Χθες συνέβησαν δύο πράγματα που δεν πρέπει να άρεσαν καθόλου στους Αμερικανούς. Πρώτον, η Κίνα έπαψε να είναι διακριτικός θεατής της παλαιστινιακής γενοκτονίας και πρότεινε το αυτονόητο: μία διεθνή ειρηνευτική διάσκεψη για το Παλαιστινιακό, όχι απλώς για ανταλλαγή ευχών, αλλά για έναν δεσμευτικό οδικό χάρτη προς τη δημιουργία δύο κρατών.

Ακόμη περισσότερο τσίγκλησε την Ουάσιγκτον η υπόμνηση της κινεζικής διπλωματίας ότι ο Σι Τζινπίνγκ έχει ήδη επαφές γι’ αυτό το θέμα με τους ηγέτες Ιράν και Σαουδικής Αραβίας. Δύο άσπονδων περιφερειακών δυνάμεων που τα βρήκαν με κινεζική μεσολάβηση και ακολούθως εντάχθηκαν στα BRICS.

Δεύτερον, ο ίδιος ο προσωπάρχης του Ζελένσκι, Αντρίι Γέρμακ, δήλωσε στο Νταβός ότι η παρουσία της Κίνας («συμμάχου της Ρωσίας», όπως την προσδιόρισε) είναι απαραίτητη στο τραπέζι του Ουκρανικού! Αφησε μάλιστα ανοιχτό το ενδεχόμενο να συναντηθεί ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι με τον Κινέζο πρωθυπουργό, Λι Τσιάνγκ, στο ελβετικό θέρετρο. Τέτοια αχαριστία πια των Ουκρανών απέναντι στις ΗΠΑ για τα λεφτά και τα όπλα που τους δίνουν για να πολεμήσουν τον Πούτιν; (Ή μήπως κατάλαβαν κάτι άλλο;). Toν «κρίσιμο ρόλο» της Κίνας στις διαβουλεύσεις για το Ουκρανικό υπογράμμισε και το μέλος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου της Ελβετίας (δηλαδή του ανώτατου κυβερνητικού οργάνου) Ινιατσιό Κασίς, επιμένοντας ότι «αυτός ο πόλεμος πρέπει οπωσδήποτε να τελειώσει».

Συνολικά διαγράφεται η εξής εικόνα: από τη μια, ΗΠΑ, Βρετανία να βομβαρδίζουν τους Χούθι αντί να ασχολούνται με την πηγή του προβλήματος στη Γάζα, και, από την άλλη, μια «υπεύθυνη», «ειρηνική» δύναμη που δεν βομβαρδίζει κανέναν, παρόλο που δέχεται αμερικανικό bullying στη γειτονιά της (Ταϊβάν) να εμφανίζεται ως παράκλητος της παγκόσμιας ειρήνης, καταλλαγής και λογικής. Ψάχνοντας ποιος φταίει για τα προβλήματά τους, μήπως οι ΗΠΑ να κοιταχτούν στον καθρέφτη;