Διανύουμε τα τελευταία μέτρα πριν κοπεί το νήμα της εκλογικής αναμέτρησης. Μένω έκπληκτη με την αδυναμία που έχει επιδείξει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο να εμπνεύσει τα μέλη του κόμματος που έσπευσαν -μετά τον άδικο χαμό της Φώφης- να τον εκλέξουν, ελπίζοντας σε μια νέα πορεία διεκδίκησης της εξουσίας, αλλά να αρθρώσει στοιχειώδη πολιτικό λόγο.
Ποιο είναι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ; Οι κύριες πολιτικές που θα καθορίσουν τη στάση του; Ποιες είναι οι προτεραιότητες στη στρατηγική του οι οποίες θα δώσουν την ευκαιρία στους πολίτες να σκεφθούν ότι αξίζει να βρεθεί στα έδρανα της Βουλής ενδυναμωμένο;
Ο Ανδρουλάκης αναφέρεται στο ρόλο που θα παίξει την εκλογική επαύριο το ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται να μη συμβουλεύεται τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τα οποία αποδεικνύουν ότι το κόμμα του βρίσκεται σε γραμμή φθίνουσα. Ισως και να μην αντιλαμβάνεται ότι θα του καταλογιστεί το κόστος όχι μόνον της αποτυχημένης εκστρατείας, με μίζερα αποτελέσματα, αλλά και της κοινωνικής αποδρομής του ΠΑΣΟΚ.
Στόχος του Μασκ: Τα εργασιακά δικαιώματα
Ισως να μην έχει ακόμη αντιληφθεί ότι στην Κρήτη, που ήταν ο γενέθλιος τόπος της βενιζελικής ιδεολογίας, από την οποία αντλούσε το ΠΑΣΟΚ, έχουν αποχωρήσει οι δυνάμεις που το τροφοδοτούσαν, γιατί δεν τον εμπιστεύονται. Τα «ήξεις αφήξεις» δεν σημαίνουν θέσεις, ούτε λύσεις στα επικίνδυνα ζητήματα που ανοίγει η κάλπη της απλής αναλογικής. Ο «άγνωστος Χ»-μαριονέτα πρωθυπουργός δεν εμπνέει κανέναν. Ειδικά στο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, που ιδεολογικά το συμφέρον της πατρίδας λειτουργούσε ως λυδία λίθος.
Οι αρχηγοί πρέπει να πλαισιώνονται από έμπειρα στελέχη, με περγαμηνές στους αγώνες και απήχηση στο εκλογικό σώμα. Ο Ανδρουλάκης για λόγους προσωπικούς -δεν θέλω να γράψω μειονεξίας- αποφεύγει να συνυπάρξει με αυτά, αν δεν τα υπονομεύει. Το καίριο είναι να αναμετρηθεί με το προηγούμενο αποτέλεσμα του 8,1%, Ιούλιος 2019, και να πάρει κάτι παραπάνω.
Ολοι εκείνοι, του ΠΑΣΟΚ του Ακη -και του Γιωργάκη- που κατέφυγαν ομαδόν κάτω από τη μαρκίζα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτοί που η παρουσία τους στο κόμμα ήταν κατ’ αναλογία της εξουσίας. Ηταν όσοι δεν άντεχαν να μην κατέχουν θέσεις, οφίκια και τα παραφερνάλια που τις συνοδεύουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν προέκταση της ιδεολογίας του ΠΑΣΟΚ. Ηταν σημαία ευκαιρίας για ένα τσούρμο πειρατικό που έκανε ρεσάλτο στην εξουσία. Η ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ήταν η μεγάλη ευκαιρία για τον Ανδρουλάκη. Γι’ αυτήν προετοιμαζόταν από το 2011. Προετοιμαζόταν;
«Οποιος στον πόλεμο πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου, για πόλεμο δεν κάνει…».