Θα είναι, άραγε, τόσο επιζήμιο για το ενεργητικό των τραπεζών να λάβουν ουσιαστικά μέτρα στήριξης για τους δανειολήπτες; Διαβάζοντας τη συνέντευξη του διοικητή της ΤτΕ, Γιάννη Στουρνάρα, στη «Handelsblatt», βλέπουμε πως υπάρχει μια σημαντική παραδοχή: «Τα μέτρα που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση θα θωρακίσουν τους ισολογισμούς των ευάλωτων νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Αυτό εκτιμάται ότι θα αναχαιτίσει την εισροή νέων μη εξυπηρετούμενων δανείων. Αναμένουμε ότι ο αντίκτυπος θα είναι περιορισμένος και διαχειρίσιμος».
Ντόναλντ Τραμπ και Δαλάι Λάμα
Πολύ ωραία λοιπόν, αφού είναι κοινώς αποδεκτό ότι τα μέτρα στήριξης που θα αποφασίσουν οι τράπεζες θα αφορούν σε ένα μέρος μόνο των δανειοληπτών-πελατών τους, επειδή φρόντισε η κυβέρνηση να περιορίσει τη ζημιά, και αφού εκτιμάται πως θα είναι διαχειρίσιμες οι επιπτώσεις, ας τις διαχειριστούν. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει πριν τα δάνεια γίνουν «κόκκινα», διότι μετά το κόστος θα είναι μεγαλύτερο. Για τους ίδιους τους πολίτες πρωτίστως, αλλά και για την ελληνική οικονομία και, κατά συνέπεια, για το τραπεζικό σύστημα, αφού θα επηρεάσει την ποιότητα του ενεργητικού τους.
Και επειδή πολλή κουβέντα γίνεται για το γεγονός ότι είμαστε σε προεκλογικό χρόνο και, άρα, σπεύδουν κάποιοι να πουν πως η κυβέρνηση τώρα θυμήθηκε να «σφίξει τα λουριά» στις τράπεζες, να θυμίσουμε ότι δεν είναι αυτή η πρώτη φορά που επιχειρείται παρέμβαση για εξορθολογισμό των τραπεζικών πρακτικών. Ηταν Οκτώβριος του ’19, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε συναντηθεί με τις διοικήσεις των τραπεζών ζητώντας να μπει φρένο στις αδικαιολόγητες χρεώσεις και προμήθειες, ενώ διαρκής είναι και η πίεση για επιβράβευση των συνεπών δανειοληπτών. Αυτά για όσους βλέπουν πυροτεχνήματα.