Οι πολίτες είναι διχασμένοι και οι νέες διαχωριστικές γραμμές δεν αφορούν μόνο στο κλασικό δίπολο «Δεξιά-Αριστερά», αλλά μάλλον παίρνουν τη μορφή «Ανατολής-Δύσης». Ενα πρώτο δείγμα είδαμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν ένα τμήμα της κοινωνίας, μειοψηφικό αλλά μετρήσιμο, αμφισβητούσε ή, στην καλύτερη περίπτωση, στεκόταν με σκεπτικισμό απέναντι στις επιστημονικές εξελίξεις για την αντιμετώπιση του ιού, και το οποίο τελικά συγκρότησε τον πυρήνα των «αντιεμβολιαστών», που παραμένει έως και σήμερα υπαρκτός.

Τώρα, και παρά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τις δραματικές εικόνες που παρακολουθούμε από τα μέτωπα του πολέμου και τις επιπτώσεις στην καθημερινότητά μας, δημιουργείται ένας νέος, ακόμη μεγαλύτερος πυρήνας της τάξης του 30% με καθαρά αντιδυτικά χαρακτηριστικά.

Στο ερώτημα της Opinion Poll για το ποιος φέρει την ευθύνη για τον πόλεμο, το 45,6% απαντά ο Πούτιν, αλλά υπάρχει και ένα 35,7% που θεωρεί υπεύθυνη τη Δύση, ενώ το 4% κατηγορεί την Ουκρανία. Ειδικά για τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει καταγγείλει τη ρωσική εισβολή, το 45% κατηγορεί τη Δύση και μόνο το 35% επιρρίπτει ευθύνες στον Πούτιν.

Η νέα διαχωριστική γραμμή είναι πιο ευκρινής στο ερώτημα για το εάν η συνταύτιση της χώρας από την πρώτη στιγμή ήταν υπέρ των εθνικών μας συμφερόντων ή όχι. Το 49,2% απαντά θετικά, ωστόσο υπάρχει ένα 47,3% που διατυπώνει αντίθετη άποψη, θεωρώντας επιζήμια την ταύτισή μας με τη Δύση. Αναλύοντας περαιτέρω τις απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα, βλέπουμε ότι το 70% των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας θεωρεί θετική την απόφαση για ταύτισή μας με τη Δύση, ενώ το 25% αρνητική. Στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ μόνο το 38% εκτιμά συμφέρουσα την απόφαση της χώρας για κοινή πορεία με τη Δύση, ενώ το 60% έχει αντίθετη άποψη.

Ο αντιδυτικισμός δεν εκδηλώνεται με την ίδια ένταση όταν στην ατζέντα μπαίνει το ζήτημα της οικονομίας. Εκεί οι πολίτες με συντριπτική πλειοψηφία άνω του 75% πιστεύουν ότι η κρίση ακρίβειας μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ μόλις το 21% θεωρεί ότι το πρόβλημα μπορεί να το λύσει μόνη της η κάθε χώρα. Η Δύση είναι καλή για τα κονδύλια, αλλά «φταίει» για τον πόλεμο στην Ουκρανία, σύμφωνα με ένα τμήμα της κοινωνίας μας.

Σε πολιτικό επίπεδο, είναι σαφές ότι η κυβέρνηση υφίσταται φθορά λόγω της ακρίβειας, όμως το βασικό ζήτημα για τη χώρα είναι εάν οι δυνάμεις της προόδου θα καταφέρουν να παραμερίσουν οριστικά τους νοσταλγούς της οπισθοδρόμησης και τους οπαδούς του ανορθολογισμού.

Η διαφορά της Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται κοντά στις 10 μονάδες, η αξιωματική αντιπολίτευση παραμένει στάσιμη από τις αρχές του 2021, παρά το γεγονός ότι το κυβερνών κόμμα έχει χάσει από τότε 8%. Η σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη αποτελεί το κλειδί της αναμέτρησης, εάν η κυβέρνηση καταφέρει να αντιμετωπίσει στο μέτρο των δυνατοτήτων της χώρας την έκρηξη των τιμών και αναλύσει στους πολίτες ότι η λύση δεν βρίσκεται σε τυχοδιωκτισμούς αλλά στην εφαρμογή ενός σχεδίου που θα φέρει καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, τότε θα έχει κερδίσει το στοίχημα της επόμενης μέρας.