Ο ίδιος είπε ότι βασανίσθηκε τα τελευταία 24ωρα με το μαξιλάρι του πριν λάβει την απόφαση να παραιτηθεί από το κόμμα, μόλις το βράδυ της εκλογικής του ήττας έστειλε μήνυμα ότι «δεν φεύγει, αλλά θα θέσει εαυτόν στην κρίση των κομματικών οργάνων».

Η αρχή του τέλους του κ. Τσίπρα ξεκίνησε πριν από ακριβώς 8 χρόνια, όταν η περήφανη διαπραγμάτευση κορυφωνόταν και τα πλήθη παραληρούσαν με την «επαναστατική» κυβέρνηση της Αριστεράς.

Στις 29 Ιουνίου 2015, οι πολίτες στέκονταν στις ουρές των ΑΤΜs έξω από τα κλειστά καταστήματα των τραπεζών, η Ελληνική Αστυνομία προχωρούσε στην εφαρμογή έκτακτων μέτρων για να αποφευχθούν βανδαλισμοί και επεισόδια.

Λίγες ώρες νωρίτερα ο κ. Τσίπρας ανακοίνωνε στον ελληνικό λαό τη διενέργεια δημοψηφίσματος, κορυφώνοντας την «περήφανη διαπραγμάτευση», που κατέληξε στην τραγωδία του τρίτου Mνημονίου. Τότε άνοιξε ο κύκλος της φθοράς του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, o θρίαμβος του «όχι» με 62% εμπεριείχε τις κατοπινές πανωλεθρίες του.

Η απόφαση να παραιτηθεί από την ηγεσία της Κουμουνδούρου ήταν μονόδρομος, ήξερε ότι η αμφισβήτηση στο πρόσωπό του θα έπαιρνε διαστάσεις τις επόμενες εβδομάδες, ενώ στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όπου παραδοσιακά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ισχύ θα δεχόταν μία νέα βαριά ήττα.

Ο Τσίπρας ανάλωσε γρήγορα το πολιτικό του κεφάλαιο ως πρωθυπουργός παίζοντας τη χώρα στα ζάρια με τους τυχοδιωκτισμούς του πρώτου εξαμήνου του 2015. Η δεύτερη ευκαιρία του δόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015, συντηρώντας το διχασμό του δημοψηφίσματος με συνθήματα τύπου «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Η υπογραφή του Μνημονίου και η μετέπειτα εφαρμογή των σκληρών μέτρων, όπως οι αυξήσεις φόρων και το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου, επιτάχυναν τη φθορά του.

Ωστόσο καθοριστικό στοιχείο της πτώσης ήταν η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Τότε άλλαξαν άρδην οι ισορροπίες του παιχνιδιού, ο Μητσοτάκης ανασυγκρότησε την παράταξη με την μαγιά των «Μενουμευρωπαίων», δούλεψε επίμονα για να διαμορφώσει κυβερνητικό σχέδιο, ανανέωσε τη Ν.Δ. με νέα στελέχη, κέρδισε τη μάχη του Κέντρου.

Ο Τσίπρας έχασε τις αναμετρήσεις του 2019, ενώ αργότερα απέτυχε και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παραμένοντας στη σφαίρα της τοξικότητας και των υποσχέσεων με μαγικές λύσεις.

Τώρα αφήνει τον ΣΥΡΙΖΑ στη δίνη της κρίσης και τα δύσκολα για την Κουμουνδούρου μόλις άρχισαν.

 Πώς γλιτώσαμε την περιπέτεια

Οι περισσότεροι δημοσκόποι εκτιμούν ότι εάν οι εκλογές γίνονταν την προσεχή Κυριακή 2 Ιουλίου και όχι στις 25 Ιουνίου, ενδεχομένως η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας δεν θα ήταν δεδομένη. Η αίσθηση της χαλάρωσης και της εύκολης νίκης του κυβερνώντος κόμματος είχε δημιουργήσει ένα κλίμα αποχής που εκφράσθηκε στις κάλπες και το οποίο θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο εάν οι κάλπες καθυστερούσαν. Υπό την έννοια αυτή η απόφαση για επίσπευση των εκλογών, μετά τις διερευνητικές εντολές-εξπρές, λειτούργησε σωτήρια για την αυτοδυναμία του κυβερνώντος κόμματος. Τα «μπάνια του λαού» παραλίγο να φέρουν περιπέτειες και τρίτες εκλογές αυγουστιάτικα.