ΑΝ ζούσαμε σε συνθήκες στοιχειώδους κανονικότητας και εθνικής ανεμελιάς κι αν στον δημόσιο διάλογο επικρατούσαν κατά κράτος ο ορθολογισμός και η υπευθυνότητα, η απάντηση θα ήταν εύκολη: Ναι, είναι λάθος επί 8 μήνες η χώρα και η οικονομία της να κινούνται υπό την όποια αίρεση των επικείμενων εκλογών. Ομως, δυστυχώς, δεν συντρέχει καμία από τις αναγκαίες προϋποθέσεις. Επομένως, η στάση του πρωθυπουργού -μιας και η πολιτική παραμένει η τέχνη του εφικτού και όχι του παραμυθιού- πρέπει να κριθεί μέσα απ’ αυτό το πρίσμα.

ΤΙ έκανε ο Κ. Μητσοτάκης; Εκανε «φραγκοδίφραγκα» την κάθε μέρα από τις περίπου 250 που απομένουν ως τις εκλογές. Και όχι μόνο. Φωτογράφισε και το σχεδιασμένο αύριο. Αφού προηγουμένως παρουσίασε έναν εντυπωσιακά ακριβή και πλούσιο σε αποτελεσματικότητα απολογισμό της τριετίας και περιέγραψε με χειρουργική ακρίβεια το σχέδιο για τα επόμενα έτη, που μπορούν να κάνουν την Ελλάδα προηγμένη Ευρώπη. Την ίδια ώρα περιέγραψε με αριθμούς και στοιχεία της πραγματικότητας, κάτι που αντιλαμβάνεται ο κάθε λογικός πολίτης: Η χώρα διαθέτει το πιο ισχυρό και παρεμβατικό κοινωνικό κράτος που έχει υπάρξει τις πολλές τελευταίες δεκαετίες. Και μάλιστα, εν μέσω αλλεπάλληλων ισχυρών και εξωγενών κρίσεων.

ΤΟ νέο πακέτο στήριξης (5,5 δισ.) έκτακτων και μόνιμων μέτρων (αυξήσεις μισθών και συντάξεων, φοροαπαλλαγές, στήριξη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων μέσα στη λαίλαπα της ενεργειακής κρίσης, των φοιτητών, στεγαστική πολιτική για τους νέους κ.λπ.) δεν είναι παρά το «κερασάκι στην τούρτα». Η «τούρτα» είναι η ουσία, η πραγματικότητα και η καθημερινότητα, που απορροφούν -δικαίως- τη μερίδα του λέοντος της αγωνίας του πολίτη. Κάπως έτσι «αφαίρεσε το λόγο» απ’ όσους δεν έχουν να ψελλίσουν τίποτα για όλα αυτά. Απ’ όσους παραμένουν ουσιαστικά πολιτικά άφωνοι ή τραγικά «μονοθεματικοί» και πάντως λαϊκιστές, ανεύθυνοι και διχαστικοί.

ΑΦΗΝΕΙ χωρίς αφήγημα κυρίως τον Α. Τσίπρα, αλλά και τον Ν. Ανδρουλάκη. Τι να πει ο μαέστρος του λαϊκισμού; Να μιλήσει για κοινωνικό κράτος; Θα γελάνε και οι πέτρες ενθυμούμενες τα πέτρινα χρόνια της ανέχειας και των επικίνδυνων πειραματισμών με τις πετσοκομμένες συντάξεις και τη φοροκαταιγίδα. Να μιλήσει για θεσμικές κωλοτούμπες και ασυνέπεια; Μετά το ξεκαθάρισμα για τον εκλογικό νόμο, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί. Ο Κ. Μητσοτάκης, όπως είπε ,«δεν είμαι κωλοτούμπας, δεν αλλάζει ο εκλογικός νόμος». Πάνε περίπατο οι όψιμες θεσμικές ανησυχίες και υποκριτικές οιμωγές της Κουμουνδούρου. Να μιλήσει για τα εθνικά θέματα; Μα με την εκκωφαντική αφωνία όλο αυτό το διάστημα των πρωτοφανών τουρκικών προκλήσεων και της στήριξης της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού κινείται ήδη στην γκρίζα ζώνη της «εθνικής ασάφειας».

ΤΙ του μένει, όπως και του εσχάτως αλαζόνα προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που ανακάλυψε την καινοφανή θεωρία ότι το 15% είναι… μεγαλύτερο από το 30%; Οι υποκλοπές. Και προσπάθεια μπαχαλοποίησης της δημόσιας ζωής. Για μεν τις υποκλοπές βρίσκονται σε εξέλιξη όλες οι προβλεπόμενες θεσμικές διαδικασίες και στη Βουλή και στη Δικαιοσύνη. Και η απαίτηση για άπλετο φως σε ζητήματα που αφορούν στη Δημοκρατία δεν είναι αποκλειστικότητα όσων κάνουν σκόπιμα τη φασαρία. Μας αφορά όλους. Και σίγουρα δεν είναι η προτεραιότητα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ανησυχία της, αλλά όχι προτεραιότητά της, όπως επιδιώκει και θα ήθελε το «νέο ζευγαράκι της ανατροπής».

ΑΥΤΟ που έκανε ο Κ. Μητσοτάκης -αναγκάζοντας τον Α. Τσίπρα, όταν πάει στη ΔΕΘ, να μπει σε ένα φαιδρό πλέον παιχνίδι πλειοδοσίας και ανευθυνότητας- ήταν να δείξει ότι παρακολουθούμε το παιχνίδι του «σκύλου με τη γάτα» (με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα) και να θέσει την κοινωνία έγκαιρα ενώπιον των ευθυνών της.

ΑΙΧΜΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΗ

Μπορεί η έκφραση στο πρώτο άκουσμά της να ξαφνιάζει. Ομως είναι η ωμή πραγματικότητα. Τι άλλο από πολιτική τερατογένεση μπορεί να είναι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-Βαρουφάκη-ΚΚΕ; Ποια σταθερότητα και εμπιστοσύνη μπορεί να προκαλούν μια τέτοια κυβέρνηση, η οποία όντως θεωρητικά μπορεί να προκύψει από τις εκλογές της απλής αναλογικής, έστω κι αν η Ν.Δ. είναι πρώτο κόμμα και με σημαντική διαφορά;

Η εικόνα από μόνη της παραπέμπει σε πολιτική τερατογένεση. Μαζί ο Α. Τσίπρας, ο Ν. Ανδρουλάκης, ο Γ. Βαρουφάκης και ο Δ. Κουτσούμπας. Δηλαδή μαζί οι πρώην αλληλο-υβριζόμενοι (γερμανοτσολιάδες, δοσίλογοι, νενέκοι, με σκευωρούς, λαϊκιστές και τοξικούς διχαστές). Μαζί οι σκευωροί με τα θύματα της σκευωρίας της Novartis. Μαζί όσοι στήριξαν τις αμυντικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, όπως και την αγορά των Rafale, των Belharra, των F-16 και των F3-5, με εκείνους που όχι μόνο τις καταψήφισαν, αλλά τις κατήγγειλαν. Μαζί ο Γ. Βαρουφάκης, το εξιλαστήριο θύμα της «αυταπάτης» του Α. Τσίπρα, που το 2015 πετάχτηκε σαν «στυμμένη λεμονόκουπα», με αυτούς που ο ίδιος χαρακτήριζε «προδότες», μετά την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος. Μαζί -έστω και με ανοχή- το ΚΚΕ, που χαρακτήριζε τους «αγανακτισμένους» προβοκάτορες, με τους συνοδοιπόρους της «πάνω πλατείας». Μαζί το ΚΚΕ, που έπεσε θύμα ξυλοδαρμών από τους Χρυσαυγίτες στο Πέραμα (και όχι μόνο), με αυτούς που δεν έβρισκαν αίθουσα για να γίνει η δίκη της Χ.Α. κι έβρισκαν όλες τις ψήφους «ίδιες». Μαζί όσοι έδωσαν με συνέπεια τη μάχη της υπευθυνότητας στην πανδημία με αυτούς που φλέρταραν με τους ψεκασμένους και τους αντιεμβολιαστές. Μαζί όσοι πολέμησαν την τρομοκρατία με όσους έκαναν πορείες συμπαράστασης για τον Κουφοντίνα μέσα στην καραντίνα. Αν δεν είναι αυτό «πολιτικό τερατούργημα», τότε τι είναι; Η συγκυβέρνηση με τον Καμμένο μοιάζει με αγγελούδι μπροστά σε αυτόν τον πολιτικά παράφρονα συνδυασμό δυνάμεων.

Κίνηση-ματ με τον εκλογικό νόμο -1

Η απάντηση του Κ. Μητσοτάκη «δεν είμαι κωλοτούμπας, δεν αλλάζουμε τον εκλογικό νόμο» μάλλον άφησε «παγωτό» όσους είχαν επενδύσει στη θεσμική ασυνέπειά του. Εμειναν με τα όψιμα «επιχειρήματά» τους υπέρ της θεσμικότητας να χάσκουν στο κενό. Το πόσο όψιμα και υποκριτικά ήταν τα «επιχειρήματά» τους φαίνεται και μόνο από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού κυβέρνησε δύο φορές με τον Νόμο Παυλόπουλου, τον άλλαξε μόνο όταν είχε σιγουρευτεί ότι είναι δεύτερος. Κι έφερε την απλή αναλογική σε μια περίοδο που «δεν του μιλούσε κανείς», όχι για να κάνει κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά για να εξασφαλίσει ότι θα υπάρξει πολιτικό μπάχαλο από την ακυβερνησία…

Κίνηση-ματ με τον εκλογικό νόμο -2

…Ομως ο Κ. Μητσοτάκης δεν αρκέστηκε να εκθέσει τον επιπόλαιο ΣΥΡΙΖΑ. Τον προκάλεσε εκθέτοντάς τον τελείως. Η μόνη περίπτωση, είπε, να αλλάξει ο εκλογικός νόμος είναι να το ζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και να ψηφίσουμε μαζί. Ωστε ο νέος νόμος να πάρει πάνω από 200 ψήφους από την παρούσα Βουλή κι έτσι να μη γίνουν εκλογές με απλή αναλογική. Και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο αστάθειας και ακυβερνησίας. Η πρόσκληση του Κ. Μητσοτάκη προς τον Α. Τσίπρα αγγίζει τα όρια της… πρόκλησης. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα του υποστηρίζουν ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτος» και ότι «ο Μητσοτάκης καταρρέει». Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό. Αν ο Α. Τσίπρας το πιστεύει έστω και «μία στο εκατομμύριο», γιατί να μην αρπάξει την ευκαιρία και να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, σβήνοντας και τις οδυνηρές αναμνήσεις από τη συγκυβέρνηση με τους ακροδεξιούς ΑΝ.ΕΛ.; Αμ δε. Ο Α. Τσίπρας δεν υπάρχει περίπτωση ούτε «μία στο εκατομμύριο» να αποδεχθεί την πρόκληση του πρωθυπουργού. Και ο λόγος είναι πολύ απλός: Ξέρει ότι δεν είναι πρώτος, όπως ξέρει και ότι δεν προλαβαίνει να γίνει πρώτος. Είπαμε πολιτικός τζογαδόρος και τυχοδιώκτης, αλλά όχι και ανόητος. Υποχρεωτικά, λοιπόν, θα υπομείνει τις συνέπειες της άρνησής του να πει «ναι» στην πρόκληση Μητσοτάκη…