Πέρσι τον Σεπτέμβριο ο Σι Τζινπίνγκ αντάλλαξε θερμή χειραψία με τον Ασαντ στους 19ους Ασιατικούς Αγώνες του Χαντσόου. Μιμούμενη τους εταίρους της στα BRICS, η Κίνα επένδυσε γενναία στο μπααθικό καθεστώς της Δαμασκού, για να προωθήσει τα Μεσανατολικά της συμφέροντα. Ταυτόχρονα, ως αναδυόμενη υπερδύναμη που σέβεται τον εαυτό της, διατηρεί άκρες παντού. Οι καλές σχέσεις που ανέπτυξε με τους Αφγανούς Ταλιμπάν αποτελούν ελπιδοφόρο διαβατήριο για τους «εκσυγχρονισμένους» τζιχαντιστές της HTS, που κάνουν τώρα κουμάντο στη Συρία. Γι’ αυτό, το Al Jazeera προβλέπει ότι η Κίνα έχει ελπίδες να περιορίσει την οικονομική/γεωπολιτική ζημία.

Οι μακροπρόθεσμες επενδύσεις του Πεκίνου σε συριακό πετρέλαιο και φυσικό αέριο ξεπερνούν τα 3 δισ. δολάρια. Μετά την ανακατάληψη του Χαλεπίου από τον Ασαντ το 2016, η κινεζική βοήθεια στη Δαμασκό υπερεκατονταπλασιάστηκε (!) από 500.000 δολάρια σε 54 εκατ. δολάρια. Το 2022 η Συρία εντάχθηκε στο κινεζικό σχέδιο «Ζώνη και Δρόμος» και την ίδια χρονιά οι κινεζικές εξαγωγές στη Συρία έφτασαν τα 424 εκατ. δολάρια (τρίτη χώρα πίσω από Τουρκία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα). Επιπλέον, στις αρχές του 2024, η Κίνα υπέγραψε συμφωνία 40 εκατ. ευρώ για εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών στη Χομς.

Η πτώση του Ασαντ έγινε δεκτή από το κινεζικό ΥΠΕΞ με μια συγκρατημένη δήλωση υπέρ της εξεύρεσης πολιτικής λύσης και της ταχείας σταθεροποίησης.

Οι Κινέζοι δεν αυταπατώνται πως οι Αμερικανοί δεν θα βάλουν εμπόδια στην περαιτέρω διείσδυσή τους στη Μέση Ανατολή, που πιστοποιήθηκε με την εντυπωσιακή μεσολάβηση του Πεκίνου μεταξύ Σαουδικής Αραβίας-Ιράν και μεταξύ των αντιμαχόμενων παλαιστινιακών παρατάξεων. Το παιχνίδι άνοιξε, αλλά με τους κινεζικούς πεσσούς σε υποδεέστερες θέσεις, όπως θα λέγαμε σε μια ποζισιονέλ παρτίδα σκάκι.