Τι γίνεται, όμως, τώρα με εκείνες τις «κασέτες» που παίζουν στα πλέιστεϊσον; Είναι «πολεμικά παιχνίδια» τα οποία αγοράζουμε για τους εφήβους, κατά κύριο λόγο, νομίζοντας ότι θα διασκεδάσουν ή θα παίξουν ομαδικά με τους φίλους τους. Μήπως έχουμε αφιερώσει λίγο χρόνο, ώστε πριν αγοράσουμε αυτό που μας συνιστά ο πωλητής , με τόσο ενθουσιασμό «γιατί το πήραν κι άλλοι», ρίξουμε μια ματιά στο περιεχόμενό τους;

Οχι και πως διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Πρόκειται συνήθως για ένα άνευ προηγουμένου «ανθρωποκυνηγητό» ανάμεσα σε συμμορίες ή ανάμεσα στους «καλούς» και στους «κακούς» – όλοι μαυροντυμένοι, με κάτι τρομακτικά όπλα, με κιάλια νυκτός και ό,τι άλλο επιτάσσει η μάχη μέχρι εξόντωσης του αντιπάλου. Εχουν καταπληκτικές ικανότητες, αφού πηδούν από τοίχο σε τοίχο και από ταράτσα σε ταράτσα με όλο τον βαρύ οπλισμό τους και δεν στραμπουλάνε ούτε αστράγαλο! Ούτε που ξεχωρίζουν ποιος κυνηγά ποιον. Αλλωστε, η καλή πράξη είναι να σκοτώσουν.

Σε συζήτηση που έκανα «στο περιβάλλον μου» διαπίστωσα ότι υπάρχει πρόβλημα. Ούτε συζήτηση για να μετριαστεί η πολύωρη απασχόληση. Αποτελούν ίσως τη πιο διαδεδομένη «διασκέδαση» για τους εφήβους.

Διάβασα, με μεγάλη προσοχή, μια έρευνα που έγινε ανάμεσα σε εφήβους σχολικής ηλικίας για τη βία που εμφανίζεται στα σχολεία αλλά και έξω από αυτά. Το συμπέρασμα είναι πως αυτά που λέμε «παιχνίδια» εγκαθιστούν εξάρτηση. Τα παιδιά συνηθίζουν στη βία αλλά όχι ως άσκηση βίας, επειδή τη συνηθίζουν στο «παιχνίδι». Η άσκηση βίας εκλαμβάνεται ως επιβολή της θέλησης του πιο δυνατού, του πιο «σκληρού», του «αρχηγού». Δημιουργούνται, εν τέλει, «ομάδες» που παίζουν «αυτό το παιχνίδι» με πραγματικούς στόχους: αυτούς που θεωρούν τους πιο αδύναμους κρίκους.

Οι έφηβοι δεν έχουν επαφή με άλλο βιβλίο πλην του σχολικού. Από μόνο του είναι μεγάλο πρόβλημα. Η φιλαναγνωσία δεν καλλιεργείται στα δικά μας σχολεία. Ζήτημα είναι αν τα παιδιά διαβάζουν ένα εξωσχολικό βιβλίο τη χρονιά! Δεν ξέρουν πώς να συζητήσουν, ούτε καλλιεργούν τη γλώσσα. Χρησιμοποιούν λέξεις και τρόπους που αντιγράφουν από τα παιχνίδια. Εδώ έχει λόγο το υπουργείο Παιδείας.

Πλησιάζουν οι γιορτές. Πριν κάνουμε το χατίρι παιδιών και εγγονών μας αγοράζοντας «κασέτες με επαγγελματίες δολοφόνους», μήπως το ξανασκεφτούμε;