Ξανανιωμένος, θαρρείς, από το τρίτο στεφάνι με την κατά μία εικοσαετία νεότερή του, κοινωνιολόγο και ακτιβίστρια Ροζάντζελα ντα Σίλβα, ο 77χρονος αριστερός ηγέτης ξεχύνεται σε νέες περιπέτειες.

Με αέρα περιφερειακού leader, που ενοχλεί αφάνταστα τους Αμερικανούς με τη «φιλορωσική» ουδετερότητά του στο Ουκρανικό, ο Λούλα συγκάλεσε Σύνοδο Ενότητας των 11 ηγετών της Νότιας Αμερικής (έλειπε μόνο η «δοτή» πρόεδρος του διχασμένου Περού, Ντίνα Μπολουάρτε) σε μια άτυπη προσπάθεια να ξαναδώσει πνοή στο αριστερό «ροζ κύμα» των προηγούμενων δεκαετιών. Πάνω στη φούρια του δεν δίστασε να σπάσει το «εμπάργκο» σε βάρος του Μαδούρο, προσκαλώντας τον κι αυτόν στην παρέα. Οπως αποδείχθηκε, η κίνηση του Λούλα δεν ήταν επικοινωνιακή αλλά βαθιά πολιτική και την υπερασπίστηκε με σθένος. Χαρακτήρισε μάλιστα «εχθρικό αφήγημα» (σ.σ.: των Αμερικανών) την περιγραφή του ηγέτη της Βενεζουέλας ως «δικτάτορα» που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και διώκει αντιφρονούντες!

Αυτό σόκαρε κάποιους από τους παρισταμένους. Ο κεντροδεξιός πρόεδρος της Ουρουγουάης, Λουίς Λακάγιε Πόου, ξαφνιάστηκε δυσάρεστα από την απόπειρα του Λούλα να σπρώξει κάτω από το χαλί τα άπλυτα του Μαδούρο, ενώ ακόμη κι ο «χλιαρά» αριστερός, νεαρός πρόεδρος της Χιλής, Γκάμπριελ Μπόριτς, πήρε αποστάσεις. «Τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να γίνονται σεβαστά ανεξάρτητα από το πολιτικό χρώμα του ηγέτη που βρίσκεται στην εξουσία», δήλωσε από το βήμα της Συνόδου, καταδικάζοντας πάντως τις αμερικανο-ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Βενεζουέλας και της πολιτικής της ηγεσίας.

Ο Λούλα δήλωσε συμφιλιωτικά ότι κάθε ηγέτης της περιοχής δικαιούται να έχει διαφορετικό όραμα. Ομως η προσπάθειά του για reset του παλιού «ροζ κύματος», με απώτερο στόχο να βάλει δυναμικά τη Λατινική Αμερική στο παιχνίδι του πολυπολικού κόσμου, ήταν παραπάνω από εμφανής. Μεγάλο ατού τού -δύσκολου ομολογουμένως- εγχειρήματος, ο πρώτος αριστερός πρόεδρος της Κολομβίας, Γκουστάβο Πέτρο, ο πρώτος που έσπασε την απομόνωση του Καράκας.