Στην Αρτα είπε ότι ο Μητσοτάκης δεν τολμά να περπατήσει σε γειτονιά! Αυτός που κοντεύει να περπατήσει την Ελλάδα ολόκληρη. Οι οπαδοί του έχουν πρόβλημα όρασης; Η σύγκριση ανάμεσα στις εκδηλώσεις των πολιτών στην υποδοχή του Τσίπρα και σε εκείνες του Μητσοτάκη αποβαίνει υπέρ του τελευταίου. Δεν θα σχολιάσω τις φωτογραφίες από τις περιοδείες του, όπου, κάποιες φορές, στο βάθος, φαίνονται τα παρκαρισμένα πούλμαν που μεταφέρουν οπαδούς του από… χωρίου εις χωρίον.

Στους χώρους που μιλάει, το σχέδιο είναι μερικοί να «στριμώχνονται» γύρω του, για να «γράψει» μπούγιο ο φακός στις φωτογραφίες κι από εκεί κι έπειτα… αρέα, αρέα να φαινόμεθα καμιά σαρανταρέα. Δεν τον έχετε ακούσει πώς δικαιολογεί στους ΣΥΡΙΖΑίους τις χαμηλές μετρήσεις στις δημοσκοπήσεις; Επειδή, λέει, φοβούνται να πουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, μήπως και τους παρακολουθεί… το Predator! Ε ρε γέλια, που έλεγε ο φίλος μου Ευγένιος Σπαθάρης.

Ο ίδιος, πολύ πιθανόν, να μην προβληματίζεται για το ότι στις δημοσκοπήσεις και στην ερώτηση «ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός;» οι πολίτες -σε όλους τους πίνακες, όλων των εταιριών μέτρησης της κοινής γνώμης, από το 2016 έως σήμερα- δίνουν προβάδισμα δέκα μονάδων στον Μητσοτάκη. Οι περί αυτόν σιωπούν. Είναι γνωστό ότι τα αρνητικά σχόλια καθιστούν ύποπτο… τον τολμηρό. Ετσι, εκτίθεται δηλώνοντας παντού ότι την Κυριακή θα είναι πρώτος με διαφορά, έτοιμος να κάνει κυβέρνηση. Με ποιον; Με αυτούς που τον απορρίπτουν.

«Κλείνει το μάτι» στο ακροατήριό του ότι η Κουμουνδούρου έχει «άλλες», μυστικές μετρήσεις, που θα… αποκαλυφθούν το βράδυ των εκλογών και θα τον αναδείξουν πρώτο. Είδατε ο Κιλιτσντάρογλου, λέει. Θυμίζω ότι και την Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019 ήταν απολύτως πεπεισμένος ότι ερχόταν πρώτος και ότι θα ορκιζόταν τη Δευτέρα – τον είχε πείσει ο μοναδικά άσχετος Βερναρδάκης-, οπότε την Κυριακή το βράδυ, 7 Ιουλίου, του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι.

Συμφωνώ ότι είναι δύσκολος ο συμβιβασμός με την πραγματικότητα για ένα κόμμα που τρέφει μίσος προς την πραγματικότητα. Κι ακόμη δυσκολότερο για έναν αρχηγό όταν θεωρεί τον εαυτό του «σκόρδο» και το κόμμα του «σκορδαλιά», που χωρίς αυτόν, ως σκόρδο, δεν θα υπάρχει!

Σε τρεις μέρες ξημερώνει Κυριακή. Και τότε ο Τσίπρας θα έρθει αντιμέτωπος με αυτά που σήμερα κρύβει κάτω από το χαλί. Πιθανότατα, ο ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει άλλο «σκόρδο» να τον διαδεχθεί, αλλά στα επόμενα τέσσερα χρόνια και η «σκορδαλιά» του θα έχει βρομίσει…