Τα παραμύθια -αρχικά ψεκασμένης προέλευσης και στη συνέχεια με τη συμμετοχή σχεδόν όλης της αντιπολίτευσης-αποδεικνύονται κακόγουστα παραμύθια. Οι «127 νεκροί», τα «χαμένα βαγόνια», τα «όπλα», «27 που κάηκαν από τη φωτιά», οι τόνοι εύφλεκτου υλικού έγιναν μπιτονάκια στο κόκπιτ της δεύτερης μηχανής της εμπορικής αμαξοστοιχίας, η  οποία -ω του θαύματος!- δεν κάηκε, ούτε εξαφανίστηκε, αλλά βρέθηκε στο Κουλούρι. Ενώ η κηροζίνη που πήγαινε για τα drones του ΝΑΤΟ έμεινε γελοίος αστικός μύθος, μαζί με θεμελιώδη αναπάντητα ερωτήματα, όπως πώς είναι δυνατόν να μην κάηκε κανένα βαγόνι της εμπορικής αμαξοστοιχίας, που «μετέφερε» τους «τόνους» ή την πραμάτεια του «λαθρέμπορου», και να κάηκαν βαγόνια της επιβατικής αμαξοστοιχίας;

Πώς και γιατί βγήκε εξ αρχής από το κάδρο των ευθυνών ο καθ’ ομολογίαν υπαίτιος του δυστυχήματος τραγικός σταθμάρχης, μαζί με τους συναδέλφους του, οι οποίοι όλοι μαζί -όπως ακούσαμε σε πρόσφατο ηχητικό- δεν ήξεραν πού τους πάνε τα τέσσερα, ελάχιστα λεπτά πριν από την ασύλληπτη τραγωδία; Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή η επί της ουσίας «αθώωση» του σταθμάρχη από το επιτελείο της συνωμοσιολογίας και της χυδαίας πολιτικοποίησης της τραγωδίας. Το όνομα «Β. Σαμαράς», το όνομα του μοιραίου σταθμάρχη, δεν είναι καν γνωστό στους πολλούς. Σε αντίθεση με τα ονόματα, π.χ., κάποιων άσχετων ή αμόρφωτων «πραγματογνωμόνων», που «οδήγησαν την κούρσα» και έγιναν διάσημα…

Τα ερωτήματα είναι πάρα πολλά, όπως και τα σοβαρά στοιχεία που προκύπτουν, αλλά «χάνονται» μέσα στη χάβρα των φωνών όσων βλέπουν να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος η προχειροδουλειά των πολιτικών κερδοσκόπων, που ήταν βασισμένη σε νοσηρή συνωμοσιολογία. Εκτός από τα βίντεο που «μονταρίστηκαν» για το «οξυγόνο» και τα πραγματικά που αποκάλυπταν την πεμπτουσία της τραγωδίας, ήρθαν και τα αμάχητα πορίσματα, με κορυφαία αυτά του Γενικού Χημείου του Κράτους και της Πυροσβεστικής, που γκρεμίζουν τα θεμέλια του κυνικού μύθου. Κι όμως, στη μάχη της στυγνής προπαγάνδας, μέχρι στιγμής, κερδίζουν οι στυγνοί, για δύο κυρίως λόγους:

1. Είναι τόσο στυγνοί που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Ξέρουν καλά την τέχνη της προπαγάνδας, βάζουν μπροστά τα συμπεράσματα και τις υποθέσεις και μετά (αν το κάνουν) τα δεδομένα και τα στοιχεία. Μένουν τα συμπεράσματα. Ξέρουν ότι η απόδειξη ενός ισχυρισμού είναι βάρος. Τι κάνουν; Το πετούν και προχωρούν φωνάζοντας πιο δυνατά. Κι αν τους ξεσκεπάσει η επιστήμη; Βροντοφωνάζουν ότι η επιστήμη «δεν ξέρει» και «ξέρουν αυτοί», οι οποίοι αυθαίρετα και προσβλητικά για τη Δημοκρατία και τους θεσμούς εμφανίζονται σαν οι γνήσιοι «εκφραστές του λαού» και οι επίσημοι εμπορικοί αντιπρόσωποι του «δίκιου του λαού».
2. Η κυβέρνηση, είτε από αλαζονεία είτε από φόβο, έλαμψε διά της απουσίας της τον ενάμιση χρόνο που οι κερδοσκόποι εμπέδωναν «βεβαιότητες» στην κοινωνία. Μια κοινωνία εξαιρετικά ευαίσθητη για το «συλλογικό τραύμα», αλλά κουρασμένη και ανήμπορη να κρίνει σύνθετα και δύσκολα επιστημονικά θέματα. Κι όταν «ξύπνησε», ήταν αργά. Οι «βεβαιότητες», ποτισμένες με πολύ συναίσθημα, είχαν ριζώσει για τα καλά στην κοινωνία. Μιλούσαν αυτοί που δεν ήξεραν ή ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία και δεν μιλούσαν όσοι ήξεραν και έπρεπε να εξηγήσουν.

Οπως είπε ο κ. Γαλλής, πρώην συνήγορος οικογένειας θύματος, ο οποίος ασχολήθηκε εξ αρχής με την τραγωδία και έχει πλήρη πρόσβαση στο σύνολο της δικογραφίας, όλα τα στοιχεία είναι γνωστά εδώ και δύο χρόνια, αλλά οι σοβαροί πραγματογνώμονες που έχουν καταθέσει πορίσματα δεν μιλούν. Αντιθέτως, μιλούν οι μη κανονικοί πραγματογνώμονες, όπως κι ένα σύστημα γνωστών και μη εξαιρετέων δικηγόρων, το οποίο κάνει επιλεκτικές και «προσαρμοσμένες» διαρροές, με αποτέλεσμα να διαχέονται ψέματα. Το λάθος που κάνουν είναι πως δεν υπολογίζουν ότι αυτοί που ξέρουν και δεν μιλούν θα μιλήσουν στην κύρια δίκη για τα Τέμπη. Θα καταθέσουν. Και τότε η σκόπιμη παραπλάνηση που γίνεται τώρα θα μπει σε μεγεθυντικό φακό, αποκαλύπτοντας τη μέγιστη ασχήμια των εφήμερων πρωταγωνιστών. Γι’ αυτό και είναι ηλίου φαεινότερο πλέον ακόμα και στους πιο ανυποψίαστους ότι επιδιώκεται η καθυστέρηση της έναρξης της δίκης για την τραγωδία. Ισως γι’ αυτό, μεταξύ άλλων, πολεμούν ανελέητα τον εφέτη ανακριτή κ. Μπαϊκάμη με μηνύσεις, εξώδικα και πλήθος άχρηστων στοιχείων, που οφείλει να εξετάσει.

Και κάτι τελευταίο, το οποίο αξίζει να συγκρατηθεί. Ο κ. Γαλλής επεσήμανε τη φυσιογνωμία και τη δομή του Συλλόγου Συγγενών. Οπως φαίνεται, δεν υποβάλλει φορολογική δήλωση, ως οφείλει, και ως εκ τούτου δεν είναι επισήμως γνωστός ο ακριβής αριθμός των οικογενειών που συμμετέχουν στον Σύλλογο και εκφράζονται απ’ αυτόν. Από τις 57 οικογένειες, όπως λένε οι πληροφορίες, δεν συμμετέχουν στον Σύλλογο πάνω από 10 οικογένειες. Το καταστατικό του Συλλόγου είναι κανονικό πολιτικό μανιφέστο, όπως και η πρώτη μήνυση που έκανε τον Μάιο του 2023 (3 μήνες μετά την τραγωδία), η οποία δεν αποκρύπτει -το αντίθετο- την ξεκάθαρη πολιτική στόχευση του Συλλόγου.

ΑΙΧΜΗ

Η ΡΟΔΟΣ, ΤΑ «ΤΟΥΒΛΑ» ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Η στιγμή είναι πολύ κρίσιμη για τη Δικαιοσύνη, η οποία δείχνει να βάλλεται από πολλές πλευρές και να αμφισβητείται η ακεραιότητά της. Κι αυτό λόγω συγκεκριμένων πράξεων και παραλείψεων δικαστικών λειτουργών. Οσο κι αν οι παρεμβάσεις της ηγεσίας του Αρείου Πάγου δείχνουν να προσπαθούν να σώσουν την τιμή της Δικαιοσύνης την τελευταία στιγμή, τελικά δεν είναι καλό για την ίδια τη Δικαιοσύνη να συμβαίνει αυτό. Γιατί, πριν από τις παρεμβάσεις της προέδρου του Α.Π., Ιωάννας Κλάπα, ή της εισαγγελέως του Α.Π., Γεωργίας Αδειλίνη, έχουν υπάρξει συγκεκριμένες αποφάσεις δικαστών οι οποίες προκαλούν. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο παράδειγμα ήταν η επανάληψη της δίκης για το Μάτι, η οποία πρωτοδίκως κατέληξε σε ποινές-χάδι ακόμα και για κατηγορουμένους οι οποίοι ομολόγησαν την ενοχή τους και ζήτησαν συγγνώμη.

Προχθές δημιουργήθηκε η ανάγκη παρέμβασης της κ. Κλάπα, ζητώντας τον άμεσο πειθαρχικό έλεγχο της ανακρίτριας και της εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Ρόδου, οι οποίες αποφάσισαν να αφεθούν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους (υψηλές χρηματικές εγγυήσεις κ.λπ.) όλοι οι εμπλεκόμενοι στο κύκλωμα της Πολεοδομίας Ρόδου. Σύμφωνα με την απόφαση, δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την επιβολή προσωρινής κράτησης, καθώς κατά την κρίση τους δεν διαπιστώθηκε κίνδυνος φυγής, τέλεσης νέων αδικημάτων ή προσπάθειας συγκάλυψης στοιχείων της υπόθεσης.

Οι αντιδράσεις (τοπικές και ευρύτερες) ήταν εντονότατες. Τα «τούβλα» των 500.000 ευρώ που βρέθηκαν και είδαμε στα σπίτια και ο αδικαιολόγητα πολυτελής βίος μισθοσυντήρητων δημοσίων λειτουργών έφεραν σε μετωπική σύγκρουση τη δικαστική απόφαση με την κοινή γνώμη. Ασφαλώς υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας, όπως και το σκεπτικό της απόφασης, και οι τελικές αποφάσεις παίρνονται στο δικαστήριο. Ούτε εδώ έχουν θέση τα «λαϊκά δικαστήρια».

Ωστόσο, η κ. Κλάπα προφανώς διαπίστωσε κενά και δυσαρμονία της απόφασης να αφεθούν ελεύθεροι με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η έρευνα θα δείξει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Ομως, η κοινωνία έχει γίνει πολύ καχύποπτη σε αποφάσεις που αφορούν τη μεταχείριση δημοσίων λειτουργών. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα που αφορά την ίδια τη Δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδά της.

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Υποχρεωτικό έλεγχο φύλου καθιερώνει η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου για τους αγώνες γυναικών. Πόσα είναι τα φύλα τελικά;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Πώς γίνεται το σύνολο της αντιπολίτευσης να εμπιστεύεται περισσότερο την Προανακριτική, στην οποία η Ν.Δ. έχει την πλειοψηφία, και όχι το Δικαστικό Συμβούλιο; Απλός σουρεαλισμός;