσμενα- που έγινε δήμαρχος, γιατί να μη γίνει και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ; Τον βοηθούν και οι περί αυτόν, λέγοντας ότι έχει στόφα αρχηγού.

Για τους πρωταγωνιστές στο game of throne, ο Ανδρουλάκης δεν είχε αμφιβολίες. Τον είχαν ζώσει τα φίδια από το βράδυ των εκλογών, ακούγοντας τις δηλώσεις τους, σαν έτοιμες από καιρό. Παιδί ο ίδιος του κομματικού σωλήνα και μαέστρος στην εσωκομματική μανιφατούρα, ακόμη αναρωτιέται ποιος του σύστησε τον Δούκα και ποιος τον έπεισε να τον χρίσει υποψήφιο δήμαρχο…

Μεταξύ μας, οι ακραιφνείς ΠΑΣΟΚοι αν υποψιαστούν ότι ο Χάρης θα ποζάρει κάτω από τη φωτογραφία του γεννήτορος και ιδρυτού με το τσιμπούκι -της αείμνηστης Νίκης Τυπάλδου- από δική μου συνέντευξη*, τους βλέπω σε πορεία στο Πρώτο Νεκροταφείο, φωνάζοντας: «Σήκω, Αντρέα, να μας σώσεις». Τους μένει κάτι άλλο;

* ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 22 Ιουλίου 1976