Οι δύο πόλεμοι που βρίσκονται σε εξέλιξη, είναι βέβαιο ότι καθένας απ’ αυτούς θα πάρουν νέα τροπή. Η επικράτηση της ειρήνης και της ηρεμίας μοιάζουν ακόμα μακρινό ενδεχόμενο. Η διαρκώς κυμαινόμενη ενεργειακή κρίση και η κρίση ακρίβειας δεν υποχωρούν σε όλο τον κόσμο. Αντιστέκονται, προκαλώντας ανέχεια και θυμό σε ολοένα και περισσότερους πολίτες σε όλο τον κόσμο. Πολλοί αντιλαμβάνονται ότι αυτή την περίοδο διαμορφώνεται το παγκόσμιο σκηνικό που θα επικρατήσει την επόμενη δεκαετία. Κι όσοι το αντιλαμβάνονται προσπαθούν «να κάνουν κάτι». Οχι με μεγάλα, κούφια λόγια. Αλλά με πράξεις και μέτρα που επεμβαίνουν θετικά στην καθημερινότητα των κοινωνιών.

Παντού εκτός από το «Γαλατικό Χωριό» της Ελλάδας, που συνεχίζει να «αντιστέκεται» όχι στις νέες προκλήσεις, αλλά στις παλιές πεθαμένες εμμονές του. Ευτυχώς η κυβέρνηση βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία όσων έχουν καταλάβει τις ραγδαίες αλλαγές που έρχονται και παίρνει πρωτοβουλίες. Αντιθέτως, η αντιπολίτευση δείχνει να είναι αλλού. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα «πολιτικό πτώμα». Ο Κ. Βελόπουλος και η Α. Λατινοπούλου κάνουν αγώνα, για το ποιος είναι πιο ψεκασμένος και συνωμοσιολόγος. Το ΠΑΣΟΚ όμως, που έπιασε το τζόκερ, με τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σαν να μη ξέρει τι να κάνει το μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο που απέκτησε. Ταλαντεύεται ανάμεσα σε μια παραδοσιακού τύπου αντιπολίτευση, του «όχι σε όλα» ή σε προτάσεις βγαλμένες κατ’ ευθείαν από «λεφτόδεντρα». Και σε μια ανεπιβεβαίωτη ως τώρα, δήλωση προθέσεων για ουσιαστική προγραμματική αντιπαράθεση. Είναι προφανές κι απολύτως εύλογο ότι το ΠΑΣΟΚ θα κάνει σκληρή αντιπολίτευση -εκτός των άλλων- για να κορφολογήσει από τις δεδομένες απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλο αυτό κι άλλο π.χ. να ζητάει ακοστολόγητες αλλαγές, τις οποίες δεν αντέχει η οικονομία. Την ένταξη π.χ. των υγειονομικών στα βαρέα και ανθυγιεινά, υπάρχει κανένας πολίτης ή καμία κυβέρνηση που δεν την θέλει; Ασφαλώς όχι. Ποια είναι η διαφορά του ΠΑΣΟΚ; Οτι κάνει τον καλό, αγνοώντας -εκτός των άλλων- ότι αν συμβεί αυτό τώρα, θα αδειάσουν πάνω από 7.000 θέσεις στα νοσοκομεία, λόγω του διαφορετικού συνταξιοδοτικού που ισχύει για τα βαρέα και ανθυγιεινά. Και μετά, προφανώς θα πρωτοστατεί στους αγώνες για την κάλυψη των κενών στο ΕΣΥ. Χωρίς πάλι να πει από πού μπορούν να βρεθούν τα χρήματα και το προσωπικό για 7.000 θέσεις.

Αγνοια, ανευθυνότητα ή κανονικός λαϊκισμός; Αυτά ήταν τρία από τα βασικά χαρακτηριστικά, που οδήγησαν στην εξαΰλωση του ΣΥΡΙΖΑ. Και δικαίως, γιατί κατέστρεψαν τον υπεύθυνο δημόσιο διάλογο και δηλητηρίασαν τη σκέψη ανθρώπων, οι οποίοι αντικειμενικά ή υποκειμενικά δεν μπορούσαν να καταλάβουν, τι σήμαιναν οι «λαγοί με πετραχήλια» που έταζε δεξιά και αριστερά, ανεύθυνα και προσβλητικά για τη νοημοσύνη του σκεπτόμενου πολίτη. Το πάθημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται, προς το παρόν, να γίνεται μάθημα για το ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό δεν είναι καλό για τη Δημοκρατία και τη χώρα.

ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΣΚΙΕΣ

Το «συνέδριο-τσίρκο» τέλειωσε. Αν και έγινε σε μπουζουξίδικο, ήταν σαν να έγινε «μες στην υπόγεια ταβέρνα» του Βάρναλη. Οπου «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» δεν «πρόσμεναν ίσως κάποιο θαύμα», αλλά την προσωπική «πολιτική» επιβίωσή τους, εξοντώνοντας αδίστακτα, όποιον θεωρούσαν εχθρό και εμπόδιο στον ευγενή στόχο τους.

Απ’ αυτό το συνέδριο-κηλίδα στην ιστορία της Αριστεράς, δεν έφυγαν αυτοί μου μπήκαν ή αυτοί που περίμεναν να μπουν. Βγήκαν οι θλιβερές σκιές, ακόμα και του ήδη   τοξικού εαυτού τους. Εφυγαν μόνο σκιές. Κάποιων αξιών, κάποιας αξιοπρέπειας, κάποιας σοβαρότητας. Εφυγαν οι θλιβερές σκιές κάποιων, που κάποτε εξαπάτησαν μια χώρα, την εξαπάτησαν εν ψυχρώ και την κυβέρνησαν με ψέματα, διχαστικότητα και εχθροπάθεια, εκθέτοντάς την σε τρομακτικούς κινδύνους.

«Νικητές» και «ηττημένοι» ενός χώρου που είναι αβέβαιο ότι θα υπάρχει μετά τις εκλογές του 2027, έφυγαν ταπεινωμένοι και τραγικά εκτεθειμένοι. Ανταλλάσσοντας μπουνιές, ύβρεις, κλοτσιές, κεφαλοκλειδώματα και πεζοδρομιακούς χαρακτηρισμούς. Αφού όλοι μαζί προηγουμένως κατακρεούργησαν κάθε έννοια δημοκρατίας. Σκίζοντας την κοινή λογική και την απλούστερη εκδοχή ηθικής.

Και τώρα, όσοι έβριζαν δημοσίως και έθαβαν στις ίντριγκες πρώην εσωκομματικούς αντιπάλους, τους «γλείφουν», μπας και γίνει το «θαύμα», που έλεγε και ο Βάρναλης: Να μη χάσουν τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης…

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν ήταν πολιτικό, γιατί ποτέ δεν είχε πολιτική. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα οι άνθρωποί του. Κι αυτοί ήταν που έγραψαν τη θλιβερή ιστορία του, η οποία έχει το τέλος που της αξίζει. Οι εξαιρέσεις, δυστυχώς ελάχιστες. Και ανήμπορες να αντισταθούν στον αδίστακτο τυχοδιώκτη Α. Τσίπρα και το μισαλλόδοξο παρεάκι του, που νόμισε ότι θα έπαιρνε τη ρεβάνς του χαμένου εμφυλίου…

Βελόπουλος ο νέος Πινόκιο

Οποιο νομοσχέδιο κι αν συζητείται στη Βουλή, ο Κ. Βελόπουλος μιλάει για τα Τέμπη. Και μιλάει με περιφρόνηση για τη Δικαιοσύνη με τα γνωστά fake news και τις αναπόδεικτες θεωρίες συνωμοσίας, καπηλευόμενος ασύστολα το δράμα των οικογενειών των 57 θυμάτων. Το ίδιο έκανε και χθες. Η συζήτηση ήταν για την Υγεία, αλλά ο «δαιμόνιος ερευνητής» μίλησε πάλι για κάτι μελέτες, κάποιων εμπειρογνωμόνων που έχει στο… γραφείο του. Γιατί είναι στο γραφείο του και όχι στη δικογραφία, άραγε; Σε αντίθεση με την έκθεση του ΕΜΠ από 89 σελίδες, η οποία λέει με σαφήνεια, ότι οι νεκροί πέθαναν από τη σφοδρότητα της σύγκρουσης και όχι από έκρηξη και είναι μέρος της δικογραφίας. Προφανώς γιατί πάει περίπατο η θεωρία του… «ξυλολίου» και όλο το παραμύθι που «πούλησε» ως ταλαντούχος τηλεπωλητής που είναι. Υπάρχει όμως και μια άλλη κρίσιμη «λεπτομέρεια»: Ο Κ. Βελόπουλος εξ αντικειμένου με όσα λέει και κάνει, συνδράμει την προσπάθεια που γίνεται να καθυστερήσει τη δίκη για τα Τέμπη. Η προσπάθεια αυτή που γίνεται από την μειοψηφία των συγγενών των θυμάτων, δείχνει και κάτι άλλο. Πως τα στοιχεία της δικογραφίας, στα οποία έχουν πρόσβαση, φαίνεται πως είναι ανεπαρκή για την επίτευξη του «μείζονος στόχου», που δεν είναι η απόδοση Δικαιοσύνης, αλλά η «πτώση της κυβέρνησης»… Ποιος φωστήρας του έχει πει τέτοιες μπαρούφες ή δεν έχει ανάγκη από φωστήρες;

Γιατί σιωπούν Αποστολάκης και Ακρίτα

Το νταλαβέρι πάει σύννεφο στο παρασκήνιο στον πρώην ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και από τις δυο πλευρές δίνεται η «μάχη των βουλευτών». Ποιοι θα μείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ και ποιοι θα πάνε με τον Κασσελάκη. Το 31-31 που υπάρχει ακόμα στη Βουλή είναι θέμα ημερών ή και ωρών να σπάσει και το ΠΑΣΟΚ να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Οι πιο πολλοί από τους διεκδικούμενους μιλάνε ή κάνουν κινήσεις που δείχνουν προθέσεις. Υπάρχουν όμως δύο βουλευτές που σιωπούν εκκωφαντικά! Πρόκειται για τους δυο βουλευτές Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Ε. Αποστολάκη και Ε. Ακρίτα. Οι οποίοι, ως μη εκλεγέντες με ψήφο, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να διατηρήσουν τις έδρες τους, αφού οι έδρες του Επικρατείας ανήκουν 100% στο κόμμα. Ομως και οι δύο έχουν ταχθεί ανοικτά με τον Στ. Κασσελάκη, αλλά τώρα σιωπούν. Διαπραγματεύονται ή ψάχνουν τη μουλωχτή στιγμή;

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Ντιμπέιτ ΣΥΡΙΖΑ με συνταγή ΠΑΣΟΚ. Είναι να μην αδημονεί κανείς για τον διάλογο μεταξύ Πολάκη και Γκλέτσου;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Το «Αττικόψαρο» έχει μεγάλη διαφορά από τον «Κορμοράνο» του Βοτανικού;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Αληθεύει ότι οι πιο μαύρες πλερέζες έχουν πέσει στο «στρατηγείο» του Α. Τσίπρα;