«Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στους ψηφοφόρους του» διατείνεται η ομάς Κασσελάκη, δείχνοντας το αποτέλεσμα της αναμέτρησης με την Αχτσιόγλου και την αποχώρηση της «Ομπρέλας». Εντάξει. Ολοι οι αρχηγοί -ιδίως σε προεκλογική περίοδο- λένε και καμιά σαχλαμάρα που «πιάνει στο πόπολο». Θυμάμαι εκείνο το περίφημο του Ανδρέα «Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία» που πήραν στα σοβαρά οι, αλήστου μνήμης, πρασινοφρουροί και διέλυσαν το κράτος.

Αλλά σε ποιους ψηφοφόρους ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ; Στου Κασσελάκη, στης Αχτσιόγλου ή στου Ευκλείδη; Ο Κασσελάκης, όπως απέδειξε στη μοναδικού ύφους και, κυρίως, λεξιλογίου αγόρευσή του -για συνταγή μακαρονάδας, σάλτσα πουμαρό συνεπικουρούμενη από ολίγη φέτα- ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής, πιστεύει ακράδαντα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του ανήκει.

Ποιο «L’ etat ce moi» του Λουδοβίκου 14^ου και «βασιλιά ήλιου»; Η αυταρχική αντίληψη από την οποία εμφορείται ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλει στο κόμμα να σκέπτεται ακριβώς όπως ο Κασσελάκης, να εκφράζεται όπως ο Κασσελάκης, να αποδέχεται, χωρίς σχολιασμό, ακριβώς ό,τι πει ο Κασσελάκης. «Δημοκρατία μεν, έργω δε υπό του πρώτου ανδρός αρχή»…

Αντιλαμβανόμαστε το θυμό του που, από βήματος, αναρωτήθηκε πώς τολμούν οι «άλλοι» «να αποκαλούν τον αρχηγό -σε τρίτο πρόσωπο!- Μπέμπε Γκρίλο και Τραμπ, ενώ αυτός είναι ο αδιαμεσολάβητος εκπρόσωπος του λαού του ΣΥΡΙΖΑ. Απορώ που του κακοφάνηκε ότι τον αποκάλεσαν Τραμπ. Δεν είναι και λίγο έναν υπαλληλίσκο της Goldman Sachs να τον συγκρίνεις με έναν πρώην πρόεδρο -και πολύ φοβάμαι και μέλλοντα- των ΗΠΑ!

Ο αρχηγός Στέφανος μετά την αποχώρηση της «Ομπρέλας» νιώθει… δικαιωμένος. Δεν χρειάστηκε να διαγράψει κανέναν. «Διεγράφησαν εφ εαυτοίς». Η αποχώρηση της «Ομπρέλας» εξελήφθη και ως δώρο στο μέντορά του. Ο υπαρχηγός δήλωσε λίαν υπερήφανος που «πέταξε ο Στέφανος τα βαρίδια στη θάλασσα». Δηλαδή, τους χθεσινούς συντρόφους του. Οποία ωραία ατμόσφαιρα στην Αριστερά. Το ζήτημα είναι πόσο θα αντέξει η Αχτσιόγλου να ακούει τον Πολάκη να θριαμβεύει.

Ο Κασσελάκης δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «πεθαίνει σαν κόμμα», με τον ίδιο σε ρόλο… αγανακτισμένου συγγενούς. Νομίζει ότι με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» θα αποκτήσει το σεβασμό, απομακρύνοντας την επισφάλεια της προσωρινότητάς του. Τα παιδιά της «Ομπρέλας» απορούν πώς σε δύο μήνες τους έκαναν έξωση από το «μαγαζί» που έκτισαν. Αλλά, όπως και στη φύση, όταν υπάρχει κενό, κάποιος το καλύπτει. Το κενό κάλυψε ο Κασσελάκης. Και το αδυσώπητο κενό που αποδεδειγμένα δεν μπορεί να καλύψει ο, υπό δοκιμή, Κασσελάκης είναι ζήτημα ολίγου χρόνου, από κάποιον άλλο να καλυφθεί.

Σκεφθείτε μόνο ποιοι είναι οι Ηρακλείς του αρχηγού Στέφανου: Ο Νίκος Παππάς, με το 13-0 στην πλάτη, ο μη εξαιρετέος Πολάκης και ο δικηγόρος Καπνισάκης, που στον εσωκομματικό αγώνα λειτουργούσε αντ’ αυτού.

Με αυτούς βλέπεις χαΐρι και προκοπή ή κάνεις πόλεμο; Κάτι σφηνάκια στα μπαράκια, γύρω στην Κουμουνδούρου, προς ώρας, πας και πίνεις…