Διαβάζω ότι ένα δισεκατομμύριο τετρακόσια εκατομμύρια απαίτησε ο καθαρισμός του Σηκουάνα! Οι καταρρακτώδεις βροχές με τις οποίες υποδέχθηκε ο παρισινός ουρανός την Ολυμπιάδα έκανε απαγορευτικό το κολύμπι στο ποτάμι: «Ακατάλληλα τα ύδατα». Πρόλαβε και κολύμπησε, με στολή δύτη η δήμαρχος Ινταλγό και πολύ το χάρηκε.

Δεν ξέρω αν έγιναν φαραωνικές αθλητικές εγκαταστάσεις – όπως κάναμε εμείς και τώρα είναι σχεδόν γκρέμια βανδαλισμένα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ντροπή και να τα βλέπεις. Πιστεύω ότι το Παρίσι ακολούθησε το πρότυπο της Βαρκελώνης που ακόμη «ζει», από την 25η θερινή Ολυμπιάδα, στο μακρινό 1992. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις αξιοποιήθηκαν και παραμένουν αξιοθέατα που τα επισκέπτονται τα εκατομμύρια των τουριστών της, κάθε χρόνο.

Η αλήθεια είναι ότι η Τελετή Εναρξης της Ολυμπιάδας δεν δίχασε μόνο τη Γαλλίαμ αλλά τον κόσμο όλο. Χώρα με Ιστορία, λαμπρή κουλτούρα, μακρά παράδοση στην καλλιέργεια των Τεχνών, σε όλες τις εκφάνσεις τους, αλλά ο σκηνοθέτης, από τον μέγα πολιτιστικό πλούτο, επέλεξε να θυμόμαστε την Ολυμπιάδα 2024 με την αναπαράσταση του «Μυστικού Δείπνου» του Ντα Βίντσι, σαν σκηνή από το «Grand Bouffe» του Μάρκο Φερέρι, σε μίξη με τη σκηνή του δείπνου από την ταινία «Salo or 120 days of Sodom», του Παζολίνι; Ελεος!

Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας αλλάζει τον τρόπο που ζούμε, που σκεφτόμαστε, που δημιουργούμε, που προωθούμε τη βιοποικιλότητα, την ισότητα, το πώς αντιλαμβανόμαστε την ανεκτική κοινωνία. Αλλά δεν θα δεχθούμε τον αποκλεισμό δισεκατομμυρίων ανθρώπων, επειδή έχουν διαφορετική άποψη για τη λειτουργία της οικογένειας, των φύλων, των σχέσεων, της θρησκείας. Οι καθολικοί στη Γαλλία, που οι οργανώσεις τους τροφοδότησαν με χιλιάδες εθελοντές τη διοργάνωση, νιώθουν «προδομένοι και βαθύτατα προσβεβλημένοι», όπως γράφεται στην επίσημη ανακοίνωση της Γαλλικής Καθολικής Εκκλησίας.

Ο Τομά Ζολί επέλεξε η πολιτισμική επίγνωση – μεταφράζω τη λέξη woke- να αποτελέσει τον πυρήνα της τελετής, με τη συγκατάθεση, άλλωστε, των αρμοδίων. Ομως, μου φάνηκε ότι μπέρδεψε «τις τελετές» και του βγήκε μία χαλαρή Eurovision: Οθεν, λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα…

Αν αναθέταμε σήμερα μια νέα τελετή στους Δημήτρη Παπαϊωάννου, Γιώργο Κουμεντάκη και τους συνεργάτες τους, δημιουργούς της μαγικής έναρξης του 2004, σίγουρα θα είχαμε μία νέα «ανάγνωση», με τον ελληνικό πολιτισμό παρόντα και με τη σύγχρονη καλλιτεχνική συμπεριληπτικότητα. Χωρίς υπερβολές, χωρίς προσβολές. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, με το μήνυμα της εκεχειρίας, ένωναν. Δεν δίχαζαν.

Η Τελετή Εναρξης της Ολυμπιάδας στην Αθήνα το 2004 έγραψε υπέροχες σελίδες στον παγκόσμιο πολιτισμό. Συγκριτικά, το θέαμα της Τελετής Εναρξης της Ολυμπιάδας, στο Παρίσι, είκοσι χρόνια μετά, φάνηκε απελπιστικά ευτελές, στις παρυφές του χυδαίου…