Χωρίς εντάσεις, με απευθείας διάλογο και με πολιτισμένο τρόπο αναδύθηκαν οι πολύ μεγάλες διαφορές αντίληψης και πρακτικής που χωρίζουν τον Κ. Μπακογιάννη και τον Χ. Δούκα. Αυτό ίσως καθιστά και πρακτικά ευεξήγητο γιατί οι φωνές, οι κοκορομαχίες και οι τεχνητές συγκρούσεις κρύβουν πάντα την αλήθεια και την ουσία διαφωνιών. Αντιθέτως, ο ήρεμος και πολιτισμένος διάλογος οδηγεί στην πιο καθαρή ανάδειξη των διαφορών, οι οποίες άλλωστε είναι και η πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Για τα αποστειρωμένα ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, ούτε λόγος. Είναι άχρηστα. Μέσα απ’ αυτό το πρίσμα και οι δύο υποψήφιοι για τον πρώτο δήμο της χώρας ήταν κερδισμένοι.

Υπάρχει όμως και η ουσία, η οποία αφέθηκε ανεμπόδιστη να φανεί. Κι εκεί ο καθηγητής Χ. Δούκας έχασε και κέρδισε ο Κ. Μπακογιάννης. Και δεν ήταν μόνο η εμφανής διαφορά δύο ανθρώπων που ο ένας ξέρει και ο άλλος μαθαίνει ή η προφανής διαφορά πολιτικής εμπειρίας που υπάρχει. Ο Κ. Μπακογιάννης είχε κι εν μέρει έχει ένα σοβαρό πρόβλημα που λέγεται «μεγάλος περίπατος». Αναγνώρισε το λάθος, που προκάλεσε αναστάτωση σε μια Αθήνα που δεν αντέχει, αλλά και τα χαμένα χρήματα, που δεν είναι καθόλου λίγα.

Οπως προέκυψε όμως, ο Χ. Δούκας έχει πιο πολλά προβλήματα, τα οποία οφείλονται αφενός σε ιδεολογικές αγκυλώσεις και αφετέρου σε εκλογικές σκοπιμότητες, που αφορούν τον «Εξαρχειωτισμό» και τη στήριξή του, π.χ., από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν είναι δυνατόν, π.χ., να μην λέει ένα καθαρό ναι ή ένα καθαρό όχι για το αν πρέπει να γίνει ο σταθμός του μετρό στα Εξάρχεια. Εχω την αίσθηση ότι δεν θέλει να πει ένα καθαρό όχι, γιατί δεν προκύπτει από τη συγκρότησή του. Δεν είπε όμως και το καθαρό ναι, για να μην δυσαρεστήσει τα «παιδιά» που θέλουν τα Εξάρχεια δικό τους γκέτο.

Τα ίδια «παιδιά» είναι αυτά που επιχειρούν να διατηρήσουν ως εστίες «αντίστασης και πάλης», π.χ., τον εγκαταλελειμμένο λόφο του Στρέφη, ο οποίος μπορεί να γίνει κόσμημα και ανάσα σε μια πνιγμένη πόλη, που της λείπει πολύ πράσινο. Κι εκεί ο Χ. Δούκας τα «μάσησε» και δεν πήρε καθαρή θέση. Υπάρχει κι αυτό το 6,1% που πήρε ο Κ. Παπαδάκης, με την «Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα», το οποίο το χρειάζεται ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έχει κερδίσει ήδη με την είσοδό του στον β’ γύρο αφήνοντας πίσω του τον Κ. Ζαχαριάδη. Χρειάζεται όμως ένας νέος και ικανός άνθρωπος, που, όπως φαίνεται, έχει μέλλον στην πολιτική, τέτοιες παλαιοκομματικές και σκοπιμοθηρικές μεθόδους;

Κι ενώ ο Κ. Μπακογιάννης ήταν απολύτως σαφής σε δύο κρίσιμα θέματα (ασφάλεια-μετανάστευση), ο Χ. Δούκας μίλησε «ιδεολογικά», καθόλου πρακτικά και «δικαιωματιστικά». Π.χ. οι τοποθέτηση 750 καμερών ασφαλείας όχι στις «παιδικές χαρές», όπως προσχηματικά είπε, αλλά σε πάρκα, δρόμους και πλατείες, όπου εκδηλώνεται η εγκληματικότητα, «δεν είναι στις προτεραιότητές του». Είναι όμως στις προτεραιότητες των κατοίκων του δήμου, για τους οποίους υπάρχουν «απαγορευμένες περιοχές». Οπως υπάρχει και το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εγκλημάτων έχουν εξιχνιαστεί από βιντεοληπτικό υλικό. Το μεταναστευτικό το «ξεπέρασε» με ένα ανύπαρκτο ψευτοδίλημμα: «Δεν υπάρχει δίλημμα “ή Ασφάλεια ή Ανθρώπινα Δικαιώματα”. Το 20% των κατοίκων της Αθήνας έχουν μεταναστευτική καταγωγή και πρέπει να βοηθήσουμε στην ένταξή τους».

Ο δήμαρχος είναι και πολιτικό πρόσωπο, ιδίως αν πρόκειται για τον πρώτο δήμο της χώρας. Αλλά δεν είναι κυρίως πολιτικό πρόσωπο. Είναι ο άνθρωπος που λύνει πρακτικά ζητήματα βελτιώνοντας την καθημερινότητα των δημοτών του. Κι εκεί ο Χ. Δούκας δεν έπεισε. Οχι γιατί δεν ήξερε, π.χ., ότι τα αντιπλημμυρικά έργα στα βουνά της Αττικής δεν είναι αρμοδιότητα των δήμων. Ανθρώπινο είναι να μην το ξέρει. Αλλά γιατί απέναντι σε αρκετά υπαρκτά πρακτικά προβλήματα, η «πρότασή» του ήταν κάποια «ιδέα». Και η παραλυτική αντίληψη ότι για σημαντικά θέματα «πρέπει να ρωτηθούν οι κάτοικοι». Δηλαδή για την επίλυση κρίσιμων και άμεσων προβλημάτων, πρέπει να γίνονται δημοψηφίσματα; Κι αν ναι, σε πόσα τέρμινα θα μπορούν να λυθούν; Εκεί φάνηκε και ότι ο Κ. Μπακογιάννης και ο Χ. Δούκας είναι δύο άλλοι κόσμοι.

ΑΙΧΜΗ

ΓΚΑΖΙ ΣΤΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ

Ούτε 4 μέρες δεν μπόρεσε να κρατηθεί το Πολακικό σύστημα του Στ. Κασσελάκη, ώστε να περάσει «ήρεμα», έστω ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών. Η επιθετική και καταφανώς αντικαταστατική ενέργειά του να «θέσει εκτός ψηφοδελτίων» όσους διαφωνούν μαζί του παραπέμπει σε κανονικό Τραμπισμό. Δείχνει όμως και κάτι άλλο: Ισως το μεγαλειώδες εγώ του μαζί με το μεγαλειώδες επιτελείο του να έκριναν ότι, αντί να περιμένουν την «Ομπρέλα» και τους «6+6» να κάνουν τη διάσπαση, να την προκαλέσουν οι ίδιοι. Και για την ακρίβεια, να τους εξωθήσουν και να επισπεύσουν τη διάσπαση, που όλοι εντός του ΣΥΡΙΖΑ την αντιμετωπίζουν ως δεδομένη.

Αυτή η επιθετική συμπεριφορά του συστήματος Κασσελάκη-Πολάκη-Παππά-Τζάκρη και Αποστολάκη αναγκάζει την «αριστερή αντιπολίτευση» να σκεφτεί ξανά την τακτική της. Θα περιμένει τουλάχιστον έως τη συνεδρίαση της Κ.Ε., η οποία και θα αποφασίσει πότε θα γίνει το Συνέδριο; Θα συνεχίσει να ποντάρει στον έλεγχο της Κ.Ε., που αν τον επιτύχει κάνει τον Στ. Κασσελάκη «αρχηγό χωρίς κόμμα», ανοίγοντας τη διαδικασία αμφισβήτησης και αντικατάστασής του; Θα επισπεύσει κι αυτή τις κινήσεις της ή θα περιμένει -πολύ δύσκολο- έως τις ευρωεκλογές, στηριζόμενη στο πολύ πιθανό γεγονός πως ακόμα μια μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι και η τελική ήττα του διάττοντα αστέρα, ο οποίος αποδεδειγμένα πια δεν κάνει κανένα γκελ στην κοινωνία, παρά μόνο στον μισό και συρρικνούμενο μικρόκοσμο του ΣΥΡΙΖΑ;

Αθλια συμπεριφορά και στον Φλαμπουράρη

Κάθε μέρα που ξημερώνει φωτίζει και μια νέα «Πολακική» πράξη του Στ. Κασσελάκη. Με τον σκαιό τρόπο που διώχθηκαν από τις θέσεις τους ο Θ. Θεοχαρόπουλος (δ/ντης της Κ.Ο.) και ο Στ. Καλπάκης (εκπρόσωπος Τύπου) για να τις πάρουν οι «δικοί» του Γ. Τσίπρας και Δ. Αυγέρη, διώχθηκε και το «ιερό τοτέμ» του κόμματος, ο Αλ. Φλαμπουράρης. Οπως έμαθα από απόλυτα έγκυρη πηγή, ο Αλ. Φλαμπουράρης ενημερώθηκε κι αυτός από τον Τύπο ότι αντικαθίσταται από τον Π. Πολάκη. Ο Στ. Κασσελάκης δεν του τηλεφώνησε καν από στοιχειώδη σεβασμό σε ένα πρόσωπο που είναι απολύτως ταυτισμένο με την πολιτική ύπαρξη και την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ. Και ήταν ο «μέντορας του Α. Τσίπρα», αλλά και ο άνθρωπος όλων των δύσκολων αποστολών, τόσο κατά τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο πριν και μετά απ’ αυτήν. Το «Αμερικανάκι» δεν έδειξε στοιχειώδη σεβασμό σε ένα από τα λίγα πρόσωπα, που έχαιραν και χαίρουν του καθολικού σεβασμού στον ΣΥΡΙΖΑ. Αρχή άνδρα δείκνυσι…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Αληθεύει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από το «παραδικαστικό» του Στ. Κασσελάκη, ψάχνουν κι αν ισχύει και το βιογραφικό του;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Στο χθεσινό ΚΥΣΕΑ όντως συζητήθηκαν έκτακτα μέτρα που κάνουν τη χώρα «αστακό» λόγω των τραγικών γεγονότων στη Μ. Ανατολή;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Με ποιον θα τα πήγαινε καλύτερα η Θ. Τζάκρη; Με τον Ιωνα ή με τον Ιώβ;