Αυτό το νόημα είχε η ακατανόητη εκ πρώτης όψεως δήλωση «θα εισβάλουμε στη Γάζα, εκτός αν η Χαμάς… αφοπλιστεί οικειοθελώς». Τώρα που όλα είναι στο τραπέζι και όλα αναθεωρούνται, η αρθρογράφος της «Haaretz», Ντάλια Σάιντλιν, αναρωτιέται μήπως η απώλεια χιλιάδων Ισραηλινών και η ομηρία άλλων 200 δεν οφείλεται τόσο σε κενά ασφάλειας όσο σε ένα δομικό λάθος της ισραηλινής πολιτικής.
Μήπως η Γάζα δεν έπρεπε να αποκλειστεί ασφυκτικά μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη Χαμάς, τον Ιούνιο του 2007; Μήπως η 16ετής τανάλια του Ισραήλ έστειλε εκατοντάδες χιλιάδες νέους Παλαιστίνιους στην αγκαλιά της; Κι εκείνοι -μη βλέποντας άλλη διέξοδο- επέπεσαν κυριολεκτικά σαν ανθρώπινες βόμβες στους Ισραηλινούς γείτονές τους;
Ο παραλογισμός του αποκλεισμού έφτασε στο σημείο να μην αφήνουν οι Ισραηλινοί από τα τσεκ-πόιντ φορτηγά με ντομάτες για τη Δυτική Οχθη, επειδή οι φορτωτικές μπορεί να περιείχαν… κωδικοποιημένα μηνύματα τρομοκρατών! Ως το 2014 το ΑΕΠ της Γάζας μειώθηκε στο μισό και το 60% των νέων έμειναν άνεργοι.
Το Ισραήλ έλεγχε τη ροή ηλεκτρικού, νερού και καυσίμων, τις ηλεκτρομαγνητικές συχνότητες, τον εναέριο χώρο, τις άδειες εργασίας, την είσοδο παιδικών τροφών και παιχνιδιών, τη μετακίνηση από και προς αυτή την ανοιχτή φυλακή, που σφύζει από νεαρόκοσμο.
Εντούτοις ούτε τον εξοπλισμό της Χαμάς με ρουκέτες εμπόδισε ούτε την εκπαίδευση των κομάντος της 7ης Οκτωβρίου. Το Ισραήλ τιμωρούσε συλλογικά τους κατοίκους της Γάζας επειδή εξέλεξαν κυβέρνηση Χαμάς κι εκείνοι αντιδρούσαν πυκνώνοντας τις τάξεις της. Φαύλος κύκλος, πρόβλημα άλυτο. «Ούτε ο ίδιος ο πρόεδρος του Ισραήλ δεν ξέρει πια ποιο είναι το σχέδιο της χώρας για τη Γάζα», έγραψε η «Haaretz».