Ολοι γνωρίζαμε ότι κάποια στιγμή θα χιονίσει, όπως και όλοι είχαμε ακούσει ότι πλέον είναι νομοθετικά υποχρεωτική η κατοχή τους. Γιατί λοιπόν περιμέναμε μέχρι τελευταία στιγμή; Ειδικά μάλιστα όταν είναι ακόμα νωπές οι εικόνες της περσινής ταλαιπωρίας με εκατοντάδες οδηγούς να δημιουργούν κυκλοφοριακό κομφούζιο προσπαθώντας εν μέσω σφοδρής χιονόπτωσης να βάλουν αλυσίδες. Το γεγονός ότι προβλέπεται πρόστιμο 80 ευρώ κινητοποίησε πάντως αρκετούς, αποδεικνύοντας δυστυχώς πως χρειάζονται τέτοιου είδους αποτρεπτικά μέτρα για να επιτευχθεί ένα μίνιμουμ επίπεδο συμμόρφωσης. Την ίδια στιγμή φυσικά, δεν έλειψαν και οι πονηροί επιχειρηματίες που αύξησαν αμέσως τις τιμές επιχειρώντας να βγάλουν τα «σπασμένα».

Ας δούμε όμως τη μεγάλη εικόνα. Η αντιμετώπιση μιας χιονόπτωσης, ακραίας ή απλά σφοδρής, σίγουρα δεν είναι θέμα μόνο ατομικής ευθύνης. Πρέπει οι δήμοι να έχουν φροντίσει για τα επικίνδυνα δέντρα και να έχουν προμηθευτεί ποσότητες αλατιού, πρέπει η Κεντρική Διοίκηση να αποφασίσει εγκαίρως για κλείσιμο σχολείων και υπηρεσιών, πρέπει η Τροχαία να προσαρμόσει ανά περιοχή τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας και πάει λέγοντας. Αυτά εν προκειμένω έγιναν. Το κράτος δείχνει ότι μαθαίνει από τα λάθη του. Πέρσι, για παράδειγμα, μία από τις αδυναμίες του συστήματος ήταν ότι δεν υπήρξε έγκαιρη απόφαση για τη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Χθες ανακοινώθηκε τηλεργασία για όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου όπου είναι εφικτό και δόθηκε ισχυρή σύσταση για τηλεργασία και στον ιδιωτικό τομέα. Ακόμα σημαντικότερη η απόφαση για απαγόρευση υπηρεσιών delivery στη Βόρεια Αττική για την προστασία των διανομέων, που δείχνει ότι το κράτος, εκτός από νόμους, διαθέτει και ενσυναίσθηση. Ομως, χωρίς την καθοριστική συμβολή της μονάδας, του καθενός από εμάς ξεχωριστά, το σύστημα κάπου θα κολλήσει.