Τι συμβαίνει όταν στην ερώτηση «ποιoς είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός» τα ποσοστά δείχνουν τον Μητσοτάκη για τον πρωθυπουργό που εμπιστεύονται οι πολίτες, τουλάχιστον, δεκαπέντε μονάδες μπροστά από τον δεύτερο, τον Τσίπρα, και μετά το χάος;

Και τι συμβαίνει όταν συγκρίνεις την αποδοχή του Μητσοτάκη στην περιφέρεια με εκείνη του Τσίπρα; Ως… συνελόντι ειπείν, όταν όλοι οι δείκτες προοιωνίζονται ότι ο Μητσοτάκης πέπρωται να είναι ο πρωθυπουργός της επόμενης τετραετίας, ο Τσίπρας σκέφτεσαι τι μέλλει γενέσθαι με την «καρέκλα» του…

Ο Τσίπρας είναι τόσο πανικόβλητος, ώστε φτάνει να δηλώνει ότι θα κερδίσει τις εκλογές και μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το πρώτο κόμμα. Κάποιος χθες με διαβεβαίωνε ότι κάπου δήλωσε πώς θα κερδίσει από τον πρώτο γύρο τις εκλογές… Τον λυπήθηκα. Ή έρχεται «με φόρα» και τσουλάει στην κατηφόρα, οπότε δεν καταλαβαίνει τι δηλώνει ή δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας, ή νομίζει ότι τον πιστεύουν όταν υπόσχεται τα πάντα όλα. Αλλο τίποτε δεν βλέπω. Αλλά και δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν ξέρει πως για να κερδίσει με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής -το οποίο ψήφισε για να εμποδίσει τον Μητσοτάκη να έχει τη δεύτερη τετραετία- πρέπει να πάρει 50%.

Αν, τελικά, στην πρώτη αναμέτρηση κρατήσει το 22% έως 24% που του δίνουν τώρα οι μετρήσεις, θα πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένος. Στη δεύτερη αναμέτρηση, όταν θα τεθεί δίλημμα «Μητσοτάκης ή το χάος», Ελληνας που επιλέξει το… χάος μάλλον θα πρόκειται για «ψεκασμένο». Ο πολίτης θέλει να βρίσκει δουλειά, να τα βγάζει πέρα και να ξέρει ότι υπάρχει κυβέρνηση που θα σταθεί αρωγός στις δυσκολίες του και ταυτόχρονα ότι θα προχωρεί η χώρα σταθερά προς ένα ευοίωνο μέλλον.

Θυμόμαστε, με δέος, τα «πισωγυρίσματα», με τα οποία, το 2015, ο Τσίπρας κόντεψε να ακυρώσει την πορεία της Ελλάδας από το 1979

-όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέγραψε τη σύνδεσή της με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα- ως το 2015, που οργισμένοι και καταπονημένοι οι Ελληνες, από τη δυσπραγία των Μνημονίων, πίστεψαν ότι αυτός είχε τις μαγικές συνταγές.

Μία συνταγή να χορεύουν οι αγορές κι αυτός να παίζει ταμπούρλο. Η άλλη συνταγή να μας χαρίσει η Κομισιόν το χρέος. Οι επόμενες ήταν ότι θα καταργήσει τα Μνημόνια, τον ΕΝΦΙΑ, θα χαρίσει τα δάνεια και όποια άλλη απάτη του κατέβαινε στο κεφάλι για να παραπλανήσει τους πολίτες.

Αλλά το 2015 είναι ήδη οκτώ χρόνια μακριά. Κανείς δεν το θέλει πίσω. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Τσίπρας δεν προετοιμάζεται για τη νέα ήττα του, ώστε να μην του έρθει ντουβρουτζάς…