Τι προκύπτει απ’ αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα: 1. Εχουν αυξηθεί σημαντικά όσοι είναι υπέρ των αυτοδύναμων κυβερνήσεων και όχι υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας. Π.χ. τον Απρίλιο του 2017 το 65% ήταν υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας και μόλις το 38% υπέρ των αυτοδύναμων. Τον Οκτώβριο του 2018 οι κυβερνήσεις συνεργασίας προηγούνταν με 60%-36%. Ακόμα και λίγους μήνες πριν από τις εκλογές του 2019 (Απρίλιο του 2019) οι κυβερνήσεις συνεργασίας, αν και με μικρότερη διαφορά, συνέχιζαν να προηγούνται των αυτοδύναμων. Η πρώτη φορά που οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις πέρασαν μπροστά ήταν τον Ιούνιο του 2020. Εκτοτε τα δύο κυβερνητικά σχήματα εναλλάσσονταν, μέχρι τον Απρίλιο του 2022 -έως και σήμερα- που οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις προηγούνται με 49% έναντι 47%.

Το δεύτερο ενδιαφέρον εύρημα της δημοσκόπησης είναι ότι το 45%, αν δεν σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση από τις εκλογές της απλής αναλογικής, προτιμά δεύτερη εκλογική αναμέτρηση. Αυτό το ποσοστό πριν από περίπου ένα χρόνο (Σεπτέμβριος 2021) ήταν 36%. Το 52% προτιμά σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται ποια ακριβώς κυβέρνηση συνεργασίας θα ήθελαν κι αν είναι εφικτός ο σχηματισμός της. Το 52% είναι πολύ πιο «θολό» σε σχέση με το 45% το οποίο είναι κρυστάλλινο. οσο κι αν σε αυτό περιλαμβάνεται κάποιο ποσοστό που εννοεί αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή και αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ…

Αυτά τα δύο ευρήματα συνδυαστικά και εξ αντικειμένου ενισχύουν τη μόνη πρόταση διακυβέρνησης που βρίσκεται στο τραπέζι. Την πρόταση του Κ. Μητσοτάκη για αυτοδύναμη κυβέρνηση. Οι «άλλες» προτάσεις ή δεν είναι προτάσεις (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ – ΚΚΕ – ΜέΡΑ25) γιατί ήδη έχουν δηλωθεί «αποχωρήσεις» (ΚΚΕ και εσχάτως περισσότερο και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ.) ή είναι αδύνατον να συγκεντρώσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία (ΣΥΡΙΖΑ-ΜέΡΑ25 ή ακόμα και ΣΥΡΙΖΑ –ΠΑΣΟΚ – ΜέΡΑ25). Το αφήγημα της «προοδευτικής διακυβέρνησης» ουσιαστικά το έχει εγκαταλείψει και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού πάσχει από αξιοπιστία και ρεαλισμό. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. καθίσταται σαφές ότι έχει μετανιώσει για την πρόσκαιρη ταύτισή του με τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω των υποκλοπών (σημείωσε απώλεια δυνάμεων – το 1/3 της εκλογικής βάσης του διακατέχεται ακόμα από το αντι-ΣΥΡΙΖΑ σύνδρομο) και πασχίζει να βρει ξανά την «αυτόνομη πορεία» του. Πολιτικά, κάτι τέτοιο είναι απολύτως λογικό και θεμιτό, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι πρόταση διακυβέρνησης.

Το μέγεθος και η σημασία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία -που βρίσκεται εντελώς αλλού από την ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ (υποκλοπές, αστυνομική βία για στην κατειλημμένη από εγκληματίες φοιτητική εστία, δυσφήμηση της χώρας στο εξωτερικό, περίεργη στάση με το μεταναστευτικό κ.λπ.)-ενισχύει εξ αντικειμένου, όποιο κόμμα έχει πρόγραμμα, αλλά και έργο να επιδείξει. Η κοινή λογική σε τέτοιες συνθήκες είναι ανίκητη.

ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ Ε.Ε.

Το ευρωπαϊκό «μέτωπο της άρνησης» στην ευρωπαϊκή απάντηση στην ενεργειακή κρίση, θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση την Παρασκευή στο έκτακτο Συμβούλιο Κορυφής που θα γίνει στην Πράγα. Καθώς φαίνεται πως υπό την πίεση του εντεινόμενου ενεργειακού πολέμου του Β. Πούτιν στη Δύση ωριμάζουν οι αποφάσεις. Δεν είναι τυχαίο απ’ αυτήν την άποψη ότι ο Κ. Μητσοτάκης επέλεξε τη χθεσινή μέρα για να γράψει το άρθρο του στον Bloomberg «Ηρθε η ώρα η Ευρώπη να θέσει πλαφόν στις τιμές του φυσικού αερίου». Δεν είναι τυχαία και η χθεσινή δήλωση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σ. Μισέλ, «(…) η φιλοδοξία μας είναι να φέρουμε τους ηγέτες κοντά σε ΙΣΟΤΙΜΗ (σ.σ. η υπογράμμιση δική μου) βάση και να προωθήσουμε τον πολιτικό διάλογο και τη συνεργασία σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος, ώστε από κοινού(…)». Ο πρωθυπουργός στο άρθρο του αφήνει σαφείς αιχμές κατά της Γερμανίας και των «συμμάχων» της, οι οποίοι ως πλούσιες χώρες που είναι, έχουν τα λεφτά για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες των χωρών τους και υπονομεύουν σταθερά εδώ και μήνες τη διαμόρφωση μια ευρωπαϊκής απάντησης απέναντι σε ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Πριν από λίγες μέρες η Γερμανία ανακοίνωσε, ότι θα διαθέσει 200 δισ.(!), ώστε να αντιμετωπιστούν οι ενεργειακές ανάγκες της και να μην έχουν σοβαρά προβλήματα οι πολίτες της… Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τραγικό. Οι βοερειοευρωπαϊκές χώρες που έχουν την οικονομική δυνατότητα να αντιμετωπίσουν μόνες τους την ενεργειακή κρίση και τις συνέπειές της είναι λίγες και πλέον είναι μειοψηφία στην Ε.Ε.: Οι 15 από τις 27 χώρες συμφωνούν με την επιβολή πλαφόν. Και είναι η πλειοψηφία. Η Ε.Ε. ήδη «σέρνεται» εδώ και καιρό χάνοντας διαρκώς, και πολιτική επιρροή, και κύρος. Σε τέσσερις ημέρες στην Πράγα έχει να λύσει ένα διπλό πρόβλημα, το οποίο εν τέλει αγγίζει τον υπαρξιακό της πυρήνα: Να αποδείξει ότι είναι δημοκρατική, να αποδείξει ότι είναι Ενωση όχι αλά καρτ, αλλά και ότι η εποχή της «Γερμανικής Ευρώπης» έχει τελειώσει.

Αναδρομικός καβγάς στην Κουμουνδούρου

Η ψηφοφορία στη Βουλή για την έγκριση της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας έχει γίνει εδώ και καιρό, ο ΣΥΡΙΖΑ την ψήφισε, πέρασε το καλοκαίρι και ήρθε η «Ομπρέλα» με χαρακτηριστική… αναδρομικότητα να ασκήσει κριτική στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν έπρεπε να ψηφίσει την ένταξη των δύο σκανδιναβικών χωρών στο ΝΑΤΟ! Η δικαιολογία των μελών της «Ομπρέλας» για τη βραδυπορία τους, ήταν πως με την κριτική τους δεν ήθελαν να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό, όταν η ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μονοθεματική «υποκλοπές και πάλι υποκλοπές»… Πέραν της ελλιπούς σοβαρότητας και της καθυστέρησης της διατύπωσης της διαφωνίας και της δικαιολογίας της, αυτό καθαυτό το γεγονός της επιστολής μελών της «Ομπρέλας» δείχνει δύο σοβαρά προβλήματα που έχει στα χέρια του ο Α. Τσίπρας…

Αρχισαν πάλι τα όργανα…

 …Την και εκ των έσω ομολογία ότι η ατζέντα των υποκλοπών και του «Ορμπανισμού» τέλειωσε, χωρίς να έχει το πολιτικό κέρδος που ανέμεναν οι εγκέφαλοι της Κουμουνδούρου. Εξ ου και έδωσαν τώρα στη δημοσιότητα την επιστολή. Ουδείς, λένε, μπορεί να τους κατηγορήσει πλέον, ότι προκάλεσαν αντιπερισπασμό. «Το θέμα έληξε»… Ομως το πιο σημαντικό και το πιο βαθύ νόημα της «παρέμβασης» της «Ομπρέλας» -για τους γνώστες των όσων γίνονται και λέγονται στα ενδότερα του ΣΥΡΙΖΑ- είναι πως τελειώνει η περίοδος της «ασυλίας» που κέρδισε ο Α. Τσίπρας, με την άνετη επικράτησή του στο πρόσφατο Συνέδριο του κόμματός του. Κι αυτό, όπως εξηγούν, δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ, αν δεν ήταν φανερό πως ο Α. Τσίπρας με την «αλλοπρόσαλλη πολιτική» του «οδηγεί το κόμμα σε νέα ήττα». Επομένως, μάλλον αρχίζει ξανά η προθέρμανση για τις μετεκλογικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ…

Ο ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ!

Είναι ένα ερώτημα τελικά, «ο Π. Κουρουμπλής έφυγε από τις αρχές του κόμματος και διεγράφη ή το κόμμα διέγραψε τον… εαυτό του και μετάνιωσε»; Το γεγονός είναι ένα: Ο Π. Κουρουμπλής που είχε διαγραφεί προ οκταμήνου γιατί είχε μιλήσει για «δολοφονίες» της κυβέρνησης στη διάρκεια της πανδημίας επανεντάχτηκε χθες στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό συνέβη κατά την περίοδο που κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τη μελέτη του κ. Λύτρα, ουσιαστικά είπαν ό,τι είχε πει τότε ο αποπεμφθείς βουλευτής. Ο Π. Κουρουμπλής τώρα δικαιώνεται. Οπως και ο λαϊκισμός και η διαχρονική τοξικότητα του ΣΥΡΙΖΑ…