Eνα λεφούσι βουλευτών και στελεχών τρέχει πανικόβλητο δεξιά και αριστερά. Μοιραία ο ένας πέφτει πάνω στον άλλον, μοιραία επικρατεί χάος και μοιραία αποκαλύπτονται εκατοντάδες Αλίκες, που βρέθηκαν στη Χώρα των Θαυμάτων.

Η Ε. Αχτσιόγλου, π.χ., συνειδητοποιεί ότι «δεν καταλάβαμε πόσο σημαντική είναι η κυβερνητική σταθερότητα για την κοινωνία»! Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο, το οποίο σε ένα κρεσέντο αριστεροσύνης, είχε πει πρόσφατα ότι «η κανονικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Aριστερά»… Ο Ν. Φίλης θυμήθηκε ότι «η Ν.Δ. κατόρθωσε να αξιοποιήσει το έλλειμμα αξιοπιστίας που δημιουργήθηκε αντικειμενικά ήδη από το 2015»! Υπήρχε, λοιπόν, στον ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και 8 χρόνια, «έλλειμμα αξιοπιστίας». Παρ’ όλα αυτά, το ιστορικό στέλεχος του κόμματος έδινε ιστορικές μάχες προκειμένου να αποδείξει ότι το έλλειμμα αξιοπιστίας το είχε το απάνθρωπό καθεστώς Μητσοτάκη…

Αρκετοί που αποθέωναν, άλλοτε φωναχτά ή σιωπηρά, τον πάντα πολιτικά άξεστο, τοξικό και εχθροπαθή Π. Πολάκη, τώρα λένε περίπου ότι αυτός φταίει για όλα. Κι όταν πετούσε αντιεμβολιαστικές μπαρούφες, κι όταν απειλούσε πολιτικούς αντιπάλους, αλλά και απλούς πολίτες, όταν έβγαζε αφίσες αλά Φαρ Ουέστ με επικηρυγμένους δημοσιογράφους κι όταν λοιδορούσε ανοιχτά τη Δικαιοσύνη. Ασφαλώς και έφταιγε για αυτά -και όχι μόνο-, αλλά τότε είχε την εμπιστοσύνη του Α. Τσίπρα, που τον παρότρυνε στον πολιτικό κανιβαλισμό – κι ήταν κάτι σαν ιερό τοτέμ του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, όμως, πολλοί παλιοί και αμίλητοι θαυμαστές του τον ρίχνουν στο πυρ το εξώτερο μήπως και γλιτώσουν οι ίδιοι, μιλώντας για «λούμπεν», «σεξισμό» και «ψευτοπαλικαριές»…

Ο Ευ. Τσακαλώτος, ο οποίος συνειδητά εξόντωσε τη μεσαία τάξη με την απεχθή φορολόγησή της, τώρα ανακαλύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε «θολή ταυτότητα». Ενώ ήταν τόσο καθαρή και εύληπτη. Τόσο, ώστε ο Ν. Καρανίκας να τον χαρακτηρίσει «δογματικό φοροεισπράκτορα κρατιστή»… Ο Δ. Τεμπονέρας, που επιστρατεύτηκε στο «και πέντε», αποδόμησε σχεδόν το σύνολο της πολιτικής ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν χρειάστηκε να κάνει μια ατυχέστατη χρήση της δολοφονίας του πατέρα του… Ενώ οι «πασοκογενείς» (Σπίρτζης, Ραγκούσης, Μπίστης, Ξενογιαννακοπούλου, Κουρουμπλής κ.λπ.), που δεν κατάφεραν καν να εκλεγούν βουλευτές, χτυπούν το κεφάλι τους στο τοίχο, παρότι οδήγησαν την κούρσα της μετωπικής σύγκρουσης με τη λογική και την πραγματικότητα… Ο Ν. Παππάς, το σκοτεινό πρόσωπο του 2015-2019, εμφανίζεται ως ο κύριος εκφραστής του «ανοιχτού ΣΥΡΙΖΑ», αλλά δεν παραλείπει να δικαιώσει τον τίτλο «Mr. 13-0», λέγοντας ότι οι δικαστικές αποφάσεις δεν είναι σεβαστές αλλά εκτελεστέες!

Ο βασικός υπεύθυνος για αυτό το νοσηρό και δραματικό πολιτικό αλαλούμ που επικρατεί στον υπό διάσπαση και καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ, με πρόσχημα τη μη εμπλοκή του στη διαδοχή του, λάμπει διά της απουσίας του. Παρότι, όταν «παραμέρισε» (όχι παραιτήθηκε), δήλωσε αγέρωχα πως ήταν, είναι και θα είναι παρών στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που καταρρέει είναι το οικοδόμημα ενός κακού πολιτικού μηχανικού. Το οποίο φτιάχτηκε γρήγορα και σε σαθρό έδαφος. Για να προλάβει να εκμεταλλευτεί την ιστορικά ανεπανάληπτη συγκυρία του 2012-2015. Φτιάχτηκε χωρίς «σχέδιο», χωρίς «στατική μελέτη» και χωρίς «άδεια» από τον ορθολογισμό και την κοινή λογική. Φτιάχτηκε ένα «αυθαίρετο» για το οποίο δεν χρησιμοποιήθηκε τσιμέντο, αλλά λάσπη. Η τύχη του ήταν προδιαγεγραμμένη. Εκκρεμούσε απλώς ο χρόνος της κατάρρευσης.

ΑΙΧΜΗ

«ΣΦΗΚΕΣ» ΤΣΙΜΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ

Το δικαίωμα στην έκφραση και την Τέχνη είναι -πρέπει να είναι-απεριόριστο. Ακόμα και για όσους κακοποιούν την Τέχνη (εντελώς υποκειμενικό) ή τη χρησιμοποιούν για φτηνή, ρηχή και πρόσφατα καταδικασμένη πολιτική προπαγάνδα. Την κ. Κιτσοπούλου, η οποία ανέβασε «Σφήκες» στην Επίδαυρο προκαλώντας σάλο, δεν είναι απαραίτητο να είσαι φανατικός φιλότεχνος για να την ξέρεις. Εχει φροντίσει η ίδια με τον δημόσιο λόγο της να συστηθεί. Είτε με το περίφημο αιμοσταγές βίντεό της είτε με τις απόψεις της για τον Αθανάσιο Διάκο, που τον είχε παρουσιάσει σαν «κερατά», «σουβλατζή» και «συζυγοκτόνο». «Πατώντας» -κυριολεκτικά- πάνω στον Αριστοφάνη, με τους «Σφήκες», είπε τις απόψεις της, όχι κάτι καινούργιο, αλλά ό,τι έλεγε συγκεκριμένο κόμμα εν όψει των διπλών εκλογών για το «τσιμέντωμα» της Ακρόπολης, για τα Τέμπη, για τις υποκλοπές, την αστυνομική βία. Επιδερμικές κοινοτοπίες, χωρίς έμπνευση και ίχνος δημιουργίας ή φαντασίας.

Οι μισοί θεατές σηκώθηκαν κι έφυγαν από την παράστασή της στο πρώτο μισάωρο γιουχάροντας. Αλλοι έφυγαν πριν τελειώσει το χιλιοτυπωμένο «μανιφέστο» της δημιουργού. Κι όσοι έμειναν μέχρι τέλους, δεν χειροκρότησαν οι περισσότεροι.

Ο σάλος που ξέσπασε στο Διαδίκτυο και μετά και σε άλλα ΜΜΕ ήταν σαν δυνατό μπουρίνι. Με ένταση, ακραίους χαρακτηρισμούς και υπερβολές, ένθεν κακείθεν. Πολλή φασαρία για το τίποτα, θα έλεγα. Ενας άνθρωπος με τις εμμονές του, τις ιδεοληψίες του και ενδεχομένως με τη στράτευσή του είπε τις απόψεις του. Ε, και;

Το μόνο πρόβλημα -κι αυτός είναι ο λόγος που γράφονται αυτές οι γραμμές- ήταν τα λόγια της ίδιας της κ. Κιτσοπούλου από τη σκηνή. Σε ένα παραληρηματικό μονόλογο μέσα σε ένα λευκό φόρεμα, παίζοντας «ξύλο» με το «εγώ» της, είπε: «Μη ζητάτε ευθύνες από μένα, εγώ έχω ένα ισχυρό συμβόλαιο με το Εθνικό, γι’ αυτό θα κάτσω εδώ, δεν φεύγω». Κατανοητό το μήνυμα με τα «επαναστατικά» ισχυρά συμβόλαια. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Σε ένα κρεσέντο δημοκρατικότητας έβρισε με σκαιό τρόπο όσους δεν υπέκυψαν στη μαγεία της τέχνης της: «Οποιος έχει αντίλογο, ας έρθει κάτω να τον γ@μ@σω»…

Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Ενας εμμονικός νάρκισσος, που νομίζει πως έχει δικαίωμα να κριτικάρει όποιον θέλει, όπως θέλει. Και το έχει. Αλλά δεν έχει το δικαίωμα να απαγορεύει την οποιαδήποτε κριτική στο έργο της! Και μάλιστα με τη βαριά απειλή-ποινή να τον/τη «γ@μ@σει»…

Πώς την αντέχει τόση πλέρια δημοκρατία;

Η πρώτη μεγάλη δοκιμασία

Οι πρώτες μεγάλες πυρκαγιές σε Ανάβυσσο-Σαρωνίδα-Λαγονήσι και Λουτράκι αποτελούν την πρώτη σοβαρή δοκιμασία της νέας κυβέρνησης. Ο καύσωνας, σε συνδυασμό με τους ισχυρούς ανέμους, έφερε αυτό που πολλοί φοβόντουσαν. Μεγάλες πυρκαγιές, που δοκιμάζουν την ετοιμότητα και την επάρκεια του κρατικού μηχανισμού. Οι έκτακτες συσκέψεις χθες στο Μ. Μαξίμου, υπό την καθοδήγηση του Κ. Μητσοτάκη, διαδέχονταν η μία την άλλη, με μόνιμους συμμετέχοντες τον υφυπουργό Επικρατείας, Γ. Μπρατάκο, και τους υπουργούς Στ. Παπασταύρου και Α. Σκέρτσο να συνεργάζονται με τους υπουργούς Πολιτικής Προστασίας, Β. Κικίλια, Προστασίας του Πολίτη, Ν. Μηταράκη, Υγείας, Μ. Χρυσοχοΐδη, και υπηρεσιακούς παράγοντες του υπ. Εθνικής Αμυνας, της Πυροσβεστικής, της ΕΛ.ΑΣ., του ΕΚΑΒ, της Περιφέρειας Αττικής και των εμπλεκόμενων δήμων. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο μείζων στόχος -να μη χαθεί ούτε μία ανθρώπινη ζωή- είχε επιτευχθεί, παρά τις μεγάλες υλικές ζημιές και την καταστροφή περιουσιών. Τα φώτα δεν έσβησαν χθες το βράδυ στο Μ. Μαξίμου και στα εμπλεκόμενα υπουργεία. Το φως της ημέρας θα δείξει πιο καθαρά το αποτέλεσμα των μεγάλων προσπαθειών που γίνονται…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Τελικά όλα αλλάζουν εκτός από την τυμβωρυχία και τη «λαχτάρα» των «αγωνιστών» για θύματα;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Αληθεύει ότι πίσω από την αιφνιδιαστική εκλογή του Κ. Καραμανλή ως προέδρου του Δ.Σ. της Συνεταιριστικής Ενωσης Καπνοπαραγωγών Ελλάδος βρίσκεται ο πρώην υφυπουργός Αλ. Κοντός;