Τι σκεφτόταν ο σταθμάρχης που έδωσε την εκκίνηση προς Θεσσαλονίκη, χωρίς να ελέγξει την υπόλοιπη διαδρομή; Τι άλλο περιμένει κανείς εκτός από καταστροφή σε τυφλή πτήση αεροπλάνου, σε τυφλή λειτουργία αμαξοστοιχίας ή σε διαδρομή αυτοκινήτου χωρίς οπτικό ορίζοντα;

Ωστόσο, η έκφραση «πάμε και ό,τι βγει» ή «πάμε με βάρκα την ελπίδα» όριζε το «χάρτη πορείας» -με σκληρές συνέπειες- με τον οποίο πορευόταν η Ελλάδα, ακόμη και δεκαετίες, μετά τη Μεταπολίτευση. Αν σκεφθούμε ψύχραιμα, είναι πιθανόν να ομολογήσουμε ότι η περίοδος που τα Μνημόνια έσφιγγαν σαν θηλιά το λαιμό της χώρας ήταν ίσως εκείνη στην οποία υπήρχε «πρόγραμμα» που έπρεπε να εφαρμοστεί υπό τη δαμόκλειο σπάθη της τρόικας.

Ο εκσυγχρονισμός, στον οποίο όμνυαν προεκλογικά τα κόμματα, λίγο μετά την κατάκτηση της εξουσίας, έμπαινε στα συρτάρια των υπουργών, για να μην προκαλεί ενοχλητική υπόμνηση. Κυβερνήσεις, πρωθυπουργοί, αντιπολίτευση είχαν μεν εγγράψει τη λέξη «εκσυγχρονισμός» στο πολιτικό λεξιλόγιό τους, αλλά είτε δεν είχαν πρόθεση να αναλάβουν το βαρύ πολιτικό κόστος του είτε δεν ήξεραν πώς να του προσδώσουν σάρκα και οστά.

Η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι ότι ο Μητσοτάκης έθεσε, από τις προγραμματικές δηλώσεις του, τον εκσυγχρονισμό του κράτους, σε κάθε έκφρασή του, ως κύρια προτεραιότητα στη διακυβέρνησή του. Σήμερα, μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια συνετής, αποτελεσματικής και πείσμονος διακυβέρνησης, μόνον κακόπιστοι πολιτικοί αντίπαλοι ισχυρίζονται ότι δεν εφαρμόζεται ένα ευρύ εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα στους περισσότερους τομείς. Με επιτυχία παντού; Ισως όχι αλλά με συστηματική προσπάθεια προσαρμογής στα νέα δεδομένα και με αναμφισβήτητα απτά αποτελέσματα σε τομείς όπως στην οικονομία, στον ψηφιακό μετασχηματισμό, στην Παιδεία, στον πολιτισμό, στην ανάπτυξη, στην άμυνα.

Το ζήτημα είναι αν το τραγικό δυστύχημα που κόστισε τόσες ζωές στα Τέμπη -τόπος ιδιαίτερου κάλλους αλλά δυστοπικός στην πρόσβασή του όπου μετράμε τρία τραγικά δυστυχήματα Μέσων Μαζικής Μεταφοράς με θύματα νέους ανθρώπους- μπορούσε να αποφευχθεί. Παρά τον επιχειρούμενο εκσυγχρονισμό των μέσων σταθεράς τροχιάς, οι συστάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης -ήδη από το 2015- δεν είχαν ληφθεί υπόψη. Η επιλογή και η εκπαίδευση των μηχανοδηγών στα σύγχρονα Μέσα, που τρέχουν με 160 χιλιόμετρα, έπρεπε να είναι αυστηρή. Η χρήση των νέων μέσων «πλοήγησης», ενώ έχουν εγκατασταθεί στα τρένα, προ ετών, δεν λειτούργησαν ποτέ. Ολα αυτά αποτελούν στοιχεία της ενδελεχούς έρευνας η οποία έχει ήδη αναληφθεί από αρμοδίους. Η σύσταση της διακομματικής επιτροπής είναι βήμα σοβαρό για να αποφευχθεί ο πολιτικός κανιβαλισμός, στον οποίο είθισται να σημειώνει λαμπρές επιδόσεις ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο που επισημαίνω είναι ότι η παραίτηση του αρμόδιου υπουργού, Κώστα Καραμανλή, στο βαρύ πένθος που σκεπάζει την Ελλάδα, εκλαμβάνεται ως πολιτικό φιλότιμο στην ανάληψη της ευθύνης.