Απαιτούνται άλματα για να μπούμε δυναμικά σε τροχιά σύγκλισης και όχι πειράματα ή παλινδρόμηση σε τυχοδιωκτισμούς του παρελθόντος. Οι πολίτες σε δύο Κυριακές θα αποφασίσουν εάν θα έχουμε μία σταθερή κυβέρνηση τετραετίας ή η χώρα θα εισέλθει σε ένα περιβάλλον παρατεταμένης αβεβαιότητας με σημαντικό κόστος για όλους.
Τα πράγματα είναι απλά. Για να αποκτήσουμε καλύτερη παιδεία και υγεία πρέπει η οικονομία να είναι ανθεκτική και τα δημόσια έσοδα να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες για την «κοινωνική σύγκλιση».
Το ΕΣΥ χρειάζεται πόρους, δυναμικό αλλά και σχέδιο αναδιοργάνωσης μακριά από ιδεοληψίες και μικροσυμφέροντα. Στην παιδεία έγιναν σημαντικά βήματα αλλά μόλις τώρα ξεκινούν οι διαδικασίες αξιολόγησης του εκπαιδευτικού προσωπικού. Στο μέτωπο της κοινωνικής φροντίδας απαιτείται καλύτερη στόχευση ώστε τα κονδύλια να διοχετεύονται εκεί όπου υπάρχουν πραγματικές ανάγκες και όχι σε κατ’ εξακολούθηση φοροφυγάδες.
Πολιτικές και λύσεις «έξω από το κουτί»
Ολα όμως ξεκινούν από την οικονομία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέτυχε να ανορθώσει το παραγωγικό δυναμικό της χώρας, οι εξαγωγές και οι επενδύσεις έχουν γίνει οι κύριοι μοχλοί της ανάπτυξης, οι φόροι μειώνονται και η επικείμενη ανάληψη της επενδυτικής βαθμίδας θα φέρει νέα κεφάλαια δημιουργώντας ποιοτικές θέσεις εργασίας.
Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα επιμένει σε παροχολογίες 80 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα τίναζαν στον αέρα τη δημοσιονομική σταθερότητα ενώ η πρόσφατη εξαγγελία του ότι εάν εκλεγεί, θα «ξηλώσει» το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για να καταθέσει νέο δείχνει ότι δεν έχει αλλάξει σε τίποτα από το 2015. Τότε έσκιζε μνημόνια, τώρα ξηλώνει μεσοπρόθεσμα.
Ο Μητσοτάκης τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι ο μεγάλος κίνδυνος για τη Ν.Δ. είναι να υπάρξουν εφησυχασμός και χαλαρότητα. Ταυτόχρονα απέκρουσε το «φάλτσο» του υποψήφιου βουλευτή Πνευματικού καθιστώντας σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να αυτοσχεδιάζει όταν υπάρχει συγκεκριμένο κυβερνητικό σχέδιο.
Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις η Ν.Δ. θα μπορέσει να σχηματίσει ισχυρή κυβέρνηση εφόσον διατηρήσει τα υψηλά ποσοστά της. Το δίλημμα είναι σαφές σε όλους. Αυτοδυναμία για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις ή νέες περιπέτειες αυγουστιάτικα.
Και σε ό,τι αφορά τους «φόβους» του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν πρέπει να υπάρχει «παντοδυναμία» Μητσοτάκη γιατί αυτό θα αποβεί σε βάρος της δημοκρατίας, αφενός η παντοδυναμία ανήκει στον λαό και αφετέρου ο αυστηρότερος κριτής της νέας κυβέρνησης θα είναι η κοινωνία και όχι η Κουμουνδούρου.