Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να επιβιώσει επειδή η Αριστερά έχει ρίζες στην κοινωνία. Δεν είχε ποτέ ποσοστά για να διεκδικήσει εξουσία, αλλά είχε τον σεβασμό των ιδεολογικών αντιπάλων της. Πολιτικό κατόρθωμα αν σκεφθεί κανείς ότι ο Εμφύλιος τελείωσε πριν από εβδομήντα πέντε χρόνια κι ακολούθησαν χρόνια δύσκολα, ώσπου να τεθεί οριστικά η σφραγίδα του παρελθόντος. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε ευκαιριακά το όχημα της Αριστεράς, καταστρέφοντας το ηθικό πλεονέκτημα που εκείνη είχε κατακτήσει.

Η ηγετική ομάδα που δημιουργήθηκε «παρεΐστικα», ως επικεφαλής στο κίνημα διαμαρτυρίας για τα Μνημόνια, είχε πασαλείμματα αριστερής παιδείας και καμία εμπειρία για να κανοναρχήσει τις προτεραιότητές της. Στην κυριολεξία, είδε φως και ανέβηκε στην εξουσία.

Κάνω αυτές τις σκέψεις γιατί βλέπω τα πρώην ΦΕΚ του ΣΥΡΙΖΑ, που υπηρέτησαν το σύστημα σπιλώνοντας, λασπώνοντας, λοιδορώντας τους αντιπάλους του, να γράφουν ότι «ο Τύπος και όλα τα κοινωνικά δίκτυα γλεντούν τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και οπωσδήποτε, για ευνόητους λόγους, το Μαξίμου». Λοιπόν, κάνουν λάθος για μία ακόμα φορά. Το συμπέρασμά τους δεν είναι απελπιστικά αφελές.

Γράφουν Τύπος και κοινωνικά δίκτυα όσα τραγικά και ταυτόχρονα κωμικά και παράδοξα συμβαίνουν σ’ ένα κόμμα που πριν από εννέα χρόνια ανέλαβε να κυβερνήσει. Αλλά δεν μένουν σ’ αυτό, τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται, πολιτικά, σε επιθανάτιο ρόγχο. Και δεν του φταίνε οι αλλεπάλληλες ήττες του, που κατάντησε να τον οικτίρουν οι αντίπαλοί του. Αλλωστε η ηγεσία του ποτέ δεν έκανε το στοιχειώδες: Να αναζητήσει, να αναλύσει τα αίτια, και να τα κατανοήσει, για να μην επαναληφθούν. Έδειξε αλαζονεία!

Πόσο ακόμη θα μπορούσε να εξαπατά τους πολίτες ότι «έχει σχέδιο, έχει όραμα». Το διακύβευμα ήταν ποια ομάδα θα ελέγχει το κόμμα, «την καρέκλα», τα χρήματα που δίνει το κράτος, ώστε να είναι ανεξάρτητο από επιρροές παραγόντων. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν. Με την ανάληψη της εξουσίας χαριεντιζόταν χυδαία με όσους και όσα πολεμούσε όλα τα χρόνια.

«Ενα αδειανό πουκάμισο» ήταν. Και όποιος γνωρίζει σύγχρονη πολιτική Ιστορία δεν μπορεί να επιχαίρει επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ πατάει στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα. Μια τέτοια κατάρρευση αφήνει κηλίδες ανεξίτηλες στο πολιτικό σύστημα. Η πολιτική δεν αρέσκεται σε κενά και σπεύδουν νεοφυή κόμματα να τα καταλάβουν.

Τι με φοβίζει; Οτι κι αυτά είναι κόμματα διαμαρτυρίας. Λαϊκίζουν για να κάνουν οπαδούς και καθώς θα περνά ο χρόνος θα γίνονται επικίνδυνα. Θυμηθείτε πώς ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ…