Η είδηση αναφέρει: «Η κ. Κωνσταντοπούλου αρνήθηκε να χαιρετήσει διά χειραψίας τον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Χρήστο Κέλλα, πριν την κατάθεση στεφάνων για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου στη Λάρισα». Ο υφυπουργός εκπροσωπούσε την κυβέρνηση και η κίνηση της προέδρου της «Πλεύσης Ελευθερίας» μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει ένα μικρό case study για ανάλυση που, δυστυχώς, δεν θα οδηγήσει σε πράγματα που δεν γνωρίζουμε γι’ αυτήν. Για την ίδια την κ. Κωνσταντοπούλου δεν πρόκειται για μια απλή έκφραση αγένειας, αλλά για μια κίνηση που στο μυαλό της και την πολιτική της παιδεία ισοδυναμεί με πράξη «αντίστασης».

Δεν είναι, όμως, τόσο απλό. Το γεγονός ότι η ίδια βρέθηκε στις εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου φανερώνει από μόνο του ότι ασπάζεται τις αξίες τους. Την αξία της ελευθερίας, της εθνικής ομοψυχίας, της ίδιας της Δημοκρατίας. Η κίνησή της ήταν τοξική, αποτελούσε έναν εμφυλιοπολεμικό συμβολισμό βασισμένο στο διαχρονικό μίσος. Επιβεβαιώνει με τρανταχτό τρόπο την ακραία πολιτική της ιδεολογία και πρακτική. Τα νερά στα οποία ψαρεύει, κεφαλαιοποιώντας τις ψαριές της με δημοσκοπικές επιβραβεύσεις.

Δεν ήταν κάτι καινούργιο στην πολιτική της πορεία. Στις 11 Ιουνίου του 2017, ημέρα μνήμης της σφαγής των κατοίκων του Διστόμου από τους ναζί κατακτητές, η ίδια εμπόδισε τον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει στεφάνι προς τιμήν των πεσόντων, μια κίνηση με πολλούς πολιτισμικούς συμβολισμούς από την πλευρά της Γερμανίας. Στάθηκε μπροστά του και του απήγγειλε ότι δεν μπορούσε να καταθέσει στεφάνι γιατί η χώρα του δεν έχει πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις. Την αμηχανία της στιγμής έλυσε ο αείμνηστος Μανώλης Γλέζος, που πήρε τον πρέσβη από το χέρι και τον οδήγησε στο μνημείο για την κατάθεση. Λίγα λεπτά αργότερα ο Μανώλης Γλέζος είπε από το βήμα της εκδήλωσης: «Το παιδί του εγκληματία, όσα εγκλήματα κι αν έχει κάνει ο πατέρας και η μάνα του, δεν ευθύνεται για αυτά».

Η Δημοκρατία έχει εγγενείς αδυναμίες, δεν μπορεί εύκολα να αντιμετωπίσει με τα δικά της εργαλεία την έλλειψη πολιτισμού. Χωρίς αυτόν και χωρίς το μεγάλο παράγωγό του, την ευγένεια, ανοίγει ο δρόμος για τον χορό του μίσους όπου πρωταγωνιστούν τα τέρατα. Η φυσιολογική αντιμετώπιση είναι η καταγγελία και η απομόνωση. Οχι η εξαργύρωση στις δημοσκοπήσεις…