«Για να βγούμε από τη χρεοκοπία, όχι για να κάνουμε απευθείας αναθέσεις σε ημετέρους. Τώρα, έχουμε και τη βούληση και την ηθική υποχρέωση να αποκαταστήσουμε την αδικία και να της δώσουμε σανίδα σωτηρίας από την τρικυμία Μητσοτάκη», είπε ο κ. Τσίπρας, ο οποίος καλό είναι να μη χρησιμοποιεί παρομοιώσεις με θάλασσες και καπετάνιους.

Ολοι θυμόμαστε με σύγκρυο τις δηλώσεις του τον Απρίλιο του 2015, όταν στην κοινή συνέντευξη με τον Πούτιν, στη Μόσχα, μιλούσε για «άλλα λιμάνια, πέραν της Ευρώπης» και έχοντας ήδη ζητήσει εκτυπωτικές μηχανές για να τυπώσει δραχμές με ρωσική υποστήριξη.

Η μεσαία τάξη εξοντώθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν δεν μεσολαβούσε η καταστροφική περίοδος του πρώτου εξαμήνου του 2015. Η κοινωνική και οικονομική ομάδα, που λειτουργεί ως ατμομηχανή της οικονομίας, πλήρωσε το «μάρμαρο» του τρίτου Μνημονίου καταβάλλοντας εξωφρενικούς φόρους και απίστευτες εισφορές του νόμου Κατρούγκαλου. Ο Τσίπρας δεν διέλυσε τη μεσαία τάξη για να βγάλει τη χώρα από τη χρεοκοπία, όπως τώρα δηλώνει, αλλά τη χρησιμοποίησε για να καλύψει τα εγκληματικά λάθη της περήφανης διαπραγμάτευσης.

Τα έχει πει με τον πιο εκφραστικό τρόπο ο Παύλος Πολάκης, καλός φίλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, όταν σε μία τηλεδιάσκεψη ομολόγησε ότι «εξόντωσαν» τα μεσαία εισοδήματα (ένα άλλο υβριστικό ρήμα χρησιμοποίησε) για να δώσουν λεφτά στους μη έχοντες. Τελικώς, εξόντωσαν τους πάντες, ακόμη και τους οικονομικά ασθενέστερους, με την υπερφορολόγηση και αυτό δεν μπορεί να παραγραφεί τόσο εύκολα, όπως ελπίζουν στην Κουμουνδούρου.

Η οικονομία δεν αντέχει άλλα πειράματα τύπου περιόδου 2015-2019, ούτε οι επαγγελματίες περίμεναν την αναγνώριση της αδικίας που υπέστησαν από τον Τσίπρα για να τον «συγχωρέσουν». Η αγορά κινείται δυναμικά εν μέσω δύσκολων διεθνών συνθηκών χάρη στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που αναγνωρίζει τη σημασία που έχει η μεσαία τάξη για την παραγωγική διαδικασία και τη δημιουργία εισοδημάτων και θέσεων εργασίας.

Οι διαφορές είναι ιδεολογικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει στην προμετωπίδα των πολιτικών του τη μείωση της φορολογίας, ούτε βλέπει με θετικό τρόπο τη μείωση του δημόσιου τομέα στην οικονομία, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, που πιστεύει στην επιχειρηματική πρωτοβουλία και επενδύει στην προσέλκυση ξένων κεφαλαίων.

Εάν πραγματικά ο κ. Τσίπρας νοιαζόταν για τους μικρομεσαίους και τους ελεύθερους επαγγελματίες δεν θα οδηγούσε τη χώρα ένα βήμα από τον γκρεμό του Grexit, ούτε θα συναινούσε σε μία πολιτική υπερφορολόγησης σε βάρος της αγοράς και της παραγωγής.

Η οικονομία είναι το δυνατό χαρτί του Μητσοτάκη, όπως προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις, όπου η υπεροχή του πρωθυπουργού έναντι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό τον τομέα πλησιάζει τις 20 ποσοστιαίες μονάδες. Οι εκ των υστέρων «μετάνοιες» και οι δικαιολογίες τύπου «άλλα ήθελα να κάνω, όμως δεν με άφηναν οι δανειστές» δεν περνούν, ιδίως σε όσους τις πλήρωσαν και με το παραπάνω.