Ούτε είναι πολλές οι… Λευκορωσίες που το παίρνουν τζάμπα από τον Πούτιν και φουλάρουν με κάτι λιγότερο από 0,8 το γαλόνι! Φυσικά κι αναγνωρίζω ότι, αν είχαμε σύνορα με τη Λευκορωσία, τουλάχιστον ο συνοριακός πληθυσμός θα πεταγόταν να… φουλάρει στη γειτονική χώρα!
Παίρνω στο χέρι μου την απόδειξη όταν γεμίζω το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μου και δεν ξέρω σε ποιον να απευθυνθώ να μου εξηγήσει γιατί σ’ εμάς η βενζίνη είναι η ακριβότερη από όλη την Ευρώπη. Νομίζουν ότι έχουμε το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα και, επομένως, σωστά χρυσώνουμε… το φόρο της; Να το αποδεχθώ. Αλλά αυτό που δεν αποδέχομαι είναι ότι όσα πληρώνω τη βενζίνη άλλα τόσα και λίγο παραπάνω πληρώνω το φόρο της! Αυτός ο έρημος γιατί δεν πέφτει, τώρα που η ενεργειακή κρίση φουντώνει την τιμή της βενζίνης; Γιατί δεν ελέγχονται τα διυλιστήρια, ώστε να μειώσουν τα υπέρογκα κέρδη που ανακοινώνουν; Κάπως να ισορροπήσουμε στην τσέπη μας κι εμείς…
Η Δώρα, η Γαρυφαλλιά και αύριο;
Αντιλαμβάνομαι ότι οι ανατιμήσεις προϊόντων έχουν σχέση με την ενεργειακή κρίση, η οποία τόσο χαροποιεί τον Πούτιν, καθώς θησαυρίζει και χρηματοδοτεί τον πόλεμό του εναντίον της Ουκρανίας.
Και καλά να χρυσοπληρώνουμε τα πετρελαιοειδή, αλλά μείναμε και χωρίς αμνοερίφια και αγελάδες; Να πάω ως την Ισπανία για να πιω φτηνότερα το γάλα; Θα μου πουν ότι ο βοσκός καίει βενζίνη για να πάει να αρμέξει και ηλεκτρικό ρεύμα στο μαντρί. Στην Ισπανία, που είναι φτηνότερο, δεν αρμέγουν; Να πάω στο Παρίσι να αγοράσω φτηνότερα τα μακαρόνια; Ο Ακάκιος στην Ελλάδα σε ποιον θα φωνάζει; Η απάντηση ότι τα μακαρόνια στο Παρίσι όπως και το… χαβιάρι είναι φτηνότερα, επειδή ο ΦΠΑ είναι 5,5%, δεν μπορεί παρά να με προβληματίζει, αν και δεν τρώω χαβιάρι! Μακαρόνια θέλω. Η καρτέλα με τα 12 αβγά στο σούπερ μάρκετ στην Πορτογαλία έχει σχεδόν τη μισή τιμή. Οι δικές μας κότες γενούν χρυσά αβγά ή ξεμείναμε από… κότες; Λέμε, δεν κάνουν τα νέα ζευγάρια μωρά. Δηλαδή, να τα προτρέψουμε να μετεγκατασταθούν στην Ισπανία ή στη Γερμανία, που οι πάνες έχουν το ένα τρίτο της τιμής από ό,τι στην Ελλάδα; Ιδια εργοστάσια είναι!
Δεν ξέρω πώς αρμόδιοι και συναρμόδιοι βλέπουν την κατάσταση και σχεδιάζουν να την αντιμετωπίσουν. Ως παλαιά στη δημοσιογραφία ένα πράγμα έχω να τους πω: Οι παλαιοί υπουργοί, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν οι τιμές ανέβαιναν την ανηφόρα, φώναζαν τους εκπροσώπους του λιανεμπορίου και τους βιομηχάνους στο τραπέζι κι έκαναν -αυτοί θέλοντας ή και μη θέλοντας- συμφωνία κυρίων. Ελειψαν οι… κύριοι; Τους φαίνεται παλαιά η μέθοδος; Μπορεί! Αλλά το καρότο πάει καπάκι με το μαστίγιο. Κι ας μην το αποφασίσουμε όταν εξαντληθεί η υπομονή του κόσμου…