ΚΑΤ’ αρχάς είναι ξεκάθαρο πως ο εκλογικός χάρτης της χώρας παραμένει γαλάζιος. Με δύο εξαιρέσεις: το σοκ σε Ροδόπη – Ξάνθη, όπου το μειονοτικό κόμμα ήρθε πρώτο, στο οποίο όμως «βοήθησαν» ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που δεν είχαν μουσουλμάνο υποψήφιο στο ευρωψηφοδέλτιό τους, αλλά και το Ηράκλειο και το Λασίθι, που έγιναν «πράσινα».

ΑΡΑ δεν αμφισβητείται η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Υπάρχουν, όμως, ζητήματα. Η Ν.Δ. πέρασε κάτω από τον πήχη του 33%, που είχε τεθεί ως στόχος. Απαιτείται περαιτέρω ανάλυση, ώστε να δει κανείς τι ακριβώς έφερε αυτή την πτώση. Το κορυφαίο πρόβλημα των πολιτών είναι η ακρίβεια και σε αυτόν τον τομέα όσες πρωτοβουλίες κι αν έχει λάβει η κυβέρνηση, έως τώρα, δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα.

ΑΠΟ εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλα ζητήματα. Οπως η επιτάχυνση των μεγάλων αλλαγών στο κράτος. Δηλαδή, βασικά, στην Υγεία και την Παιδεία. Εκεί τα πράγματα πάνε αρκετά αργά και οι πολίτες δεν βλέπουν σημαντική πρόοδο. Σε πολιτικό επίπεδο, προφανώς, έχει παίξει ρόλο και ο νόμος για το γάμο των ομοφύλων.

ΤΩΡΑ, ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης, στην ουσία ούτε κέρδισαν αλλά ούτε έπαθαν πανωλεθρία. Πέρασαν και εκείνοι κάτω από τον πήχη που είχαν θέσει. Δύσκολα θα αμφισβητηθούν, αλλά ακόμα πιο δύσκολα μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα για το ρόλο μιας ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης στις κάλπες του 2027 με αυτά τα ποσοστά.

ΝΙΚΗΤΡΙΑ των ευρωεκλογών είναι η Ακροδεξιά. Η άνοδος του Βελόπουλου είναι εντυπωσιακή, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα. Η Νίκη πέτυχε το αποτέλεσμα που περίμενε. Ενώ, Λατινοπούλου και Εμφιετζόγλου έκαναν έκπληξη. Τώρα, αν σε λίγο καιρό μάθουμε ότι είχαμε παρόμοιες καταστάσεις όπως με τους «Σπαρτιάτες», που στηρίχτηκαν από τον έγκλειστο Κασιδιάρη, τότε αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

ΒΕΒΑΙΟΣ θριαμβευτής, όμως, ήταν η αποχή. Το 60% των πολιτών δεν πήγε στις κάλπες. Ας μη γελιόμαστε, το μπάνιο στη θάλασσα είναι μια καλή δικαιολογία. Υπάρχουν ανοικτά ζητήματα. Οπως το νόημα των ευρωεκλογών. Αλλά και το νόημα ενός Ευρωκοινοβουλίου που δεν αποφασίζει για τίποτα, καθώς για όλα οι αποφάσεις λαμβάνονται από την Κομισιόν, δηλαδή από τις 27 εθνικές κυβερνήσεις. Οπως και το να ψηφίσουν κάποιοι ό,τι να ’ναι, γιατί δεν αλλάζει κάτι με τις ευρωκάλπες. Πάντως η αποχή, χωρίς να είναι θετική για την κυβέρνηση, δεν αποτελεί και αποδοκιμασία. Αν η κοινωνία ήθελε να αποδοκιμάσει την κυβέρνηση θα υπήρχε αυξημένη συμμετοχή.