Ασφαλώς και δεν φταίει για ό,τι έχει γίνει και ό,τι δεν έχει γίνει εδώ και 22 χρόνια. Αλλά υπάρχει κι αυτό που δεν αντέχεται: τα παιδιά πήραν το τρένο για να πάνε στο πανεπιστήμιό τους, αλλά μπήκαν σε ένα τρένο που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το μακρινό παρελθόν και δεν είχε δρομολόγιο επιστροφής. Ο Κ. Καραμανλής και ο Κ. Μητσοτάκης έκαναν το αυτονόητο: δεν προσποιήθηκαν πως δεν συνέβη τίποτα. Δεν ανέλαβαν κάποια εύκολη και ανέξοδη ευθύνη «και πάμε παρακάτω». Δεν κρύφτηκαν και κυρίως έδειξαν εμπράκτως σεβασμό στα θύματα, τις οικογένειές τους και όλη την ελληνική κοινωνία, που έχει μείνει αποσβολωμένη.

«Καλά, θα πανηγυρίσουμε το αυτονόητο»; Εύλογη ερώτηση. Κατηγορηματική όμως η απάντηση: Εφόσον ως κοινωνία δεν έχουμε κατακτήσει το αυτονόητο, ναι, οφείλουμε να αναγνωρίζουμε όσους το έχουν κατακτήσει και το τιμούν. Γιατί αυτή είναι μία από τις βασικές προϋποθέσεις, ώστε να μη συμβεί ξανά κάτι τόσο τραγικό. Γιατί όταν το αυτονόητο και η κοινή λογική γίνουν λαϊκή απαίτηση, τότε ναι, το κράτος, με όποια κυβέρνηση κι αν έχει, θα γίνει αναγκαστικά κάτι περισσότερο και καλύτερο από το αυτονόητο.

Η τραγωδία των Τεμπών έχει εξασφαλίσει ήδη περίοπτη θέση στις μαύρες σελίδες της ιστορίας και του συλλογικού υποσυνειδήτου. Και η τρομακτική φράση του μηχανοδηγού στον ασύρματο «πάμε κι όπου βγει» στοιχειώνει τη σκέψη, αναστατώνει την ψυχή, βασανίζει τη συνείδηση. Ευθύνες και μάλιστα τεράστιες υπάρχουν. Κι ας «έχουν τη δική τους ιστορία». Κι ας υπάρχει και το ανθρώπινο λάθος. Η εισαγγελική έρευνα οφείλει να τις εντοπίσει και να τις ονοματίσει. Και η Δικαιοσύνη, με τη σειρά της, να τις αποδώσει.

Η θλίψη, το πένθος και το κλάμα ζητούν λύτρωση και κάθαρση. Μοιάζει, δυστυχώς, με μοίρα της χώρας. Για να βελτιωθεί κάτι, τις περισσότερες φορές, πρέπει να συμβεί κάτι μεγάλο και τραγικό. Η αντίδραση της Δικαιοσύνης ήταν άμεση. Οπως και της κυβέρνησης. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, ανέλαβε τις ευθύνες της. Αν έχει κάποια αξία η άμεση αντίδραση -που έχει-, είναι ότι δεν υποκρίθηκε, δεν μιμήθηκε τη στρουθοκάμηλο και δεν προσπάθησε να κοροϊδέψει κανέναν ότι δήθεν «φταίει κάποιος άλλος». Αντίθετα, έδειξε σεβασμό για το δράμα και θέληση να διορθώσει ό,τι πρέπει να διορθωθεί. Και ασφαλώς, θα κριθεί γι’ αυτό.

Είναι βέβαιο ότι η τραγωδία των Τεμπών θα πέσει στην προεκλογική αρένα. Υπάρχουν κάποιοι που ήδη ψάχνουν τη ρεβάνς για το Μάτι. Ξεχνούν όμως μια κρίσιμη διαφορά: στο Μάτι δεν τιμωρήθηκαν τα πολλά μποφόρ και η αχόρταγη πύρινη λαίλαπα. Τιμωρήθηκαν η ανικανότητα και κυρίως η υποκρισία και το συνειδητό θέατρο που ακολούθησε την τραγωδία, την ώρα που κάπνιζαν ακόμη απανθρακωμένα πτώματα.

Ακόμα δεν ξέρουμε πόσοι είναι τελικά οι νεκροί αυτής της μεγάλης τραγωδίας. Ξέρουμε όμως ότι η χθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού και η παραίτηση Καραμανλή δείχνουν πολιτική ευθιξία και γενναιότητα. Η δε παραίτηση του υπουργού ανοίγει διάπλατο το δρόμο της απόδοσης ευθυνών και σε υπηρεσιακούς παράγοντες.

ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ

Πλάι στο δράμα των Τεμπών παρατάχθηκαν δύο κόσμοι. Η κεντρική πλατεία της Λάρισας γέμισε ανθρώπους που πήγαν να δώσουν αίμα για τους τραυματίες του δυστυχήματος. Κι ήταν πολλοί, πάρα πολλοί, τόσοι ώστε η εθελοντική αιμοδοσία να συνεχιστεί και σήμερα. Αυθόρμητος, πηγαίος και γνήσιος ανθρωπισμός. Περίπου 350 χλμ. νοτιότερα, κάποιοι «επαγγελματίες ανθρωπιστές» που ζουν για το μπάχαλο και αυτοχρίζονται «τιμωροί» και «λαϊκοί δικαστές» καλούσαν σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Κι ας συνεχίζονταν οι έρευνες στα συντρίμμια. Πνιγμένοι στο μίσος και την άγνοιά τους, το μόνο που είδαν στην τραγωδία των Τεμπών ήταν η ευκαιρία για «επαναστατικό παιχνίδι». Οι πολλοί ήταν στη Λάρισα ή με τη Λάρισα. Οι λίγοι άπλωσαν πανέρι «ανθρωπισμού» και «αγώνα». Χρήσιμοι και οι δύο κόσμοι. Ο ένας ως παράδειγμα προς μίμηση. Κι ο άλλος, για να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν μίσος, εμμονές, άγνοια και κοινωνική καφρίλα.

Τι αλλάζει -1

…Ενα από τα πρώτα θέματα που τέθηκαν, αλλά δεν συνεχίστηκε με πρωτοβουλία του Κ. Μητσοτάκη ήταν μήπως πρέπει να μετατεθούν οι εκλογές για μετά τις 9 Απριλίου. Ωστόσο, η προτεραιότητα ήταν -εκτός της επίσπευσης των ερευνών και της καλύτερης περίθαλψης των τραυματιών- η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης. Ο Κ. Καραμανλής υπέβαλε αμέσως την παραίτησή του. Και ζητήθηκαν οι παραιτήσεις των διοικήσεων του ΟΣΕ και της ΕΡΓΟΣΕ, οι οποίες και δόθηκαν. Το επόμενο βήμα ήταν ποιος θα αναλάβει το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Η απάντηση δόθηκε γρήγορα: ο Γ. Γεραπετρίτης, ο οποίος είχε άριστη σχέση με τον Κ. Καραμανλή. Αλλωστε υπήρχε συναπόφαση ότι ο μέχρι χθες υπουργός Επικρατείας, μετά τις εκλογές, θα αποχωρούσε από το Μ. Μαξίμου και, εφόσον η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές, θα αναλάμβανε υπουργείο…

Τι αλλάζει -2

Το τριήμερο πένθος που κηρύχθηκε συμπαρέσυρε σε αναβολή και την κρίσιμη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου που θα γινόταν αύριο. Στην οποία, όπως έχει πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, θα παίρναμε «όλες τις απαντήσεις για το χρονοδιάγραμμα των εκλογών». Η συνεδρίαση, στην οποία θα ληφθούν και οι αποφάσεις για την αύξηση του κατώτατου μισθού, μετατίθεται για τις πρώτες μέρες της επόμενης εβδομάδας. Εως τότε αναμένεται να έχει αποφασιστεί και το αν αλλάζει η ημερομηνία των εκλογών… Κρίσιμο σημείο των αλλαγών που γίνονται είναι και η απόφαση του Κ. Μητσοτάκη να συγκροτηθεί ανεξάρτητη και υπερκομματική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, η οποία θα εξετάσει τα αίτια του δυστυχήματος. Και θα αποφανθεί για τις διαχρονικές καθυστερήσεις στην υλοποίηση αποφασισμένων σιδηροδρομικών έργων. Κι εκεί, όπως φαίνεται, υπάρχει «πολύ ψωμί».

ΤΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

Το κλίμα στο Μ. Μαξίμου ήταν πολύ βαρύ από προχθές τα μεσάνυχτα, όταν έγινε γνωστή η τραγωδία των Τεμπών. Ο Κ. Μητσοτάκης και οι στενοί συνεργάτες του (Γ. Μπρατάκος, Γ. Μυλωνάκης, Γ. Γεραπετρίτης, Α. Σκέρτσος, Γ. Οικονόμου, Σ. Παπασταύρου, Δ. Τσιόδρας) έθεσαν ως πρώτη προτεραιότητα το συντονισμό και την κινητοποίηση των εμπλεκόμενων υπουργείων. Αλλοι από το Μ. Μαξίμου κι άλλοι από το Συντονιστικό του υπ. Πολιτικής Προστασίας. Αγρυπνοι έμειναν οι Κ. Καραμανλής, Θ. Πλεύρης, Τ. Θεοδωρικάκος, Χρ. Στυλιανίδης, Μ. Βορίδης και Μ. Γκάγκα. Χθες, στον πρωινό καφέ, αφού διαπιστώθηκε ότι η κινητοποίηση ήταν άμεση, αποφασίστηκε η επιτόπου μετάβαση του Κ. Μητσοτάκη με κλιμάκιο υπουργών στον τόπο του δυστυχήματος. Ταυτόχρονα, άνοιξε και βεντάλια των θεμάτων, τα οποία αλλάζουν εν όψει των εκλογών…

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Υπάρχει τίποτα πιο αστείο από τον «θεσμικό ΣΥΡΙΖΑ» που «συγκρατείται» και σέβεται το πένθος, ενώ τα τρολ βυσσοδομούν;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Κάτω από τα συντρίμμια της σύγκρουσης στα Τέμπη θάφτηκε και η διαγραφή του Π. Πολάκη;