Στα γήπεδα, η γλώσσα του σεξισμού και της ομοφοβίας αποτελεί τη δημοφιλή αντιμετώπιση των αντιπάλων. Στο πολιτικό πεδίο ο πολακισμός, με τη νέα προσθήκη μπεοϊσμού, δημιουργούν δυσώδη ατμόσφαιρα. Κανείς δεν μπορεί, κρυπτόμενος, να ισχυριστεί ότι δεν είδε ή δεν άκουσε.

Ο ξυλοδαρμός του πλημμυροπαθούς σε δημόσια θέα, αλλά πολύ περισσότερο η απαίτηση να παρουσιαστεί ο δαρμένος πολίτης στο γραφείο του δημάρχου και να του ζητήσει… συγγνώμη αποτελούν υπόδειγμα αυτοδιοικητικού ήθους, ανεκτό από την Πολιτεία; Ελεος!

Ο προϊστάμενος εισαγγελέας Πρωτοδικών Βόλου δεν είδε -σε όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα- τον άγριο ξυλοδαρμό του πολίτη; Ή επειδή ο «ανδροπρεπής» ήταν υποψήφιος δήμαρχος και ο δαρμένος ένας ανώνυμος άνθρωπος δεν έκρινε σκόπιμη την έρευνα της σωματικής βλάβης που τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών;
Το ανοίκειο και ανήκουστο γεγονός ότι ο πλημμυροπαθής οδηγήθηκε στο γραφείο του υποψήφιου δήμαρχου για να του ζητήσει συγγνώμη επειδή… τον έδειρε είναι ό,τι πιο φασιστικό μπορεί να συμβεί σε ένα κράτος δικαίου.

Αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που η συμπεριφορά του δημάρχου Βόλου υπερβαίνει και την ανοχή πολιτών που έχουν μότο «Πού να μπλέξω τώρα; Εμένα έδειρε, έβρισε, κατάβρεξε έξω από το γραφείο αντιπάλου του; Γύρευε τη δουλειά σου…».

Πόσες φορές έχει κάνει απαξιωτικά, υβριστικά σεξιστικά σχόλια για δημόσια λειτουργό που εφαρμόζει το νόμο, έχει βρίσει με σεξιστικές εκφράσεις όσους δεν σπεύδουν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του, όχι επειδή τον απεχθάνονται -πράγμα εντελώς φυσιολογικό που απορρέει εκ της αγωγής του-, αλλά επειδή το ισχύον θεσμικό πλαίσιο δεν το επιτρέπει. Δικαίως θα μου πείτε «ποιος νόμος και ποιο θεσμικό πλαίσιο» από κάποιον που πιστεύει ότι είναι υπεράνω του νόμου;

Ο Στέφανος Κασσελάκης, από την πρώτη δημόσια παρουσία του, δεν έκρυψε τίποτε από όσα συγκροτούν την προσωπική του ζωή και, φυσικά, δεν αφορούν στην εκλογή του ως αρχηγού κόμματος με ανοικτή εκλογική διαδικασία. Η μη βουλευτική του ιδιότητα του αφαιρεί τον θεσμικό ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως τέταρτου πολιτειακού παράγοντα, μετά την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Βουλής και τον πρωθυπουργό. Αλλά στη Δημοκρατία η υπεράσπιση όσων καθίστανται στόχοι ψεκασμένων, βλαμμένων και συνωμοσιολόγων είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη.

Η άμεση παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, κ. Γεωργίας Αδειλίνη, για τις ομοφοβικές δηλώσεις του δημάρχου Βόλου αποτελεί τη μόνη αυτονόητη απάντηση της Δικαιοσύνης.
Τα Καυδιανά δίκρανα δεν γίνονται ανεκτά στην Ελληνική Δημοκρατία.