Υπάρχουν όμως και οι πραγματικοί αντίπαλοι. Στο ποδόσφαιρο, τη δεκαετία του ’50, οι οπαδοί λέγανε «Ο πιο δύσκολος αντίπαλος για τον Ολυμπιακό είναι η δεύτερη ομάδα του». Το ίδιο ισχύει στις ευρωεκλογές για τη Ν.Δ. Ο δυσκολότερος αντίπαλος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα είναι τα «δεύτερα» της Ν.Δ. Αυτοί που σε επίπεδο φιλοδοξιών ένιωσαν παραμερισμένοι ή σε επίπεδο ιδεολογικό είδαν το κόμμα να ταλαιπωρείται στην ψήφιση του νόμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Ο οποίος αφορούσε ένα δυσανάλογα μικρό αριθμό σε σχέση με τις συγκρούσεις που προκάλεσε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε κάποιο βαθμό είναι θύμα της ανυπαρξίας πολιτικών αντιπάλων. Από την εποχή του Ντάλας και του ερωτήματος «Ποιος σκότωσε τον Τζέι Αρ;» δεν έχει εμφανιστεί μεγαλύτερο μυστήριο από το «Ποιος παρακολουθούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη;». Οσο, όμως, το Ντάλας επηρέασε τους τηλεθεατές της εποχής να διαλέξουν πρωθυπουργό, άλλο τόσο θα επηρεάσει τους ψηφοφόρους στις ευρωεκλογές να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ. Το ποσοστό που θα πάρει το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές είναι ένα μυστήριο αλλά αν ο Ανδρουλάκης χάσει από τον Κασσελάκη, το «η Φώφη είχε πάρει 7,72% το 2019» θα είναι πολύ ασθενές επιχείρημα απέναντι στον χαμό που θα προκύψει.
Αντίθετα, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν κινδυνεύει από κανέναν. Οι πολιτικοί κρίνονται από τα ποσοστά που παίρνουν στις εκλογές. Ο Κασσελάκης από τα likes και τις καρδούλες στις αναρτήσεις του στο Διαδίκτυο. Για τον Κασσελάκη μία διαδρομή στην πασαρέλα από τα σιδερένια τραπέζια της αξίζει περισσότερο από 10% άνοδο στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στην Αχαΐα. Μία φωτογραφία με τον Τάιλερ και τη Φάρλι στην παραλία περισσότερο από 15% στην Ημαθία. Ο μόνος που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει στην αυταρέσκεια με τον Κασσελάκη είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης. Αναρωτιέμαι πότε ο Στέφανος θα κόψει κάποιο περισσευούμενο σύμφωνο από το ονοματεπώνυμό του.
Ενα στέλεχος της Ν.Δ., την εβδομάδα που πέρασε, μου έλεγε: «Αν δεν δείξουμε τη δυσαρέσκεια μας τώρα, πότε θα τη δείξουμε;». Κάτι που το καταλαβαίνω. Το πρόβλημα είναι ότι η δυσαρέσκεια δεν είναι κάτι σαν το κεφαλοτύρι, να πεις, δηλαδή, στον μπακάλη να σου κόψει μισό κιλό. Τι γίνεται αν το μισό κιλό γίνει ένα και η προειδοποίηση φανεί για αποδοκιμασία; Στις εκλογές, όπως και στα μπακάλικα, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, δηλαδή τις κάλπες, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Η επιλεκτική ευαισθησία της ελληνικής κοινωνίας
Την περασμένη Δευτέρα δύο ληστές μπήκαν σε ένα σπίτι στη Βούλα. Μέσα ήταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Χτύπησαν και έδεσαν τον 86χρονο άνδρα. Εκλεισαν την 73χρονη γυναίκα στην αποθήκη. Και αφού είχαν κάνει το σπίτι φύλλο και φτερό, έφυγαν παίρνοντας ό,τι χρήματα και τιμαλφή βρήκαν στον χώρο.
Δρόμος χωρίς γυρισμό…
Την Τετάρτη στην Ξάνθη μία γυναίκα-τσαντάκιας, που οι αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι ήταν Ρομά, προσπάθησε να πάρει την τσάντα από μία 75χρονη γυναίκα. Στην προσπάθειά της να την αποσπάσει, την πέταξε στο έδαφος. Η γυναίκα μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ότι είχε πεθάνει από ανακοπή.
Για το πρώτο περιστατικό δεν υπήρξαν διαδηλώσεις. Αφορούσε ετερόφυλο ζευγάρι που, ακόμα χειρότερα, έμενε στη Βούλα. Δηλαδή για του ευαίσθητους, τους αντίφα και τους φιλελέφτ πυλώνας της «αγίας ελληνικής οικογένειας» και μάλιστα και με λεφτά, αφού έμεναν στη Βούλα.
Για το δεύτερο περιστατικό δεν πρόκειται να υπάρξουν συγκεντρώσεις για να διαμαρτυρηθούν για τη γυναικοκτονία. Τεχνικά υποθέτω ότι ο όρος στέκει. Ιδεολογικά όμως γυναικοκτονία λέγεται ο φόνος που γυναίκα δολοφονείται από λευκό άνδρα από την Ευρώπη. Στις υπόλοιπες των περιπτώσεων πρέπει να αυτομαστιγωνόμαστε και να σκεπτόμαστε τα λάθη που κάναμε και οδηγήσαμε τη δυστυχισμένη εκπρόσωπο της μειονότητας σε μία τέτοια πράξη.
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
Με αριστερούς νεαρούς θεατές να πετάνε σαΐτες ολοκληρώθηκε η ψήφιση πακέτου νομικών μέτρων από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για μέτρα για τη μετανάστευση. Το νομοσχέδιο αφορά μεταρρυθμίσεις στη μετανάστευση και το άσυλο και το επόμενο βήμα είναι να εγκριθεί από τα κοινοβούλια των χωρών-μελών της Ε.Ε. Τίποτα, όμως, δεν πρόκειται να γίνει πριν η Ενωση αποφασίσει να αντιμετωπίσει το θέμα των ποσοστών.
Μεγαλύτερο πρόβλημα από τους αριθμούς υπάρχει στις κουλτούρες. Ενα παράδειγμα. Στις αρχές του 21ου αιώνα η Αθήνα είχε γεμίσει από Κινέζους. Στα χρόνια που μεσολάβησαν και μέχρι ο αριθμός τους να μειωθεί δεν θυμάμαι μία ληστεία στην οποία να εμπλεκόντουσαν Κινέζοι. Για την ακρίβεια, δεν θυμάμαι Κινέζο να κατηγορηθεί για το μικρότερο αδίκημα. Αντίθετα, όταν εμφανίστηκαν στην Αθήνα μετανάστες από το Μαγκρέμπ, ο χρόνος που χρειάστηκαν να μπουν στο εμπόριο ναρκωτικών στα Εξάρχεια ήταν μηδαμινός. Μέσα σε μήνες τα άγρια είχαν κατορθώσει να διώξουν τα ήμερα και να μπουν γερά στις πιάτσες.
Το ποσοστό μετανάστευσης αφορά «άγρια και ήμερα». Πόσοι μετανάστες από σκληρές κουλτούρες μπορούν να μπουν στην Ε.Ε. χωρίς να δημιουργηθούν γκέτο επειδή δεν μπόρεσαν να ενσωματωθούν; Στην Ε.Ε. των ευαισθησιών δυσκολεύονται να το αντιμετωπίσουν, αλλά η πραγματικότητα είναι ένα τρένο που δεν καταλαβαίνει από ευαισθησίες.