Θα έλεγα, μάλιστα, ότι ήταν πιο έντιμο που ο Ερντογάν κατέθεσε στο διάλογο, ενώπιον των δημοσιογράφων με τον Ελληνα πρωθυπουργό, όσα λέει για εσωτερική κατανάλωση -επειδή φοβάται τα ισλαμικά κομματίδια που φαίνονται ότι τον πιέζουν ασφυκτικά για να επιστρέψει την ισλαμορθοδοξία- παρά να τα μαθαίναμε από τον τουρκικό Τύπο που τον στηρίζει εκών άκων….

Λοιπόν, καμία αμφιβολία ότι ο Ερντογάν συνεχίζει το τροπάριο που ξεκίνησε τον Δεκέμβρη 2017, από την επίσκεψήη του στην Αθήνα, με το οποίο αποφαίνεται ότι «ξεχνά» τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία του πέφτει βαριά!

Δεν νομίζω να υπάρχει Ελληνας που να έχει ξεχάσει εκείνη τη θλιβερή σκηνή με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να κάθεται, στριμωγμένος, στην άκρη του καναπέ, μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο, και τον πρόεδρο της Τουρκίας με υψωμένο δάκτυλο να αγορεύει κατά της Συνθήκης που έβαλε στη συζήτηση ο συνομιλητής του, Κύριος οίδε τι πιστεύοντας! Ακόμη έχω στο νου μου την εικόνα της αμηχανίας του Παυλόπουλου.

Πράγματι ήταν «ιστορική» η συνάντηση -όπως την ονόμασε ο φιλοσυριζαιϊκος Τύπος- με τους παράλληλους μονολόγους, όπου ακόμη και τα λεγόμενα θέματα «χαμηλής πολιτικής» πήγαν περίπατο.

Αλλά υπάρχει και μια ακόμη εικόνα από το Μέγαρο Μαξίμου, όπου ο Ερντογάν συνάντησε τον Τσίπρα, με πρώτο θέμα στην ατζέντα του την υπεσχημένη έκδοση των δέκα Τούρκων αξιωματικών -τόσα ήξερε τόσα είπε- μετά ήταν το θέμα του μουφτή και μετά η Συνθήκη της Λωζάννης. Το βέβαιο είναι ότι ο Τσίπρας δεν κατάλαβε τι του έλεγε ο φιλοξενούμενος του για τη Συνθήκη!

Ο Μητσοτάκης δεν άφησε τίποτε να πέσει κάτω, ούτε για «τουρκική μειονότητα, στη Θράκη», ούτε για τη Μονή της Χώρας που κρέμασαν «ρόλερ» επί των αριστουργηματικών ψηφιδωτών της, ούτε και για την Παλαιστίνη όπου ο Ερντογάν, και εν τη ρύμη του λόγου του, αναφέρθηκε στη νοσηλεία που παρέχει «σε 1.000 μαχητές της Χαμάς», που ο πρωθυπουργός αποκάλεσε τρομοκράτες.

Στο διά ταύτα; Ενα ήρεμο τοπίο, χωρίς εντάσεις, χωρίς παραβιάσεις του fir Αθηνών είναι ό,τι χρειάζεται για την επερχόμενη τουριστική σεζόν, προς κοινό συμφέρον των δύο χωρών. Κι ακόμη είναι ενδιαφέρουσα η Συμφωνία των δύο πλευρών ότι… διαφωνώντας σε συγκεκριμένα θέματα, ταυτόχρονα ετοίμασαν τη συνέχεια και εμβάθυνση του διαλόγου τους.

«Ειρήνη ημίν», όπως θα ευχήθηκε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης -χειρονομία αβρότητας εκ μέρους του οικοδεσπότη- στο γεύμα του «Λευκού Παλατιού»

Κι επειδή ο Πολιτισμός μάς ενώνει, την Πέμπτη ας απολαύσουμε στο Μέγαρο Μουσικής την απόδοση της σαιξπηρικής τραγωδίας «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» σε ελληνο-τουρκική ευφάνταστη και δημιουργική απόδοση, παρουσία και του Τούρκου ομολόγου της Λίνας Μενδώνη. Καζάν καζάν, που λένε.