Προτίμησε, λοιπόν, να συμπλεύσει με το κόμμα της, την «Αναγέννηση» του Εμανουέλ Μακρόν, παρά να του δημιουργήσει κι άλλα σοβαρά προβλήματα.

Το ταραγμένο καλοκαίρι του 2015 η Ζωή Κωνσταντοπούλου πήγε κόντρα στο κόμμα της, αξιοποιώντας και το τελευταίο παραθυράκι του Κανονισμού της Βουλής, για να παρεμποδίσει -ανεπιτυχώς, όπως ξέρουμε- την ψήφιση του Τρίτου Μνημονίου. Ηταν μια καθαρά πολιτική απόφαση, για την οποία θα την κρίνουν οι ψηφοφόροι και η Ιστορία.

Η Πιβέ δεν τόλμησε και δεν θέλησε να σηκώσει τέτοιο βάρος. Ετσι απέρριψε ως «απαράδεκτη» την τροπολογία κατά του νέου ασφαλιστικού νόμου που υπέβαλε η μικρή πολυσυλλεκτική ομάδα LIOT, με τη στήριξη της Αριστεράς του Μελανσόν και άλλων βουλευτών της αντιπολίτευσης. Δεδομένου ότι η κεντρώα κυβέρνηση δεν διαθέτει καθαρή πλειοψηφία στη Βουλή και κυβερνά α λα καρτ, η πιθανότητα να καταρρεύσει το ασφαλιστικό από μια ετερογενή συμμαχία Αριστεράς, Ακροδεξιάς και κεντροδεξιών βουλευτών ήταν υπαρκτή.

Αυτό δεν θα σήμαινε μόνο ότι πάει περίπατο η αύξηση του ορίου ηλικίας από τα 62 στα 64 που πέτυχε με κόπο ο Μακρόν ξεπερνώντας τον κάβο 14 απεργιών και του Συνταγματικού Δικαστηρίου, αλλά και πτώση της κυβέρνησης, πρόωρες βουλευτικές εκλογές με πιθανή μετατροπή του προέδρου Μακρόν σε «κουτσή πάπια» ως το τέλος της θητείας του! Με μια της κίνηση η Μπράουν-Πιβέ (δικηγόρος από το Πανεπιστήμιο της Ναντέρ και πρώην υπουργός Υπερπόντιων Κτήσεων) τα απέτρεψε όλα αυτά έχοντας ήσυχη συνείδηση: «Εγώ εφάρμοσα απλώς τον Κανονισμό της Βουλής και τίποτα περισσότερο», είπε. Αναφερόταν στο άρθρο 40, που δίνει τη δυνατότητα στον/την Πρόεδρο της Βουλής να απορρίπτει τροπολογίες βουλευτών που επιβαρύνουν τα δημόσια οικονομικά.