Μόνο τον τελευταίο μήνα, ακτιβιστές της «Just Stop Oil» έριξαν ντοματόσουπα στα «Ηλιοτρόπια» του Βαν Γκογκ, μαύρη μπογιά στο «Θάνατος και Ζωή» του Γκούσταβ Κλιμτ, πουρέ πατάτας στο «Σωροί από άχυρα» του Μονέ, ενώ πασάλειψαν με κέικ σοκολάτας το κέρινο άγαλμα του βασιλιά Καρόλου. Κρίσιμη λεπτομέρεια: κανένας από τους πίνακες δεν καταστράφηκε, καθώς προστατεύονται από ειδικά γυάλινα περιβλήματα. Οπότε, τι ακριβώς επιδιώκουν; Η απάντηση είναι πως προσπαθούν να αφυπνίσουν τις κυβερνήσεις και να κινητοποιήσουν τους πολίτες για την καταστροφή του περιβάλλοντος με την τακτική του «σοκ και δέος».

Ομως, όπως γίνεται σε όλες τις ακραίες μορφές διαμαρτυρίας, το μέσο καταπίνει το μήνυμα. Είναι τόσο εξώφθαλμα αντιδραστική πράξη η ρίψη μπογιάς σε ένα αριστούργημα, που ο μέσος πολίτης αδυνατεί να το προσπεράσει. Αντίθετα, εξοργίζεται και μόνο στη σκέψη ότι κινδυνεύει ένα ανεκτίμητο έργο τέχνης. Διότι τι θα συμβεί, για παράδειγμα, αν το γυαλί που προστατεύει τον πίνακα ραγίσει; Οι πιθανότητες να συμβεί μια μη αναστρέψιμη ζημιά αυξάνονται όσο συνεχίζονται ανάλογες δράσεις. «Τι πρέπει να προστατεύσουμε;», ανταπαντούν οι ίδιοι. «Τις συνθήκες που επιτρέπουν στους ανθρώπους να δημιουργήσουν τέχνη ή τα έργα τέχνης που στο μέλλον δεν θα έχει απομείνει κανείς να τα θαυμάζει;».

Την ίδια στιγμή, είναι η αλήθεια, το πιο πολύτιμο όλων, ο πλανήτης, εξακολουθεί να παλεύει για τη βιωσιμότητά του. Η πρόσφατη συνδιάσκεψη της COP27 αποδείχθηκε κατώτερη των προσδοκιών, αφού έγιναν λίγα μόλις βήματα εκεί που χρειάζονται άλματα. «Αντιμετωπίσαμε ορισμένα από τα συμπτώματα του ασθενούς, αλλά δεν θεραπεύσαμε τον πυρετό του», παραδέχθηκε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. «Η COP27 διατήρησε ζωντανό το στόχο του 1,5 βαθμού Κελσίου. Δυστυχώς, όμως, δεν απέφερε αποτελέσματα ως προς τη δέσμευση των μεγαλύτερων φορέων εκπομπής του κόσμου να καταργήσουν σταδιακά τα ορυκτά καύσιμα, ούτε νέες δεσμεύσεις για το μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, η Ε.Ε. θα συνεχίσει την πορεία της».