«Είμαστε και οι δύο ξεκάθαροι -εννοεί τον εαυτό του και τον sir Jones, τον προσωρινό διευθυντή που αντικαθιστά τον εκδιωχθέντα Φίσερ- ότι οι προτεραιότητές μας λόγω της κλοπής είναι: η επιτάχυνση της καταλογογράφησης της συλλογής, η βελτίωση της ασφάλειας και η ενίσχυση του αισθήματος υπερηφάνειας για την αποστολή διαφύλαξης αγαθών του μουσείου».

Από δηλώσεις «υπερηφάνειας» για το μουσείο χορτάσαμε. Αλλά μια δήλωση γενναία στην οποία ο πρόεδρος Οσμπορν θα ανελάμβανε, ως πρόεδρος, την ευθύνη για τη διαπόμπευση του μουσείου -οι Βρετανοί το θεωρούσαν ως το «pride» των μουσείων τους- δεν έχω ακόμη διαβάσει. «Ολα τα πράγματα είχαν ανατεθεί στη φύλαξη του Βρετανικού Μουσείου για λογαριασμό του έθνους», δήλωσε επώνυμη επιμελήτρια εκθέσεών του. «Αραγε, δεν έχει καθήκον το μουσείο να πει στο έθνος ειλικρινά τι συνέβη;».

Αλλά η κλοπή στο Βρετανικό Μουσείο αποκαλύπτει ότι οι επιμελητές του, υψηλού κύρους -και ταπεινά αμειβόμενοι-, ασκούσαν -και ασκούν- τεράστια εξουσία στα «φέουδά» τους, δρώντας απολύτως ανεξέλεγκτοι. Το μουσείο θεωρεί πως η συνεχής αφαίμαξη των πολύτιμων λίθων, που βρίσκονταν σε «ασφαλή» αποθήκη, αφαιρέθηκαν μέσα σε διάστημα δύο δεκαετιών. Αλλά το ζήτημα που προέκυψε είναι ότι οι ηλεκτρονικές καταγραφές παραποιήθηκαν ώστε να φανεί ότι κάποια τεχνουργήματα «εξαφανίστηκαν» στη δεκαετία του 1930! Η επιχείρηση-«κουκούλωμα» από το Βρετανικό Μουσείο κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Κι αν αρχίσει αμέσως η καταλογογράφηση στις αποθήκες

-απαιτείται τεράστια καλοσυντονισμένη επιχείρηση, με συνεργάτες ποικίλων ειδικοτήτων και δεκάδες εκατομμύρια βρετανικών λιρών- θα καταγραφούν τα εναπομείναντα εκθέματα. Και τα χιλιάδες «χαμένα»; Θα ζητηθεί η συνδρομή… του κλέφτη, ώστε να συγκροτηθεί ο άρτιος κατάλογος; Κι είναι μόνον 2.000 τα πολύτιμα τεχνουργήματα που «έκαναν φτερά» από τις αποθήκες; Εντέλει, το μουσείο, εκτός της συνδρομής του κλέφτη, θα προβεί και σε ενδελεχή έρευνα εικοσαετίας, στις πλατφόρμες πωλήσεων, ώστε να ανακτήσει πληροφορίες για τα κλαπέντα; Χάος.

Η τελευταία δήλωση του Οσμπορν για «τη βελτίωση της ασφάλειας», αυτής της ανύπαρκτης που μας την έτριβαν στα μούτρα, επί δεκαετίες, κάθε φορά που ζητούσαμε την επανένωση των αριστουργημάτων του Φειδία στο Μουσείο της Ακρόπολης, κάνει έτι μάλλον δεινότερη τη θέση του Βρετανικού Μουσείου, του οποίου σχεδόν το σύνολο των εκθεμάτων του είναι «αποκτηθέντα» -πολλά με ελγίνειες μεθόδους- από κράτη σε σκοτεινές ιστορικές περιόδους τους.

Ο Οσμπορν κατέληξε: «Με το μεγάλο έργο ανακαίνισης και με συμπράξεις που σφυρηλατούμε, θα οικοδομήσουμε ένα ισχυρότερο μέλλον για το μουσείο που όλοι αγαπάμε και θαυμάζουμε».

Ανακαίνιση, συμπράξεις, ισχυρότερο μέλλον, θαυμάζουμε; Και για τα 2.000 τεχνουργήματα «μακάριοι οι κατέχοντες»;

Σας είπα: Οι Βρετανοί έχουν χιούμορ…