Μία ανάλογη ιστορία έρχεται τώρα να θαμπώσει τον στιλβωμένο μύθο της «αέναα αναπτυσσόμενης» Κίνας. Οι Κινέζοι πτυχιούχοι εδώ και καιρό δεν βρίσκουν δουλειά «ανάλογη των προσόντων τους», ξεπέφτοντας σε «δευτεροκλασάτες» ή στην ανεργία. Σύμφωνα με στοιχεία του Μαρτίου, η κινεζική ανεργία στις ηλικίες 16-24 αγγίζει το 20%, έναντι 5% του εθνικού μέσου όρου. «Η επένδυση στις σπουδές δεν εγγυάται πια μια άνετη ζωή», υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ν. Υόρκης, Μινγκ Σία (ευτυχής, προφανώς, που ο ίδιος ξέφυγε από αυτή τη μοίρα). Το τέλος του 40χρονου «Κινεζικού Θαύματος» έχει πολλές αιτίες. Μία από αυτές είναι η πανδημία. Μία άλλη η διεθνής οικονομική συγκυρία. Μία τρίτη ο οικονομικός κύκλος. Μία τέταρτη εσωτερικά δημογραφικά στοιχεία, και πάει λέγοντας. Η ουσία είναι πως η σκάλα της κοινωνικής κινητικότητας μπήκε για τα καλά στην αποθήκη και οι νέες γενιές των Κινέζων συνειδητοποιούν ότι θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους. Μόνο φέτος θα μπουν στην αγορά εργασίας 11,6 εκατομμύρια νέοι πτυχιούχοι, που θα τα βρουν ζόρικα. Σε πρόσφατη έρευνα της ιστοσελίδας 51job, οι μισοί και πλέον από τους 100 μεγαλύτερους εργοδότες της Κίνας απάντησαν ότι θα κάνουν μειωμένες προσλήψεις εντός του 2023.

Επειδή η κινεζική εξουσία οσφραίνεται την κοινωνική ένταση ρίχνει από τώρα την ευθύνη στα… θύματα (γνωστό και δοκιμασμένο κόλπο). «Αντί να παραπονιούνται, οι νέοι πτυχιούχοι ας σηκώσουν τα μανίκια κι ας κάνουν χειρωνακτικές δουλειές. Πολλοί νέοι επιστήμονες πλούτισαν από ταπεινές δουλειές, όπως να πουλάνε street food, να καλλιεργούν φρούτα», ανακοίνωσε η Κομμουνιστική Νεολαία και αναπαρήγαγαν τα «παπαγαλάκια» των κρατικών ΜΜΕ. Η απάντηση ήρθε από το WeChat: «Αναρωτιόμαστε αν οι γραφειοκράτες που μας κουνάνε το δάχτυλο θα άφηναν τις καρέκλες και τους μισθούς τους για να γίνουν καθαριστές». Απορία ψάλτου βηξ.