Αλλά κακά τα ψέματα. Η Ευρώπη των γραφειοκρατών και των παχυλών κονδυλίων δεν φοβάται τόσο την αντι-ισλαμική ή αντιμεταναστευτική ατζέντα του Χέερτ Βίλντερς (επιμένουμε να τον λέμε με την ολλανδική του προφορά).

Περισσότερο ανησυχεί μήπως ο 60άρης με το πλατινέ μαλλί και το λιγότερο θεληματικό πιγούνι από τον Τραμπ στήσει πράγματι κάλπες για Nexit – και τότε δεν μας σώζει από το λύκο ούτε ο καλός κυνηγός της Κοκκινοσκουφίτσας!

Προσωπική μας άποψη: όπως όλοι οι καιροσκόποι εθνολαϊκιστές που σέβονται τον τυχοδιωκτικό εαυτό τους, ο Βίλντερς μάλλον δεν θα πραγματοποιήσει ποτέ την απειλή του.

Θα την επισείει όμως κάθε τόσο σαν μπαμπούλα για να πληρώνει λιγότερα χρήματα στο ευρωπαϊκό ταμείο, να επιβάλλει απαγορεύσεις κατ’ εξαίρεση στη διακίνηση προσώπων και τη μετανάστευση, να κερδίσει τέλος πάντων όσα περισσότερα μπορεί εντός ενός ευρωπαϊκού πλαισίου που όλο θαμπώνει, ξεχειλώνει και αποσυντίθεται πολιτικά.

Η Μελόνι έδωσε διαπιστευτήρια υποταγής στο ευρωπαϊκό χρηματοοικονομικό σύστημα αμέσως μετά την ορκωμοσία της (όπως και στο ΝΑΤΟ), αλλά διεξάγει έναν «ελεγχόμενο ανταρτοπόλεμο», που μέχρι στιγμής πείθει τους οπαδούς της.

Οι ακροδεξιοί της Ευρώπης δεν πρόκειται να γίνουν αριστεροί στην οικονομία (πάντοτε υπηρέτες του κεφαλαίου θα είναι), αλλά τους κρατάει στον αφρό το -διόλου αμελητέο- ζήτημα της εθνικής ταυτότητας και της παλιρροϊκής μετανάστευσης, που αγγίζει τις ευρωπαϊκές μάζες εξίσου με το επίπεδο ζωής.

Στη Γερμανία οι κοντόφθαλμοι γραφειοκράτες της Linke, αντί να ταρακουνηθούν από την έξοδο της Σάρα Βάγκενκνεχτ, που προσπαθεί για πρώτη φορά να συνδυάσει το κοινωνικό με το εθνικό, παραδόθηκαν άνευ όρων στον αταξικό δικαιωματισμό ορίζοντας επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου τους μια ακτιβίστρια των ΜΚΟ, την Καρόλα Ρακέτε, που διασώζει μετανάστες στη Μεσόγειο και τους στέλνει στην Ιταλία. Με τέτοιες «Αριστερές», οι δεξιοί «λύκοι» θα πολλαπλασιάζονται.