Το τέρας του πληθωρισμού (κοντά στο 9%), που καταπίνει εισοδήματα και φέρνει σε απόγνωση τη μεγάλη πλειονότητα των Αμερικανών, δεν το γέννησε τόσο η επιθετικότητα του Πούτιν στην Ουκρανία, ούτε των Κινέζων στην Ταϊβάν. Το συντηρεί, κυρίως, η απληστία των αμερικανικών επιχειρήσεων για κέρδη! Τόσο απλά, τόσο κατανοητά και τόσο εξοργιστικά…

Είναι γεγονός ότι οι τιμές της ενέργειας και των αγαθών βρίσκονται στα ύψη. Ομως, αν θυμάστε, αυτό συνέβαινε -σε κάπως μικρότερο βαθμό- και πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Επίσης, είναι γεγονός ότι τα περιθώρια κερδοφορίας των αμερικανικών επιχειρήσεων έφτασαν στα μεγαλύτερα ύψη από τη δεκαετία του 1950. Κι αυτό αποτελεί, αν μη τι άλλο, ένδειξη πώς ο πληθωρισμός δεν είναι φυσικό φαινόμενο, όπως οι καύσωνες, οι ξηρασίες και οι πλημμύρες, αλλά καρπός των κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών συσχετισμών σε μια χώρα.

Οι υψηλές τιμές που χρεώνουν οι αμερικανικές επιχειρήσεις όλων των κλάδων τις αποζημιώνουν με το παραπάνω για το αυξημένο κόστος παραγωγής και εργασίας. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε την Πέμπτη το υπουργείο Εμπορίου, τα κέρδη μετά φόρων των εταιριών του μη χρηματοοικονομικού κλάδου βελτιώθηκαν στο β’ τρίμηνο κατά 15,5% (το υψηλότερο ποσοστό από το 1950) έναντι 14% του προηγούμενου τριμήνου. Σε μαθηματικά του Δημοτικού, οι εταιρίες μετακύλισαν άγρια το κόστος της κρίσης και των υλικών στις πλάτες των καταναλωτών – τάση που είχε παρατηρηθεί από την αρχή της πανδημίας.

Η Fed δεν θέλει να δοθούν μισθολογικές αυξήσεις για να μην ανέβει κι άλλο ο πληθωρισμός. Ομως, οι νουνεχείς φωνές στην κυβέρνηση Μπάιντεν τονίζουν πως η κοινωνία δεν αντέχει άλλο. Ο πρόεδρος μάλλον τις ακούει, καθώς διέγραψε φοιτητικά χρέη έως 20.000 δολάρια, με αποτέλεσμα η δημοτικότητά του να ανέβει στο 44% σχεδόν εν μια νυκτί.