Πρώτον, δεν είναι ένας αθλητής της γυάλας που η ομοσπονδία κρύβει μακριά από το κακό το μάτι, των ανθρώπων και της WADA, για να τον εμφανίσει μερικές μέρες πριν από τους Ολυμπιακούς. Για την ακρίβεια, όπου αγώνας και μετάλλια ο Μίλτος πρώτος. Για παράδειγμα, το χρυσό μετάλλιο που πήρε στο Μόναχο την περασμένη Τρίτη έρχεται να κάνει παρέα στο άλλο που είχε πάρει στην ίδια διοργάνωση, κάτι που στην ιστορία των Πανευρωπαϊκών Στίβου έχουν πετύχει τέσσερις μόλις άλτες του μήκους.

Δεύτερον, είναι πρωταθλητής στο μήκος. Στο πλαίσιο της προβολής, κάθε ελληνική επιτυχία συνοδεύεται από μερικά στάνταρ κλισέ, μεταξύ των οποίων το: «Εκανε τον κόσμο να υποκλιθεί». Μπορεί, αλλά στον κόσμο του αθλητισμού οι βαθιές υποκλίσεις γίνονται σε τέσσερα-πέντε αγωνίσματα, μεταξύ των οποίων και το μήκος.

 Τρίτον, δεν μιλάει με… ξύλινη γλώσσα. Για την ακρίβεια, όταν μιλάει στην τηλεόραση μοιάζει σαν έφηβος που κάποια φίλη της μαμάς τον σταμάτησε στον δρόμο για να του πει «μπράβο» και «πόσο μεγάλωσες…». Θα απαντήσει ευγενικά, αλλά το καταλαβαίνεις ότι αυτό που σκέφτεται είναι να το τελειώσει για να πάει να παίξει με τα παιδιά της ηλικίας του. Η σκηνή που ενώ κάνει δηλώσεις στην κάμερα οι θεατές του Σταδίου του Μονάχου κουνάνε τα χέρια και φωνάζουν «ω, ω, ω» και αυτός σταματάει να μιλάει και τους μιμείται είναι αέρας φρεσκάδας στη σοβαροφάνεια του χώρου.

Τέταρτον, μιλάει και ακούς έναν αθλητή και όχι συνδικαλιστή του στίβου. Δεν ξεκινάει από τις θυσίες που έπρεπε να κάνει για να πάει στους παράγοντες και τους πολιτικούς που το μόνο που ξέρουν είναι να περιμένουν έπειτα από κάθε επιτυχία στα αεροδρόμια και να συνεχίσει με την Πολιτεία που δεν κάνει τίποτα για να βοηθήσει τα παιδιά που σηκώνουν την ελληνική σημαία στο υψηλότερο βάθρο.

Ενα λογύδριο που στον ελληνικό στίβο το έχουν σαν το «πάτερ ημών»… Εδώ να προσθέσω μία απορία. Ποτέ δεν κατάλαβα το νόημα του: «Μας περιμένουν στα αεροδρόμια μετά τις επιτυχίες». Δηλαδή, τι να κάνουν; Να μην πηγαίνουν καθόλου; Πάλι αυτοί που τα λένε θα διαμαρτύρονταν: «Μας έχουν εγκαταλείψει». Να πήγαιναν στο αεροδρόμιο για να πάρουν κάποιον αγκαλιά και να του πουν: «Δεν πειράζει. Εμείς είμαστε υπερήφανοι που πήδηξες τρία άλματα άκυρα»;

Σε έναν χώρο που πιέζει όλους να γίνουν δυσδιάστατες φιγούρες από κόντρα πλακέ ο Τεντόγλου πέτυχε το ακατόρθωτο. Να είναι ο μεγαλύτερος Ελληνας αθλητής χωρίς να σταματήσει να είναι ο εαυτός του.

Παρακολουθήσεις και ερωτηματικά

Πριν από χρόνια ένας διευθυντής εφημερίδας είχε πει σε έναν συντάκτη που παρέδωσε ένα κείμενο γεμάτο ερωτηματικά: «Κάποιοι δίνουν ένα κατοστάρικο για να αγοράσουν την εφημερίδα και να απαντηθούν οι απορίες τους και εσύ τους φλομώνεις στο ερωτηματικό. Κανονικά, αυτοί θα έπρεπε να σου ζητήσουν το κατοστάρικο». Η υπόθεση με τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων για την ώρα έχει κάνει τους αναγνώστες εκατομμυριούχους.

Ενα είναι βέβαιο. Είναι η πρώτη φορά που οι αιτίες δεν προέκυψαν έξωθεν και η κυβέρνηση έπρεπε να αντιμετωπίσει αλλά από επιλογές της. Επίσης, ότι είναι τόσο σημαντική, ώστε, αν η απομάκρυνση του διοικητή της ΕΥΠ, Παναγιώτη Κοντολέοντος, δεν ήταν παρά υποσημείωση, η

παραίτηση του Γρηγόρη Δημητριάδη, του σημαντικότερου par none στελέχους του Μαξίμου, ήταν η σημαντικότερη αλλαγή στην τετραετία.

Σε αυτό το σημείο όμως αρχίζουν τα ερωτηματικά, με κύριο όλων το κίνητρο. Η παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη αφορούσε αυτόν και μόνο ή συνδυαζόταν με άλλες παρακολουθήσεις; Υπήρξαν και άλλες παρακολουθήσεις για τον ίδιο σκοπό; Οι λόγοι ήταν επαρκείς για να πεισθεί η εισαγγελεύς ή οι άδειες δίνονταν σωρηδόν όπως λέγεται; Κάτι που μπορεί εύκολα να αποδειχθεί από τα αρχεία. Σταματάω σε αυτό το σημείο πριν καταστραφώ πληρώνοντας κατοστάρικα.

Η συζήτηση στη Βουλή

Ας ελπίσουμε ότι η συζήτηση στη Βουλή θα είναι διαφωτιστική. Παρά το ότι δεν αισιοδοξώ… Οι συζητήσεις στη Βουλή είναι κάτι σαν τα κοντσέρτα της be bop. Υστερα από μια εισαγωγή που έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον οι μουσικοί αρχίζουν να σολάρουν σε κάτι που δεν έχει σχέση με το θέμα, με τον καθέναν να περιμένει τη σειρά του. Στο μεταξύ, άλλοι έχουν βαρεθεί, άλλοι την έχουν κοπανήσει και μόνο κάτι ψαγμένοι κρατάνε τον ρυθμό χτυπώντας τα δάχτυλα για να φανεί ότι το καταλαβαίνουν.

Η σύγκρουση, πάντως, του Βενιζέλου με τον Γεραπετρίτη δεν επιτρέπει… αισιοδοξία. Εάν ήταν μονομαχία για το ποιος ξέρει τις δυσκολότερες λέξεις, ο Βενιζέλος παραμένει «πρωταθλητής». Αμφότεροι παρέμειναν στα ολύμπια ύψη τους που οι ταπεινοί δεν μπορούν να εξυψωθούν, πόσω μάλλον να έχουν γνώμη. Από την άλλη, στον λαϊκισμό του λόγου της κηραλοιφής ο αντίλογος δεν μπορεί να είναι άρθρα με αναφορές σε δέκα άρθρα και εδάφια. Μοιάζουν περισσότερο με διαγωνισμό ποιος έχει μεγαλύτερη (την ευγλωττία) παρά με αναφορές στο νόμιμο ή το παράνομο των επισυνδέσεων όταν γίνονται σε πολιτικά πρόσωπα.

Οσο για τον Νίκο Ανδρουλάκη, η όλη υπόθεση ήρθε και έδεσε με τον πολιτικό του λόγο. Χωρίς τίποτα να γίνεται συγκεκριμένο, μερικά κλισέ για το ποια ήταν σε όλη την ιστορία της η Δεξιά τον βοήθησαν να μένει στη δημοσιότητα χωρίς να αναφέρεται συγκεκριμένα σε ένα θέμα.