Μπροστά στο περίπτερο τέσσερις τύποι, μεταξύ 18 και 22 ετών, με «σπασμένα» ελληνικά, κάτι τον ρώτησαν, απάντησε και γύρισε να φύγει. Του επιτέθηκαν και οι τέσσερις. Ο ένας τράβηξε τον σταυρό από τον λαιμό του κι έκοψε την αλυσίδα. Ο σταυρός έπεσε κάτω και το παιδί έσκυψε να τον πάρει. Οι άλλοι τρεις με μπουνιές τον έριξαν στο έδαφος και τον κλοτσούσαν στο κεφάλι. Πήραν τον σταυρό και χάθηκαν. Η ίδια σκηνή έχει επαναληφθεί επανειλημμένως, στο ίδιο μέρος, που υποφωτίζεται, κύριε δήμαρχε και υποψήφιε αρχηγέ του ΠΑΣΟΚ.

Ηρθαν αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ και έδειξαν στο θύμα, με το κινητό τους, φωτογραφίες. Αναγνώρισε κάποιον. Τον είχαν συλλάβει, το προηγούμενο βράδυ, τον πήγαν στο αυτόφωρο και… αφέθηκε ελεύθερος! Το θύμα πήγε στο Αστυνομικό Τμήμα Ακροπόλεως- κατ’ όνομα, αφού έχει μεταφερθεί στη Συγγρού-περιμένοντας ώς τη 1.30 «το ανακριτικό», που δεν φάνηκε. Πήγε, τουλάχιστον, το ΕΚΑΒ και του πρόσφερε βοήθεια.

Αλλά, τι γράφω; Αυτά κατάντησαν καθημερινότητα  στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Αλλωστε, δεν είναι αυτό το θέμα μου. Η ουσία είναι ότι στη ληστεία και στον ξυλοδαρμό του νεαρού ήταν παρόντες δύο ταξιτζήδες που κάνουν πιάτσα εκεί και ο περιπτεράς. Τι έκαναν; Απολύτως τίποτε. Κάθισαν τρεις άντρες να βλέπουν τον ξυλοδαρμό, αμέτοχοι. Να βλέπουν τρεις να κλοτσούν στο κεφάλι ένα νέο παιδί και να παρακολουθούν τη σκηνή, λες κι έβλεπαν ταινία του Netflix.

Αυτή, λοιπόν, είναι η περίφημη αλληλεγγύη για την οποία μιλάμε και καμαρώνουμε ως Ελληνες; Να βλέπεις να «την πέφτουν» τέσσερις αλλοδαποί σε έναν νέο άνθρωπο και να κάνεις ότι δεν βλέπεις; Μόλις οι ταξιτζήδες κατάλαβαν ότι ερχόταν η ομάδα ΔΙΑΣ πήραν τα ταξί τους και εξαφανίστηκαν. Λίγο πριν τους είχα ρωτήσει:

– Είδατε αυτούς που έκλεψαν και έδειραν το παιδί;

– Ναι, τους είδαμε.

– Και δεν κάνατε τίποτε βλέποντάς τους να τον κλοτσούν στο κεφάλι; Μπορεί να τον σκότωναν.

– Πού να μπλέκουμε…

Ακούω, πλέον, όλο και πιο συχνά το «πού να μπλέκουμε». Και όχι μόνο σε ανάλογες σκηνές, αλλά και σε περιπτώσεις που η αλληλεγγύη σώζει ζωές. Δεν ήταν πολύ πιθανόν κάποιος από τη συμμορία να είχε επάνω του σουγιά και να χτυπούσε το παιδί; Δεν ήταν πιθανόν να είχαν επιτεθεί σε έναν τουρίστα από τους πολλούς που περνούσαν την ίδια ώρα από εκεί;

Στοιχηματίζω ότι θα βλέπαμε στην τηλεόραση τους ταξιτζήδες να αφηγούνται πώς δολοφονήθηκε, μπροστά στα μάτια τους, ο εικοσάχρονος. Να ρωτούν αγανακτισμένοι: «Πού είναι το κράτος;»! Οι δε ξένες εφημερίδες θα έγραφαν για την «επικίνδυνη Αθήνα»!

Αλλά δε βαριέσαι! Πού να μπλέκεις!