Ο μέχρι πρόσφατα και για πολλά χρόνια στενότερος συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα, ο άνθρωπος που γύρισε από τη Σκωτία στην Ελλάδα για να μοιραστεί το όραμα του νέου τότε προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, έχει μία από τις ενδιαφέρουσες πολιτικές ζωές. Ποτέ δεν φοβήθηκε να παίξει επιθετικά στην πρώτη γραμμή, σηκώνοντας το βάρος και τις αβαρίες της πρώτης φοράς Αριστερά, από την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, που έληξε για εκείνον με 13-0 στο ειδικό δικαστήριο, έως την υπόθεση Novartis. Υπήρξε ισχυρός υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, πανίσχυρο στέλεχος του κόμματος και δεν παραμέρισε όταν αποφάσισε να παραμερίσει -για λίγο- ο Τσίπρας. Κατέβηκε υποψήφιος αρχηγός στις εσωκομματικές του Σεπτεμβρίου του 2023, μέτρησε και μετρήθηκε και μετά πήρε θέση υπέρ του Στέφανου Κασσελάκη. Τον έσωσε στο συνέδριο της άνοιξης, αλλά στη συνέχεια φάνηκε να παίρνει και αυτός τις αποστάσεις του. Μέχρι που η έκρηξη Πολάκη και η ενορχηστρωμένη αμφισβήτηση του Κασσελάκη άνοιξαν την πόρτα του χάους. Και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στράφηκε σε εκείνον για βοήθεια.

Η επιστροφή του Νίκου Παππά στο πλευρό του Στέφανου Κασσελάκη έμοιαζε να φωτίζει για λίγο τον σκοτεινό ουρανό των «κασσελίστας», αλλά τελικά αποδείχθηκε λάμψη αστραπής πριν από το τελικό χτύπημα της καταιγίδας. Οπως διορατικά -ή προφητικά- είπε ο ίδιος ο Νίκος Παππάς λίγα 24ωρα πριν από την εκρηκτική συνεδρίαση «ο κ. Κασσελάκης, αν δεν έχει εκπέσει, προφανώς θα είναι στη ΔΕΘ ως πρόεδρος του κόμματος. Να περιμένουμε όλοι να δούμε τι θα γίνει στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Είναι προφανές ότι όλες οι εξελίξεις παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα».

Και όντως, παρήχθη πολιτικό αποτέλεσμα, αλλά πολύ περισσότερο βαρύ από όσο μπορούμε να καταναλώσουμε και να μεταβολίσουμε. Ενας εκλεγμένος από τη βάση πρόεδρος «καθαιρέθηκε» από μια κομματική επιτροπή, όλοι βάλλουν εναντίον όλων, στις δημοσκοπήσεις καταρρέουν και ο ίδιος βρίσκεται στη ΔΕΘ ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και τι θα πει εκεί; Αν πει μία από τα ίδια, τότε πολύ κακό για το τίποτα. Βλέπετε, είμαστε στο 2024, αλλά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μηδενός εξαιρουμένου, παραμένουν εγκλωβισμένα σε μια λούπα του 2015.

Αν και έξυπνο πολιτικό ον, ο Νίκος Παππάς δείχνει να μην έχει καταλάβει πως αν τα πρόσωπα φταίνε μία φορά, οι πολιτικές φταίνε περισσότερο. Οσοι είδαν στο πρόσωπο του Στέφανου Κασσελάκη μια βιτρίνα που θα εξωράιζε τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και το «μαγαζί» θα συνέχιζε κανονικά, απλώς έκαναν λάθος. Το κόμμα της Κουμουνδούρου δεν πάσχει από δομές, επιτροπές και όργανα ούτε από πολάκειες τοξικότητες, αλλά από ρεαλιστικές προτάσεις για την οικονομία και την κοινωνία. Αν η απάντηση σε όλα είναι «η κρατικοποίηση της ΔΕΗ και καμιάς τράπεζας», τότε δεν έχουν καταλάβει την ερώτηση και απλώς ο τελευταίος θα κλείσει την πόρτα.