ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, και κάτι ακόμα. Ο κ. Αυγενάκης, ως υφυπουργός Αθλητισμού, είχε φέρει ένα νέο αυστηρό πλαίσιο για την καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα. Μάλιστα, είχε υποχρεώσει τις ομάδες να βάλουν κάμερες, ώστε να συλλαμβάνονται οι χούλιγκαν που βιαιοπραγούν. Τι ειρωνεία. Οι κάμερες δεν μπήκαν στα γήπεδα επί υπουργίας του, αλλά ο ίδιος πιάστηκε επ’ αυτοφώρω από μια κάμερα στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος».
1.000 μέρες βαρβαρότητας
ΑΝΑΚΥΠΤΟΥΝ, λοιπόν, δύο ζητήματα. Οι υπουργοί, όταν υλοποιούν μια μεταρρύθμιση, πρέπει να την πιστεύουν και οι ίδιοι. Γιατί δεν γίνεται ένας υπουργός να δίνει αγώνα κατά της βίας στα γήπεδα και να πρωταγωνιστεί σε επεισόδιο βίας σε ένα αεροδρόμιο. Οι πολιτικοί στέλνουν μηνύματα καθημερινά στους πολίτες. Με τις πολιτικές που εφαρμόζουν, αλλά και με τα όσα λένε και κάνουν. Δεν αρκεί να εφαρμόζουν κάποια πολιτική, μόνο και μόνο επειδή τους την επέβαλε το Μαξίμου. Πρέπει και οι ίδιοι να πιστεύουν σε αυτή τη μεταρρύθμιση και να το αποδεικνύουν με πράξεις, όχι μόνο στη θεωρία. Το πρόβλημα είναι πως μπορεί να υπάρχουν και άλλα κυβερνητικά στελέχη που υλοποιούν πολιτικές με το ζόρι. Γι’ αυτό και πολλές φορές παρατηρείται να ψηφίζονται νόμοι, αλλά να μην εφαρμόζονται ποτέ.
ΤΟ δεύτερο ζήτημα αφορά μόνο στη συμπεριφορά των υπουργών και των βουλευτών. Το μήνυμα που έστειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πως δεν θα υπάρξει καμία ανοχή. Αυτό το έχει πει δεκάδες φορές ο πρωθυπουργός από το 2019 έως σήμερα. Κάποιοι δεν λένε να το κατανοήσουν. Ειδικά τώρα, μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και το μήνυμα που έστειλαν οι πολίτες στην κυβέρνηση, είναι απόλυτα λογικό όλες οι κινήσεις να μπαίνουν στον μεγεθυντικό φακό των πολιτών και του Μαξίμου. Οφείλουν όλα τα στελέχη της κυβέρνησης και της Ν.Δ. όχι μόνο να είναι αποτελεσματικά στην υλοποίηση όσων έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας, αλλά και να μην προκαλούν το κοινό αίσθημα με συμπεριφορές που ξεφεύγουν από τη σεμνότητα και την ταπεινότητα. Ναι, κάτι μας θυμίζει η ατάκα, αλλά αυτό πολλοί το έχουν πει και λίγοι το έχουν τηρήσει.
ΚΑΙ δεν έχει σημασία τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε έχει νόημα να μπαίνει στη ζυγαριά η συμπεριφορά του κάθε Αυγενάκη με τον πολακισμό και τις ακραίες συμπεριφορές στελεχών της Κουμουνδούρου, που βίωσε η κοινωνία την περίοδο 2015-2019 αλλά και έως σήμερα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Γι’ αυτό και οι πολίτες γκρέμισαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 35% στο 15%. Και θα τον ρίξουν ακόμα πιο κάτω. Δεν πρέπει να αποτελούν μέτρο σύγκρισης για τη Ν.Δ. και τα στελέχη της τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του. Ο λαός έδωσε ευρεία πλειοψηφία στην κεντροδεξιά παράταξη, γιατί θέλει να υπάρχουν άλλες πολιτικές και άλλες συμπεριφορές. Γιατί αν η αποτελεσματικότητα είναι η μισή πολιτική αρχοντιά, η άλλη μισή είναι η συμπεριφορά.