Σύμφωνα με την επιστήμη, ο άνθρωπος και ο πίθηκος πήραν χωριστούς εξελικτικούς δρόμους πριν από 7-9 εκατομμύρια χρόνια, αλλά διαθέτουν κατά 98,8% κοινό DNA. Στην πολεμοχαρή τους φύση όμως ταυτίζονται 100%, όπως φάνηκε από τις παρατηρήσεις στο Εθνικό Πάρκο Τάι της Ακτής του Ελεφαντοστού. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα προστατευόμενα παρθένα δάση της Δυτικής Αφρικής, όπου τα άγρια ζώα ζουν σε σχετική ασφάλεια από το αγριότερο εξ αυτών: τον Homo sapiens.

Στο πάρκο Τάι οι χιμπατζήδες ομαδοποιούνται σε κοινότητες που εχθρεύονται η μία την άλλη. Γενικά, προσπαθούν να οριοθετούν το χώρο τους, όπως οι άνθρωποι με συρματοπλέγματα, τείχη και αντιπυραυλικά συστήματα. Οταν μια ομάδα του Πάρκου Τάι θέλει να εισβάλει σε μια «ξένη» ή αμφισβητούμενη περιοχή για οποιονδήποτε λόγο (για να βρει τροφή, να εξερευνήσει, να επεκτείνει την επικράτειά της κ.λπ.), ακολουθεί ανθρώπινες τακτικές. Οι ειδικοί παρατήρησαν την αναγνωριστική αποστολή μιας «διμοιρίας» 30 πιθήκων που αναρριχήθηκαν σε ένα απότομο ύψωμα για να δουν τι γίνεται από πίσω. Να κόψουν κινήσεις του «εχθρού», να αφουγκραστούν ήχους, να ζυγίσουν πόσο μακριά βρίσκεται η αντίπαλη ομάδα (π.χ. 500 μέτρα, 1 χιλιόμετρο, 3 χιλιόμετρα) και πόσο τους παίρνει να προχωρήσουν. Αναλόγως της απόστασης του αντιπάλου, έπαιρναν θάρρος και κατέβαιναν ή δεν έκαναν βήμα παραπέρα.

Οι «φυλές» του πάρκου Τάι συχνά συγκρούονται με πολεμικές ιαχές, ρίψεις λίθων, μάχες εκ του συστάδην με δαγκωματιές και γροθιές, που ενίοτε αφήνουν πίσω τους νεκρούς και τραυματίες. Τα υπόλοιπα στις σελίδες του «Κόσμου» για τη Γάζα και την Ουκρανία…