Αυτές οι δύο περιπτώσεις, που εξαπέλυσαν χυδαίες επιθέσεις στον «Μέγα Νιόνιο», απλώς και μόνο γιατί είπε ότι προτιμάει μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ., προσπάθησαν -ματαίως- να ακυρώσουν και το τεράστιο έργο του, αλλά και τη φωτεινή, ξεχωριστή προσωπικότητα του. Κι ας έχουν μεγαλώσει με τραγούδια του. Κι ας «πάτησαν» πάνω σε αυτά για να κάνουν «καριέρα». Κι ας μην έχουν κάνει τη φυλακή ή υποστεί τα βασανιστήρια που υπέστη ο Δ. Σαββόπουλος επί χούντας. Αυτοί μαζί με τους «δημοσιογραφικούς βραχίονες του ΣΥΡΙΖΑ» και τις ορδές των μανιασμένων τρολ του Διαδικτύου ηγήθηκαν της απόπειρας δολοφονίας του χαρακτήρα του Δ. Σαββόπουλου. Αλλά αυτοί είναι δεδομένοι και γνωστοί.
Μαζί τους και με εξίσου χυδαία λογική συντάχθηκε και ο «καθωσπρέπει» Ν. Μπίστης. Ο οποίος υποτίθεται εκπροσωπεί τον «καλό» και «πολιτισμένο» ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος είχε το θράσος να γράψει για τον Νιόνιο ότι «την ωδή στον Γ. Καραϊσκάκη την έχεις αντικαταστήσει με ωδές στο κατεστημένο». Και για να μην υστερεί από το μένος του Πολάκη ή της Ακρίτα, αλλά πασχίζοντας να κρατήσει κάτι υπολείμματα από τον πολιτικό πολιτισμό της Ανανεωτικής Αριστεράς ή του Σημιτισμού, πρόσθεσε και τις εξής χοντράδες: «Αχ βρε Νιόνιο, τι κρίμα (…), ξέραμε ότι εδώ και χρόνια το Φορτηγό σου έχει κλατάρει, ότι η πλατεία σου είναι άδεια από πάθος και από συντρόφους, οικοδόμους φοιτητές». Πολακισμός σε χαρτί πολυτελείας και περισσή αναίδεια.
Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί δεν έχουν καταλάβει πως ο Δ. Σαββόπουλος κι όταν ήταν λάβαρο της Αριστεράς με τη «Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ» (που δεν την αντέγραψε από τον… Μιθριδάτη ή τη… Σαμίου…) κι όταν έγραψε για τους «Κωλοέλληνες» κι όταν απομυθοποίησε τα ξεπερασμένα δόγματα της παλαιωμένης Αριστεράς ήταν ο ίδιος δημιουργός, με την ίδια πυξίδα στη ζωή του και το έργο του. Αυτοί παρέκκλιναν στον… κατσαπλιαδισμό. Ο Νιόνιος πάντα μπροστά πήγαινε με ευαισθησία, όραμα και ορθολογισμό, ακολουθώντας τις στροφές που έχει πάντα η ζωή. Αλλά ο Ν. Μπίστης, εκτός από πολιτικός σουλατσαδόρος που είναι, έχοντας περάσει από 5 κόμματα, κι αυτή η νοσηρή Αριστερά ποιοι είναι; Γιατί «Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική τους (σου) μελαγχολία»…
ΑΙΧΜΗ
ΤΣΙΠΡΑΣ: «ΑΠΕΛΠΙΣΙΤΟ»!
Ο τίτλος ανήκει σε έναν φίλο του Α. Τσίπρα. Στον Λ. Λαζόπουλο, ο οποίος, όταν τον έγραφε, τον έγραφε για τη «Δεξιά». Πού να φανταστεί ότι τον έγραφε για τον φίλο του… Δεν είναι μόνο το κρεσέντο της ασυγκράτητης χυδαιότητας, που ειδικά τις τελευταίες μέρες χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά και «επιχειρηματολογία» των περισσότερων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και προδίδει πολιτική απελπισία και βαθιά παραδοχή μιας αναπόφευκτης ήττας. Είναι κυρίως η πολιτικά αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Α. Τσίπρα. Είναι η μαύρη εικόνα ενός ηγέτη που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται. Είναι η ακατανόητη τσουλήθρα στην απότομη κατηφόρα και τον πολιτικό παραλογισμό.
Μέσα σε μόλις 40 μέρες ξεκίνησε αγέρωχος μιλώντας για νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τσαλακωμένος υποχώρησε στην «προοδευτική κυβέρνηση», όταν οι αριθμοί τού έβγαζαν γλώσσα. Ακολούθως, ταπεινωμένος, διολίσθησε στην «κυβέρνηση ηττημένων», βλέποντας ότι οι αριθμοί γίνονται χειρότεροι. Μετά ξέπεσε στην «κυβέρνηση ανοχής» απελπισμένος, βλέποντας την πλάτη της Ν.Δ. να απομακρύνεται. Κι 4 μέρες πριν από τις εκλογές, έφτασε στο έσχατο σημείο πολιτικής αναξιοπρέπειας να μιλήσει για βραχύβια κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Τι άλλο πρέπει να πει ή να κάνει ο άνθρωπος, ώστε να καταλάβει και ο τελευταίος πολίτης ότι ο Α. Τσίπρας νιώθει πως έχει χάσει, πριν καν ανοίξουν οι κάλπες της Κυριακής;
Συνεχείς κωλοτούμπες (κάποτε θα πάρει και το χρυσό βατόμουρο προεκλογικής καμπάνιας, όπως το πήρε και για την «υπερήφανη διαπραγμάτευση» του 2015), fake news, μονταζιέρες, λαγοί με πετραχήλια για όλους, πολιτική επαιτεία στο ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25, μέχρι και στους ψηφοφόρους του Κασιδιάρη έκλεισε το μάτι κι άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει την ανοχή του…Βελόπουλου. Κι όμως τζίφος. «Πόρτες» από παντού. Από το εκλογικό σώμα και από τα κόμματα που απευθύνθηκε σχεδόν παρακλητικά. Επόμενο ήταν να χάσει εντελώς την ψυχραιμία του και να φτάσει στο έσχατο σημείο να προτείνει στον ελληνικό λαό -μέσα σε αυτές τις συνθήκες που επικρατούν παγκοσμίως, αλλά και με όσα συμβαίνουν στην Τουρκία- να σχηματιστεί μια ειδική κυβέρνηση, που θα έχει σαν σκοπό να βάλει φυλακή τον Μητσοτάκη! Οχι να αντιμετωπίσει την ακρίβεια, να αυξήσει τον πλούτο της χώρας, να βελτιώσει την Υγεία και την Παιδεία ή να στηρίξει τους νέους. Να μπει ο Μητσοτάκης φυλακή.
Στόχος του Μασκ: Τα εργασιακά δικαιώματα
«Απελπισίτο» κι είναι μόλις Πέμπτη πριν από τις εκλογές…
Καζάνι που βράζει η Κουμουνδούρου
Κι όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, στην Κουμουνδούρου, πιο πολύ μιλάνε για την επόμενη μέρα, παρά για την Κυριακή έχοντας προεξοφλήσει την ήττα. Οπως μαθαίνω, τους το λένε οι δημοσκόποι που κάνουν μετρήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ, τους το «λένε» οι αποτυχημένες συγκεντρώσεις που έχουν γίνει στη μεγάλη πλειοψηφία των συγκεντρώσεων και τους το λένε και στελέχη του κόμματος που έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Λογικό είναι, παρά τις τελευταίες δημόσιες προσπάθειες που γίνονται λαχανιασμένα, η σκέψη και των «προεδρικών» και της «αντιπολίτευσης» να βρίσκεται στη διαχείριση ή «αξιοποίηση» της ήττας. Ολα συγκλίνουν ότι θα τεθεί θέμα πολιτικής και ηγεσίας. Αυτά που παίζονται ακόμα είναι: 1. Αν ο Α. Τσίπρας θα προσπαθήσει να «αιφνιδιάσει» τους συντρόφους του, κάνοντας μια «απρόβλεπτη» κίνηση. 2. Αν οι σύντροφοί του θα περιμένουν και τις εκλογές της 2ας Ιουλίου ή θα κινηθούν από τα βράδυ της Κυριακής…
ΑΠΟΡΙΕΣ -1
Ξεπάγωσαν οι τσιμινιέρες και πάγωσαν οι μονταζιέρες;
ΑΠΟΡΙΕΣ -2
Θα απαντήσει ο Ν. Ανδρουλάκης αν θα συμμετάσχει σε οποιαδήποτε κυβέρνηση συνεργασίας, στην περίπτωση που δεν λάβει την «εντολή» που έχει ζητήσει από τον λαό για ισχυρό διψήφιο ποσοστό;
ΑΠΟΡΙΕΣ -3
Υπάρχει περίπτωση να ενεργοποιηθεί το τελικό στάδιο του τραμπισμού και μετά το «βάλτο» να τεθεί και θέμα αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος;