Δεν θα αναφερθώ στο γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα των χωρών που θεωρούνται στην Ευρωπαϊκή Ενωση πρωταθλήτριες στη φοροδιαφυγή. Η χώρα που υπερηφανεύεται για τον πολιτισμό της αντιμετωπίζει τους πολίτες της με «ελαφρά» εθνική συνείδηση. Μήπως διαφεύγουν οι δύο άμεσες και επίπονες και, εν πολλοίς, καταστροφικές παράμετροι της φοροκλοπής; Η πρώτη αφορά στα οικονομικά του κράτους. Η δεύτερη αφορά στα οικονομικά του πολίτη.

Παράδειγμα: Συχνές είναι οι διαμαρτυρίες για το επίπεδο των νοσοκομειακών υποδομών. Και δεν νομίζω ότι είναι ζήτημα γκρίνιας, μιζέριας ή υπερβολής. Οι υποδομές στα περισσότερα νοσοκομεία της χώρας είναι πεπαλαιωμένες. Ωστόσο, είναι αναμφισβήτητο το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό εξαιρετικού επιπέδου, επιστημονικής και επαγγελματικής κατάρτισης, και κυρίως με ενσυναίσθηση προσφοράς. Αυτό το υπέροχο ανθρώπινο δυναμικό έρχεται και μετριάζει με τον προσφορότερο τρόπο τα κενά των υποδομών. Και για να είμαι ειλικρινής, επειδή τελευταία -για προσωπικά ιατρικά ζητήματα- έκανα έρευνα και στο εξωτερικό, δεν είδα οι υποδομές τους να απέχουν και παρασάγγας από τις δικές μας…

Αλλά πώς απαιτούμε από το κράτος τη βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών, όταν αυτό δεν… εισπράττει; Πόσο μπορεί να δανείζεται μια κυβέρνηση και έως πότε; Γιατί η φορολογία, που την αισθανόμαστε επαχθή, είναι ο σημαντικότερος πόρος για να βελτιωθούν, όσο γίνεται, τα κακώς κείμενα και στην Υγεία και στην Παιδεία και στις υποδομές που βελτιώνουν την καθημερινότητά μας -δρόμοι, συγκοινωνίες-, αλλά και να γίνουν έργα καίρια για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης που τα δύο τελευταία χρόνια μας έχει τσακίσει.

Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο αφορά και στη δική μας τσέπη. Αυτά που δεν αποδίδουν οι φοροδιαφεύγοντες, αυτά που κρατούν με ποικίλους τρόπους και δεν αποδίδουν στο Δημόσιο, εντέλει τα πληρώνουν οι υπόλοιποι. Και πρέπει να ξέρουμε ποιοι είναι οι υπόλοιποι: Είναι κυρίως οι συνταξιούχοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα που καταβάλλουν τους φόρους που τους αναλογούν, εκόντες… άκοντες. Και είναι άδικο. Επομένως, όταν αναφερόμαστε στη φοροδιαφυγή, θα πρέπει να ξέρουμε ότι μιλάμε για μια τεράστια αδικία εις βάρος του κράτους, εις βάρος των πολιτών.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν μας έχει αποδείξει ούτε ότι είναι σπάταλη ούτε ότι κάνει κακοδιαχείριση. Αντίθετα, έχει αποδείξει ότι αναγνωρίζει ακόμη και τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο πολίτης, είτε λέγεται σούπερ μάρκετ είτε λέγεται ΔΕΗ, φυσικό αέριο και τα συμπαρομαρτούντα.

Ωστόσο, οφείλω να επισημαίνω: Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταφέρει να ελεγχθεί η φοροδιαφυγή -υπόσχεση όλων των κυβερνήσεων από Μεταπολιτεύσεως-, οι δώδεκα άθλοι του Ηρακλή πρόκειται να γίνουν… δεκατρείς!