Η δήλωση που έκανε αργότερα, μάλιστα, έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα καθώς τίποτα δεν παρερμηνεύθηκε από τα όσα είπε. Είπε ακριβώς αυτά που πιστεύει και για να μην είμαστε δίκαιοι δεν είναι ο μόνος που τα πιστεύει.

Πριν προχωρήσουμε ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: Η διαλογή ασθενών στην προτεραιοποίηση περιστατικών δεν αποτελεί  κυβερνητική επιλογή κανενός κόμματος, αλλά δεν είναι κάτι άγνωστο. Δεν γίνεται να μην έχετε κάποιο γνωστό ή συγγενή που ευνοήθηκε ή αδικήθηκε από αυτή την πρακτική. Μπορεί να λέμε όμορφα πράγματα για έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, αλλά δεν ισχύει. Μακάρι κάποια στιγμή να αλλάξει αλλά στην παρούσα φάση αυτό είναι ευχολόγιο!

Αυτός ο κύριος, όμως, δεν έμεινε μόνο σε αυτό αλλά υπεραμύνθηκε της άποψης ότι πρέπει να μπει μία γραμμή σε όσες περιπτώσεις ασθενών, σύμφωνα με την ιατρική γνωμάτευση, δεν μπορούν να έχουν θετικό αποτέλεσμα. Με λίγα λόγια, υπάρχει η άποψη (σ.σ. και δεν είναι μόνο δική του) ότι για τον ασθενή που δεν μπορεί να γίνει καλά είναι καλύτερο το ΕΣΥ να ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύτερα μαζί του, παρά να του δοθεί η δυνατότητα να παλέψει μέχρι τέλους, όποτε και αν έρθει αυτό.

Και όλα αυτά γιατί; Για να γλιτώσουμε κάποια χρήματα. Πολλά ή λίγα δεν έχει σημασία! Μόνο που όλοι οι θιασώτες αυτής της άποψης δεν μπορούν να κοστολογήσουν πόσο αξίζει ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο ή μία ευχή παραπάνω ενός ασθενή στους αγαπημένους του ανθρώπους. Γιατί αυτό δεν μπορεί να μετρηθεί με χαρτιά μωβ, πράσινα και κίτρινα.

Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να υπολογιστεί και μπροστά του κανείς δεν πρέπει να έχει άλλες απόψεις! Με απλά λόγια στα θέματα της υγείας το «είναι η οικονομία, ηλίθιε» θα πρέπει να νικιέται κατά κράτος από το «είναι η ζωή, ηλίθιε».