Βέβαια, η τελευταία κατηγορία αφορά στους λίγους που θέλησαν να ασκήσουν το δικαίωμα τους και να έχουν λόγο στις αποφάσεις που θα ληφθούν για τη γειτονιά και το σπίτι τους. Η συντριπτική πλειοψηφία που αποφάσισε να απέχει δεν έχει λόγο ούτε να διαμαρτύρεται, ούτε να πανηγυρίζει.

Από εκεί και πέρα, είναι δεδομένο ότι μετά από σειρά εκλογικών μαχών, η Νέα Δημοκρατία από τις κάλπες της 15ης Οκτωβρίου βρήκε λαβωμένη. Ο στόχος για το “13 στις 13 περιφέρειες” και το “3 στους 3 δήμους” δεν επετεύχθη και από μόνο του είναι ένα στοιχείο που απαιτεί πολιτική ανάλυση.

Αν εξαιρέσει κανείς τον δήμο Θεσσαλονίκης που από την πρώτη Κυριακή θεωρούνταν χαμένος και την περιφέρεια Ιονίων Νήσων για την οποία υπήρχαν χαμηλές προσδοκίες, για τις υπόλοιπες μάχες υπήρχε αισιοδοξία -τουλάχιστον σε κάποιες περιπτώσεις- μεγαλύτερη από αυτή που θα έπρεπε και αυτό στο τέλος στοίχισε.

Η αποχή, η δυναμική των γαλάζιων ανταρτών, η συσπείρωση της αντιπολίτευσης και οι λάθος χειρισμοί σε ευαίσθητες περιοχές, είναι φανερό ότι επηρέασαν το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι ότι αποδείχθηκε περίτρανα ότι ο αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας είναι οι πολίτες.

Φυσικά και στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν μπορεί να πει κανείς ότι κέρδισε το ΠΑΣΟΚ ενώ για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται καν κουβέντα καθώς πλέον είναι εκτός των εξελίξεων. Ακόμη και ο αρχηγός του αποφάσισε την ημέρα των εκλογών να πάρει το αεροπλάνο και να πάει να μαζέψει τα πράγματα του από τις ΗΠΑ αντί να είναι παρών. Επίσης, είναι σωστό ότι ο πρώτος γύρος έχει πολιτική χροιά καθώς συμμετέχουν όλα τα κόμματα και εκεί φαίνεται η πολιτική επιρροή.

Ολα τα παραπάνω, όμως, δεν πρέπει να απροπροσανατολίσουν την κυβέρνηση, καθώς και τις μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να συνεχίσει αλλά και να βαδίσει στο δρόμο της σύνεσης και μακριά από αλαζονικές συμπεριφορές. Γιατί αυτό ακριβώς ζήτησαν οι Ελληνες πολίτες με τις επιλογές τους καθώς κανένα ματς δεν κρίνεται από τα… αποδυτήρια.