Οι της AfD νοσταλγούν την αυτοκρατορική Γερμανία, σφυρίζουν αδιάφορα για τα εγκλήματα των ναζί, βγάζουν φλύκταινες με εμβόλια και μετανάστες, και θέλουν άνευ ευρωενωσιακών φίλτρων τη χώρα τους επικυρίαρχη στη Γηραιά Ηπειρο. Το κεντροαριστερό «Spiegel» προειδοποίησε για κίνδυνο εξωραϊσμού της AfD μέσα από μια μετριοπαθή και συνετή διαχείριση του Ζέσελμαν.

Αλλά το καλό περιοδικό μάλλον υποτιμά τη νοημοσύνη των αναγνωστών του. Η AfD υπάρχει από το 2013 -τέκνο της κρίσης της ευρωζώνης και του Μεταναστευτικού- και με όλες τις μεταπτώσεις και τις εσωτερικές της συγκρούσεις, οι Γερμανοί ξέρουν πολύ καλά τι πρεσβεύει όταν την ψηφίζουν μαζικά σε κρατίδια ή της δίνουν 20% στις δημοσκοπήσεις. Το γερμανικό πολιτικό σύστημα τείνει να χάσει την ψυχραιμία του μπροστά σε αυτή την όντως τεράστια πρόκληση.

Το λέμε αυτό επειδή ψήγματα υστερίας παρατηρούνται και σε μας, ύστερα από την απότομη κλίση του εκκρεμούς προς τα δεξιά στο χώρο της αντιπολίτευσης. Επί της ουσίας, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν άδικο επισείοντας τον μπαμπούλα της Ακροδεξιάς (κατά βάση, του αντικοινοβουλευτικού και φιλοναζιστικού κόμματος των «Σπαρτιατών», γιατί η «Λύση» και η «Νίκη» είναι μια άλλη ιστορία). Ας αναλογιστούν όμως τι έκαναν για να μη γιγαντωθούν αυτά τα σχήματα και τι προοπτική έδωσαν στους πολίτες όλα αυτά τα χρόνια.

Κατά σύμπτωση, τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς επέστρεψαν προχθές στα ποσοστά του 2012 – έστω και με διαφορετική δυναμική.

Τότε το ΠΑΣΟΚ κατέρρεε και ο ΣΥΡΙΖΑ ανερχόταν, ενώ τώρα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που καταρρέει, τη στιγμή που το κόμμα Ανδρουλάκη ισορροπεί σε μια χρυσή στασιμότητα. Θα πει κάποιος ότι και η Ν.Δ. είχε τη δική της «σκοτεινή ώρα», με το 18,8% του 2012. Σε βάθος χρόνου όμως το δικό της αφήγημα επικράτησε, ο λαός άκεφα ή πρόθυμα το αποδέχθηκε και η ζωή συνεχίζεται. Χωρίς να νοιάζεται για κάποιων τη μελαγχολία.